Όσες φορές κι αν δεις ένα έργο θα ‘χει πάντα το ίδιο τέλος

Όλοι μας έχουμε κάνει σχέσεις στη ζωή μας. Άλλοι πολλές, άλλοι λίγες. Κι επίσης όλοι μας σε κάποια χρονική στιγμή, έτσι όπως εκτυλίσσεται το μεταξύ μας, συναντάμε ένα αδιέξοδο -είτε επειδή βαρεθήκαμε την καθημερινότητας της τάδε συναναστροφής με τον σύντροφό μας, είτε επειδή εκείνος έχει κάνει κάτι που μας απογοήτευσε, είτε επειδή διαπιστώνουμε ένα χάσμα επικοινωνίας με το ταίρι μας.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή έρχονται στο μυαλό μας οι κακοί σύμβουλοι ονόματι δεύτερες σκέψεις, φτιάχνοντας διάφορα σενάρια στο κεφάλι μας και δυστυχώς πολλές φορές δημιουργώντας μας αναστολές, που μας οδηγούν σε πισωγυρίσματα. Το αγκάθι, όμως, της υπόθεσης δεν είναι τόσο η σκέψη αλλά το κομβικό σημείο∙ όταν η σκέψη αυτή καλείται να γίνει πράξη και κάθε πράξη με τη σειρά της να φέρει συνέπειες.

Είσαι έτοιμος να πεις τη λέξη «χωρίζουμε» που σηματοδοτεί το τέλος μίας σχέσης; Όχι, φυσικά, αναίτια, γιατί για να σκέφτηκες να το πεις αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος λόγος που υποβόσκει ή που έχει γίνει πλέον ολοφάνερος. Νιώθεις μια θλίψη και ταυτόχρονα μια απελευθέρωση όταν το ξεστομίζεις, αλλά μετά από ένα χρονικό διάστημα αισθάνεσαι να πνίγεσαι από την απώλεια της σχέσης, το κενό της απουσίας, αίσθηση απόλυτα λογική και κατανοητή, και τότε ακριβώς λαμβάνεις μήνυμα ή τηλέφωνο μετάνοιας απ’ το πρώην έτερον ήμισυ κι αντί να το αγνοήσεις, ως κάτι ξεπερασμένο, του προσδίδεις μέγιστη σημασία, καταλήγοντας σε ένα ακόμη πισωγύρισμα.

Είναι ανθρώπινος ο πόνος της έλλειψης, αλλά δε γίνεται να επουλωθεί γυρνώντας στην πηγή που σου τον δημιούργησε. Είναι σαν να βλέπεις την ίδια ταινία με την ελπίδα να ‘χει διαφορετικό φινάλε την επόμενη φορά, αφού ο άνθρωπος σίγουρα μπορεί να μετανιώνει, αλλά δεν αλλάζει κι ο χαρακτήρας του. Το λάθος, η ασυμφωνία, η αντικειμενική δυσκολία, ό,τι οδήγησε στο χωρισμό την πρώτη φορά, θα οδηγήσει εκεί και την επόμενη -ίσως απλά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα χρόνου.

Βέβαια, λένε ότι πολλοί γυρίζουν λόγω έρωτα. Το θέμα, όμως, είναι ότι ο έρωτας δε σε επιστρέφει, αφού απλά δε σε αφήνει να φύγεις και πως τις περισσότερες φορές γυρνάμε λόγω ανασφάλειας, ώστε να μη μείνουμε μόνοι μας, και λόγω αφέλειας, καθώς δε σκεφτόμαστε ότι αφού δε δούλεψε η σχέση την πρώτη φόρα, γιατί να πιστέψουμε ότι θα λειτουργήσει καλύτερα τη δεύτερη, κατά την οποία μάλιστα έχουμε ήδη πληγωθεί;

Για κάποιο λόγο υπάρχει η παροιμία «όταν το γυαλί ραγίσει, δεν ξανακολλά». Δεν είναι δυνατό απ’ τη στιγμή που ‘χει χαθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των συντρόφων να ωριμάσει ξανά. Επιπλέον, όλα αυτά τα πισωγυρίσματα είναι μια κουραστική διαδικασία για τον καθένα, καθώς σε φέρνουν μπροστά σε ένα συνεχόμενο ανεβοκατέβασμα συναισθημάτων και συμπεριφορών, το οποίο βρίσκεται σε αντίθεση με αυτό που πρέπει να σου προσφέρει μια σχέση: χαρά, ασφάλεια και σταθερότητα.

Μην αφήνεις δεύτερες σκέψεις και συναισθήματα μοναξιάς με τον επιφανή μανδύα του έρωτα να σε επιστρέφουν σε καταστάσεις τοξικές, σχέσεις που είχαν λόγο για να τελειώσουν. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δε θα ήσουν εδώ που είσαι σήμερα, δε θα έθετες αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα στον εαυτό σου και δε θα σκεφτόσουν το χωρισμό.

Όποιος σε έφερε εδώ που είσαι σήμερα, δεν πρόκειται να σε βγάλει απ’ το αδιέξοδο. Αν δεν τον αφήσεις για πάντα πίσω σου, δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγεις απ’ το παρελθόν. Κι όσο απομακρύνεσαι απ’ τα υπολείμματα της πρώην σχέση σου, θα διακρίνεις αντικειμενικά πλέον ότι έχεις κι άλλες επιλογές με τις οποίες μπορείς να προχωρήσεις μπροστά.