Δύο άνθρωποι γνωρίζονται κι ερωτεύονται -ή, έστω, έλκονται. Κανονίζουν ραντεβού, βγαίνουν μια όμορφη βραδιά, πίνουν λίγο παραπάνω κι η πρώτη σκέψη που περνάει απ’ το μυαλό και των δύο είναι το αν θα υπάρχει σεξουαλική χημεία μεταξύ τους. Σαφώς, επόμενη αποστολή θα είναι η αναζήτηση ενός ήσυχου μέρους ώστε να εκδηλωθεί το πάθος και να λυθεί η παραπάνω απορία. Κι αφού γίνει όλο το μπέρδεμα, την επόμενη μέρα, ο καθένας παίρνει τηλέφωνο τους κολλητούς του και του αναλύει τις πικάντικες λεπτομέρειες.

Το θέμα, όμως, είναι ότι κανένας ποτέ δεν αναφέρεται στην προφύλαξη ως ένα σημαντικό σημείο της βραδιάς, αλλά μόνο στην πράξη αυτή καθεαυτή. Δεν ακούς ποτέ αν ο ερωτικός σύντροφος κάποιου έβαλε ή όχι προφυλακτικό, θα σου απαντήσει στην ερώτηση αυτή και μάλιστα ίσως και με μεγάλη δυσκολία μόνο αν ρωτήσεις εσύ ο ίδιος ευθέως.

Αν αντιμετωπίσουμε με περισσότερη σοβαρότητα από ό,τι αφελώς κι επικινδύνως αντιμετωπίζεται το ζήτημα της προφύλαξης, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είναι ένα θέμα που αγγίζει την πτυχή της υγείας, καθώς και της ψυχολογίας των συντρόφων. Πρώτα από όλα, η μη χρήση προφυλακτικού και γενικότερα αντισύλληψης είναι μία αιτία για να κολλήσεις πληθώρα σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Κι εκτός τούτου μπορεί να προκύψει και μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Κοντολογίς, αν ο σύντροφος δε χρησιμοποιεί τρόπους αντισύλληψης, εκθέτει αρκετά το σύντροφό του κι αυτό αποτελεί ένα σοβαρό λόγο για να χωρίσει κάποιος, γιατί με αυτή του τη συμπεριφορά κάνει φανερό ότι τουλάχιστον σ’ αυτό το επίπεδο δε σέβεται, όσο δείχνει ή έδειχνε, το ταίρι του. Γεγονός που δε συμβαδίζει με την ιδανική ιδέα μίας σχέσης, της οποίας κύριοι παράγοντες είναι η εμπιστοσύνη κι ο σεβασμός.

Επίσης, συναντάμε περιπτώσεις πλέον κατά τις οποίες η σεξουαλική πράξη αρχίζει με προφυλακτικό, αλλά τελειώνει με την απώλειά του. Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα, ο άντρας βγάζει το προφυλακτικό πριν τη διείσδυση χωρίς τη συναίνεση της γυναίκας, το λεγόμενο stealthing. Δική του πρωτοβουλία, αλλά τις συνέπειες πρέπει να της υποστεί η γυναίκα, καθώς δεν υπάρχει καν σαν αντίληψη στο μυαλό του ότι η ίδια η γυναίκα θα έπρεπε να εξουσιάζει το σώμα της και να έχει τα ηνία της αρχής και του τέλους κάθε απόφασης που σχετίζεται με το σώμα της.

Εκείνη τη στιγμή η απουσία του προφυλακτικού δεν αποτελεί απλά λόγο χωρισμού αλλά βουβό βιασμό, αλλά δυστυχώς απειροελάχιστες θα ‘ναι οι γυναίκες που θα το κατονομάσουν έτσι ή έστω θα καταγγείλουν ανοιχτά μια τέτοια συμπεριφορά.

Όχι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες του τύπου «δε βάζω, γιατί με σφίγγει» ή «ξέρω πότε τελειώνω, οπότε μην ανησυχείς». Δεν είναι όλα πια τόσα ελεγχόμενα. Κι όσες γυναίκες καταπιέζουν και ξεχνούν εκείνη τη στιγμή το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης πάνω στο σώμα τους, για να μην τις εγκαταλείψουν, να σκέφτονται το εξής:  ότι χειραγωγούνται.  Κι απ’ τη χειραγώγηση εύκολα κάποιος πέφτει θύμα ανασφαλειών, εξάρτησης κι αδρανοποίησης κι ακόμα ευκολότερα όταν η χειραγώγηση γίνεται με συναισθηματικά μέσα.

Ο φόβος του να ζητήσεις κάτι τόσο απλό είναι μη επιτρεπτός, καθώς είναι σαν να φοβάσαι να προστατεύσεις το ίδιο σου το σώμα κι όταν δίνεις εσύ το δικαίωμα αυτό, οι παρεπόμενες επιπτώσεις της μη χρήσης προφυλακτικού θα βαρύνουν μόνο εσένα.

Γι’ αυτό μίλα και διεκδίκησε, μη χωρίζεις απλώς!

 

Συντάκτης: Βίκυ Αντωνιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη