"Apocalypsing": Πώς άλλαξε η καραντίνα τον τρόπο που ερωτευόμαστε;

Υπάρχει ένα σάιτ γνωριμιών στο οποίο, με το που μπαίνεις, έχεις ελεύθερη πρόσβαση σε γκαλερί γεμάτη d!€k pics. Έτσι, για να σε γλιτώσει από απρόσμενες συγκινήσεις. Αυτή η dating εφαρμογή, λοιπόν, έκανε μια έρευνα λίγο μετά τον εγκλεισμό μας λόγω κοβιντ και πιθανής εισβολής illuminati στα σπίτια μας υπό το λυκόφως και βρήκε πως 2.000 περίπου γλυκομπάκουρα, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την κορώνα, έδιναν και την ψυχή τους να κολλήσουν ερωτίτιδα. Το έκαναν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης, βέβαια. Να σας συστήσω το apocalypsing, ή με ελληνικούς υπότιτλους «έλα να κάνουμε αμαρτία, πριν τη δευτέρα παρουσία».

Αναμφισβήτητα η καραντίνα μας άφησε πολλά κουσούρια on top στα ήδη υπάρχοντα. Βέβαια, αναθεώρησες και πέντε δεδομένα που είχες και πορεύτηκες έχοντας άλλη σταθερά. Τα αυτονόητα δε φάνταζαν και τόσο αυτονόητα, ξαφνικά θυμάσαι; Πόσες φορές πάτησες το ρημάδι το έξι κι έβγαλες βόλτα το φανταστικό σου σκύλο, τη Μάρτζι; Πόσο σχολαστικά απολύμαινες με μανία ακόμα και τη συσκευασία από τα κwλ0χ@ρτ@ όσο προετοιμαζόσουν για τη στερνή σου επίσκεψη στην τουαλέτα; Ε ρε γλέντια, σκεφτόσουν, αν έρθει όντως η συντέλεια του κόσμου και σε βρει ελαφρώς έως πολύ αγάμhτο!

Είτε είσαι φαν της Αποκάλυψης του Ιωάννη είτε είσαι τσακωμένος με τη Θεία Κοινωνία, παραδέξου πως έστω και για λίγο έκανες πρόβα το κύκνειο άσμα σου επί κόβιντ. Τότε ήταν που οι συμπεριφορές των ανθρώπων άρχισαν να φέρουν ομοιότητες. Μια από αυτές ήταν πως στη μανία τους να προλάβουν να γίνουν οι δύο εις σάρκαν μίαν, οι άνθρωποι αψηφούσαν τα red flags που ανέμιζαν όταν μάτσαραν με το νέο τους ταίρι και φέρονταν σε αυτό, από τα πρώτα κιόλας 24ωρα της σχέσης, λες κι είναι γραμμένο σε πάπυρο σε πυραμίδες της Αιγύπτου πως θα γεράσουνε μαζί. Μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος, που τότε δεν ήταν και μακροπρόθεσμος στόχος, μη γελιόμαστε.

Αυτή η απευθείας προσκόλληση, όμως, σε κάνει θέλοντας και μη να γίνεσαι αποπνικτικός και πιεστικός. Κι αυτό γιατί έχεις περάσει δέκα στάδια της σχέσης χωρίς να είσαι καν σε σχέση. Είσαι κλεισμένος μέσα επ’ αόριστον και μετά το its a match φαίνονται πολύ πιο ελκυστικοί οι τέσσερις τοίχοι. Αρχίζει μια ηλεκτρονική επικοινωνία, ώρες ατελείωτες αξημέρωτα να αναλύετε τα άδυτα της ψυχής σας και φτάνεις να περιμένεις την καλημέρα το πρωί σαν το κεράκι της Λαμπρής. Να χαζεύεις φωτογραφίες.Να απορείς πώς στην ευχή συνδυάζει τόσο χιούμορ με τόσο ωραίο πρόσωπο.

Έτσι, δεν είναι δύσκολο να πέσεις στην παγίδα του μοτίβου. Χτίζεις μια καθημερινότητα κάπως κοινή και σου έρχεται χαρά όσο πλησιάζει η στιγμή που θα στείλει. Κι όταν δεν έστειλε, βρήκες δικαιολογίες όταν έμεινες για ώρες στο παραδόθηκε, έδωσες συγχωροχάρτια αν γκρίνιαζε για το μαγείρεμα, αν ξεχνούσε να κάνει μπάνιο, αν δε χώνευε τη μάνα σου, αν δεν ήθελε τέκνα κι ήθελε τεκνά, αν δεν ήταν ξεκάθαρα ο άνθρωπός σου. Παρ’ όλα τα καμπανάκια που ηχούσαν, σε κυρίευε η κώφωση.

Τόσο πια απελπισμένα ήταν τα ένστικτα, που προκειμένου να μη μας βρει ο τελευταίος κόκκος της κλεψύδρας μόνους κι έρημους, είπαμε να κάνουμε εκπτώσεις σαν να κλείνει οριστικά η επιχείρηση. Μεσουρανούσε η ταραχή στην καραντίνα, συμφωνούμε σε αυτό αλλά το κουσούρι του να εθελοτυφλούμε παρέμεινε σαν παρενέργεια. Όχι πως μόνο ο κόβιντ 19 έφτασε τις μοναχικές ψυχές σε τέλμα, ο κανόνας εφαρμόζεται διαχρονικά και σε έναν άνθρωπο που μετά από χρόνιες ερωτικές αποτυχίες, αποφασίζει να συμβιβαστεί και «θα κλείσω τα μάτια θα απλώσεις τα χέρια». Η απογοήτευση, ο φόβος και το πέπλο μιας πανδημίας ήταν απλώς άλλο ένα δυναμικό τρίπτυχο, ικανό να ταΐσει όλο το σόι του Apocalypsing effect.

Οραματίσου να μιλάς με μια ωραία τύπισσα κι αντί να ανοίγεις μία μία τις μπάμπουσκες για να τη γνωρίσεις, να κάνεις εικόνα πώς θα ήταν για μητέρα των παιδιών σας από το δεύτερο ραντεβού. Φαντάσου να κάνεις skip όλη την περίοδο χάριτος και γνωριμίας στην αρχή και να επικεντρώνεσαι στο να φαίνεστε σαν ζευγάρι 20 χρόνια μαζί. Τα στάνταρ πέφτουν κατακόρυφα, σκαρφίζεσαι τρόπους να σπρώξεις τα θέματα κάτω από το χαλί και κύριο μέλημά σου είναι να προλάβεις. Να προλάβεις τι; Ο σταθμός που περιμένεις έχει ερημώσει εδώ και δεκαετίες. Χάνεις την ουσία κι απλά προσμένεις καρτερικά τη Δευτέρα παρουσία (αφού κεράσεις την αφεντιά σου μια τελευταία συνουσία).