Να κλείνεις πόρτες πριν σε κλειδώσουν απ’ έξω

Οι σχέσεις περνούν από διάφορα στάδια. Για να περάσουν απ’ το ένα στο άλλο δίνουν εξετάσεις. Άλλες κόβονται, άλλες περνούν στο επόμενο κι άλλες παίρνουν υποτροφία και περνούν δυο-τρία μαζί. Αυτές που κόβονται, οι μετεξεταστέες, δε βγαίνουν έτσι απλά απ’ το προσκήνιο. Σε κρατούν δέσμιό τους, μέχρι να πάρεις το μάθημά σου, μέχρι να κατανοήσεις το πώς και το γιατί, μέσα σπ’ τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές και των δύο.

Το μυστικό της επιτυχίας είναι το «γνώθι σαυτόν». Όχι, δε σου ‘ρχεται η επιφοίτηση με μιας, θα κοπιάσεις για να τα καταφέρεις. Όσο βαθύτερα γνωρίσεις τον εαυτό σου, τόσο πιο εύκολο θα είναι για σένα, να πιάνεις το νόημα στην ώρα του. Όσο περισσότερο σε γνωρίσεις, τόσο πιο άφοβα θα θέτεις την τελεία σου, όταν κι όπου πρέπει.

Το κακό είναι ότι εθελοτυφλείς. Η ανασφάλεια της μοναξιάς, ο χρόνος που ξόδεψες για να βρεις κοινές ρότες, οι όμορφες αναμνήσεις που απέκτησες μαζί του. Είναι και το παιχνίδι μυαλού, που πέρασε και δεν άγγιξε την πραγματικότητα, αλλά σου είναι δύσκολο ν’ αποδεχτείς ότι θα παραμείνει στη σφαίρα του φανταστικού. Και τα λόγια. Τα λόγια που έχουν την τάση να ωραιοποιούν, ν’ αποπλανούν και να μπερδεύουν. Επί της ουσίας, πρόκειται για το καμουφλάρισμα της δειλίας.

Όλοι σ’ αγάπησαν πολύ, έτσι δεν είναι; Απλά ο καθένας δεν κατάφερε να θυσιάσει κάτι, προκειμένου να είστε μαζί. Άλλος την ελευθερία του κι άλλος την ξεφτισμένη σχέση του, που παραμένει εντούτοις βολική. Άλλος τη δουλειά του κι άλλος τη μαμά του. Αλλά να θυμάσαι: Όλοι σ’ αγάπησαν πολύ!

Αν τραβήξεις το πέπλο που σκεπάζει τα όμορφα ματάκια σου, θα δεις καθαρά την αλήθεια. Η αγάπη έχει μια παιδική εκφραστικότητα. Δε χρειάζεται τις λέξεις. Όλα τ’ αποκαλύπτουν οι κινήσεις, οι πράξεις κι οι αντοχές. Στο χέρι σου είναι να καταλάβεις το αυτονόητο, στα μάτια σου εγγυάται το τι θα δεις. Δε σε θέλει! Το ξέρεις, το νιώθεις. Προχώρα, λοιπόν, και μην αναλώνεσαι σε αναθεματισμένα «αν», μην κλείνεσαι στον εαυτό σου, μην απορρίπτεις ενδιαφέρουσες επιλογές. Κι επιτέλους, λυπήσου και τους φίλους σου, που κάθε τρεις και λίγο τρέχουν να σε σηκώσουν απ’ τα πατώματα, γιατί εσύ αρνείσαι ν’ αποδεχτείς την κατάσταση.

Φύγε. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει ο άλλος. Κι αφού το ξέρεις, το βλέπεις το έργο, το έχεις δει χίλιες φορές, μη σε χαραμίσεις άλλο. Μην πιστεύεις σε bad timing και σε φθηνές, ακόμα και σε, γουστόζικες, ακριβές δικαιολογίες. Αυτοσεβασμός είναι να κλείνεις εσύ ο ίδιος την πόρτα όταν χρειάζεται κι όχι να δέχεσαι υποτακτικά την απόφαση του άλλου να την κλείσει. Το πρώτο είναι απόφαση δική σου, το δεύτερο είναι επιταγή του άλλου, που αναγκαστικά δέχεσαι.

Μην επιτρέπεις, λοιπόν, σε κανέναν να σε γλεντήσει άλλη μια νύχτα, έτσι, γιατί μπορεί. Αύριο θα σ’ έχει ξεχάσει και θα συνεχίζει τη ζωή του κανονικά, την ώρα που εσύ μετά βίας θα βγάζεις τη μέρα. Όχι, δεν είσαι θύμα. Φταις. Όσο επιτρέπεις να σου φέρεται έτσι, κρατάς μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Γιατί αν εσύ ο ίδιος δε σεβαστείς τον εαυτό σου, τότε μην περιμένεις να το κάνει κανένας άλλος για σένα! Μια κινέζικη παροιμία λέει: «Αν με γελάσεις μια φορά, είναι ντροπή δική σου. Αν με γελάσεις δυο φορές, είναι ντροπή δική μου»…

Κλείσε την πόρτα και φύγε! Αν άξιζε κάτι από σένα, δε θα σ’ άφηνε μ’ ερωτηματικά, δε θα μπορούσε να κοιμηθεί μακριά σου. Μη στέκεις στην εξώπορτα να δεις πότε θα ‘ρθει και πότε θα φύγει. Δεν αξίζει στην καρδιά σου το μπες-βγες κανενός! Μην υποκύπτεις στα συναισθηματικά παιχνίδια που σε τοποθετούν. Ν’ απέχεις απ’ όποιον δε σου φέρεται όπως σου αξίζει. Να περνάς απ’ το «έστω λίγο ακόμα» στο «καθόλου». Για σένα.

Γιατί όποιος δεν σ’ έχει εκτιμήσει ήδη, δε θα το κάνει ποτέ. Δώσε, λοιπόν, την ευκαιρία στον εαυτό σου να πάρει αυτό που του αξίζει, γιατί δε βγήκαν τυχαία κάποια κλισέ τύπου «αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, θα πας εκεί που κοιτάς». Σήκωσε τώρα το πιόνι με τ’ όνομά σου και παίξε σωστά τον εαυτό σου. Μην τον χάσεις για το τίποτα κάποιου αδιάφορου…