Στη Δανία δανείζονται ανθρώπους αντί για βιβλία

Φαντάσου να διαβάζεις Harry Potter κι εκεί που απορείς πώς λειτουργεί ο αόρατος μανδύας, να εμφανίζεται δίπλα σου ο Χαράλαμπος με το crew και να σε αφήνει να τον δοκιμάσεις, έτσι απλά. Πόσες παρακολουθήσεις θα έκανες με το κολλητάρι με μηδέν άγχος. Πόσα χαστούκια θα μοίραζες αλλά και πόσα χάδια. Πόσες συζητήσεις θα κρυφάκουγες, από ανθρώπους που δε γνώριζες αλλά κι από εκείνους που γνώριζες καλά. Θα μπορούσες, άραγε, να το κάνεις αυτό full on ορατός;

Απίστευτα vintage ρομαντική μυρωδιά αυτή του βιβλίου. Γιατί το τελετουργικό του ξεφυλλίσματος πού το πας; Να διαβάζεις και παράλληλα ο εγκέφαλος να γίνεται Michelangelo. Να ζωγραφίζει από ένα απλό ερέθισμα, ανεξέλεγκτα, εικόνες. Πόσο ζήλευα από τα γεννοφάσκια μου εσένα που καθόσουν στα starbucks ή σε ένα παγκάκι στη φύση, ακόμα και στο προαύλιο του σχολείου διαβάζοντας τις νουβέλες σου. Αν μη τι άλλο, το απόλυτο εγκεφαλικό stretching. Εκσυγχρονίζεσαι, όμως, και καραδοκεί ο αντικαταστάτης στη γωνία σαν τον Joe τον stalker από το You. Αν όμως δεν το ‘χεις με το να παραδοθείς στον συγγραφέα άνευ όρων;

Κάνε τώρα εικόνα να παίρνεις τη θέση του Σταύρου Θεοδωράκη στους «Πρωταγωνιστές», χωρίς καν να χρειάζεται να περάσεις από συνέντευξη. Απλώς σου δίνεται η ευκαιρία να δανειστείς έναν real size human standard άνθρωπο, που θα σου ξεδιπλώσει το κουβάρι του κι εσύ θα έχεις το ελεύθερο να κάνεις όσες ερωτήσεις θες, όσο άβολες κι αν είναι. Θα απαντηθούν μία προς μία και κανείς δε θα κάνει plead the fifth. Άβολες, ίσως αμφίδρομα, μα απέχουν από άξεστες ή προσβλητικές. Ωμή αλήθεια θες, ωμή αλήθεια θα πάρεις.

Ίσως αυτή να είναι η τέλεια ευκαιρία να καταπολεμήσεις στερεότυπα που επί δεκαετίες εδραιώνονται και σε κρατούν γαντζωμένο σε ανώφελες, απαρχαιωμένες πεποιθήσεις, κοινώς στενόμυαλα κολλήματα. Διότι, αν πεις το «καθρέφτη καθρεφτάκι μου» και πέσει μαύρη αντανάκλαση, τότε νιώθεις, σκέφτεσαι, πράττεις, μαύρα κι άραχνα. (Μιας κι ανέφερα αράχνες κράτα τες μακριά. Ξέρεις εσύ. Ωραία η επίδοση στο σπορ της ανάγνωσης, αλλά να επιδίδεσαι και σε άλλα). Το όπλο για να καταπολεμήσεις την ισχυρογνωμοσύνη, το γνώρισμα ενός κουτού ανθρωπούλη, είναι να παραμένουν οι κεραίες σου ανοιχτές. Πόσες φορές έχεις υπάρξει μάρτυς ή ακόμα πιο τσουχτερά, θύμα εκφοβισμού; Έστω και ήπιας μορφής. Μπορεί να έχεις τελέσει και χρέη ασπίδας υπεράσπισης αδύναμων κρίκων, αλλά ακόμα και σ’ αυτό το σενάριο, πόσο καλά μπόρεσες να νιώσεις την αδικία που νιώθουν στο πετσί τους;

Σίγουρα φτάσαμε σε μια εποχή αρκετά ακραίων φαινομένων, μα αν το φιλοσοφήσεις για να πετύχεις τη χρυσή τομή, πρέπει να τραβήξεις απότομα από το ένα άκρο στο άλλο κι έτσι με βήματα, χελώνας μεν, αλλά με βήματα, να αψηφήσεις χρόνια ριζωμένα στερεότυπα. Διότι καταλαβαίνεις πια πως δίχως αυτά θα μπορέσεις να χαρίσεις ακατέργαστη αγάπη κι αμόλυντη συμπόνια, χωρίς στο κεφάλι σου να παίζει soundtrack ”F$@% you anyway” από Archive.

Κι αυτό θα συμβεί γνωρίζοντας τους ανθρώπους. Κάνε εικόνα να έχεις απέναντί σου έναν περιθωριοποιημένο πρώην χρήστη ουσιών που πάλεψε με το τέρας και το νίκησε, αλλά φέρθηκε άθλια στον έρωτα της ζωής του και τον έχασε. Μια γυναίκα που αναγκάζεται να εκδίδει τον εαυτό της για να εξασφαλίσει ένα αγγελούδι που με περίσσια περηφάνια τη φωνάζει μαμά, όμως αφού το καληνυχτίσει με διάπλατο χαμόγελο γυρνάει πλευρό και θέλει να ξεριζώσει το δέρμα της. Έναν άντρα που επί χρόνια κακοποιούνταν από τη σύντροφό του και εν τέλει σύνδρομοστοκχολμιάστηκε, αλλά ντρεπόταν να μιλήσει γιατί τον έτρωγαν οι τύψεις για το πού εκείνος έφταιξε. Μια γυναίκα που δεν αγαπήθηκε ποτέ από αυτούς που την έφεραν στον κόσμο και δεχόταν κατά συρροή σ3ξουαλική κακοποίηση στο ίδιο της το σπίτι. Έναν άνθρωπο που έτυχε να γεννηθεί σε άλλη χώρα και δεν μπορεί να στεριώσει μακριά από ρατσισμό. Ένα αγόρι που γνώρισε πολύ νωρίς τη μανιοκατάθλιψη κι έπαιρνε παραμάσχαλα μια κούτα φάρμακα τη μέρα, παντρεύτηκε το στίγμα και δεν κατάφερε αργότερα να σταυρώσει συνέντευξη για δουλειά. Έναν άντρα που έτυχε να αγαπάει έναν άλλο άντρα κι εκεί που ζουν το πάθος τους κολλάνε το χτικιό και τρέμουν μην τυχόν κι υποψιαστεί κάτι η οικογένειά τους, γιατί «θα εκτεθούν στην κοινωνία».

Στη Δανία λοιπόν μπορείς να δανειστείς όποια προσωπικότητα διαλέξεις να σου εξιστορήσει την ωμή της πραγματικότητα. Το κόστος κυμαίνεται από μηδαμινό έως μηδενικό. Εγκεφαλικά ξεφυλλίζεις, δεν ξεφτιλίζεις γιατί, μην ξεχνάς, πως φροντίζεις να επιστρέψεις το βιβλίο που δανείστηκες σε άριστη κατάσταση.