Αγαπάμε λίγο παραπάνω τους ξενύχτηδες

Θυμάσαι τότε που ήμασταν μικροί; Κι οι γονείς μας μας έστελναν για ύπνο νωρίς ώστε να μπορέσουμε να ξεκουραστούμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα; «Άνθρωπος που χορταίνει τον ύπνο του», σου έλεγαν, «έχει όλη τη μέρα μπροστά του». Και ναι, δίκιο είχαν. Αν κοιμάσαι νωρίς, πράγματι μπορείς να αξιοποιήσεις περισσότερες ώρες μέσα στην ημέρα.

Κάποιοι ανάμεσά μας όντως ακολουθούν ένα σταθερό ωράριο ύπνου προκειμένου να δουλέψουν όσο περισσότερο μπορούν στο φως της ημέρας. Δε λειτουργούν διαφορετικά, αφού μόνο και μόνο η σκέψη να τους βρει το σκοτάδι ενώ πρέπει να δουλέψουν τους αρρωσταίνει. Δεν τους αρέσει ιδιαίτερα η νύχτα και προτιμούν να χαλαρώνουν κατά τη διάρκειά της.

Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Σε κάθε ιστορία υπάρχουν δύο πλευρές. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε συγκεκριμένα ωράρια ύπνου. Δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ ακόμα κι αν πρέπει να ξυπνήσουν νωρίς το επόμενο πρωί. Λειτουργούν καλύτερα όσο κρατάει η νύχτα και ξέρουν πώς να αξιοποιήσουν κάθε ώρα της.

Σαν να έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας που τους προστατεύουν απ’ την έλλειψη ύπνου. Όπου άλλοι θα είχαν καταρρεύσει εκείνοι αντέχουν. Δεν τους νοιάζει να χάσουν μερικές ώρες ύπνου αν μπορούν να κάνουν όλα όσα θέλουν.

Έχουν φτάσει προ πολλού στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά που χάνεις ενώ κοιμάσαι αξίζουν πολύ περισσότερο από πέντε ώρες επιπλέον ύπνου. Και μη φανταστείς ότι έφτασαν έτσι απλά σ’ αυτό το συμπέρασμα. Δοκίμασαν τα πάντα για ν’ αλλάξουν αυτή τους τη συνήθεια και να προσαρμοστούν σε ότι λένε οι άλλοι ότι είναι φυσιολογικό.

Προσπάθησαν να βρουν χίλιους τρόπους για να χαλαρώσουν και να καταφέρουν να κοιμηθούν νωρίτερα. Έχουν περάσει μέρες ολόκληρες να υπόσχονται στον εξαντλημένο εαυτό τους ότι θα κοιμηθούν νωρίς το βράδυ. Πάντα όμως καταλήγουν σε ένα δωμάτιο με κλειστά φώτα και το να πιάσουν το κινητό τους αποτελεί θέμα χρόνου. Είναι βαρετό να μην έχεις τίποτα να κάνεις μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

Κι ευτυχώς για μας που τους έχουμε στη ζωή μας δεν το κατάφεραν ακόμα. Άλλωστε τι είναι ο ύπνος για να τον ζορίσουμε; Κουμπί;

Οι ξενύχτηδες είναι πλάσματα μοναδικά. Έχουν τις ιδιαιτερότητες τους και παρ’ όλα αυτά βρίσκουν χρόνο για μας. Έλα. Παραδέξου το. Δεν είναι τέλειο το συναίσθημα του να ξέρεις ότι και κάποιος άλλος δεν κοιμάται όπως κι εσύ; Να ξέρεις ότι μια πόρτα θα παραμένει ανοιχτή για επισκέψεις όποια ώρα της νύχτας κι αν χρειαστεί;

Στα πιο όμορφα και ζόρικα ξενύχτια μας ήταν δίπλα μας. Όλα τα όνειρα που μοιραστήκαμε, οι επιθυμίες μας, ο πόνος που νιώσαμε ήταν και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι των μεταμεσονύκτιων συναντήσεών μας. Εξομολογήσεις μέχρι πρωίας. Συμβουλές που ποτέ δεν ακολουθούμε για να φτάσουμε στο σημείο να παραδεχόμαστε μετά τα λάθη μας και να πίνουμε σ’ αυτά.

Πόσες φορές τους πήρες τηλέφωνο και στους τρεις πρώτους χτύπους το σήκωσαν. Πόσες φορές η φωνή τους ήταν το μόνο που χρειαζόσουν ν’ ακούσεις. Κι ως δια μαγείας, λες και μπορούν να διαβάζουν το μυαλό σου, ξέρουν ακριβώς τι χρειάζεσαι. Σαν να έχουν κάνει χρόνια εξάσκηση σ’ αυτό.

-Κοιμάσαι;

-Όχι. Εσύ γιατί δεν κοιμάσαι;

-Δεν είχα ύπνο.

-Θα έρθεις από δω ή θα πάμε βόλτα;

Το σπίτι τους είναι πάντα ανοιχτό για μας και τους αγαπάμε λίγο παραπάνω γι’ αυτό. Ξέρουμε ότι είναι διαθέσιμοι σε ό,τι χρειαζόμαστε. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει πολλά όμορφα στοιχεία η νύχτα που τα χάνουμε ενώ κοιμόμαστε.

Οι καλύτερες ώρες για να ζήσεις είναι οι βραδινές. Οι πρωινοί καφέδες είναι αυτοί που άφησαν εποχή; Όχι φυσικά. Τα βράδια θυμόμαστε όλοι. Τα βράδια που βγαίναμε με τους κολλητούς για κάτι χαλαρό επειδή το πρωί είχαμε δουλειά ή σχολή και καταλήγαμε να σερνόμαστε στο μάθημα. Το σώμα μας ήταν μεν εκεί, αλλά το πνεύμα μας είχε αποκοιμηθεί προ πολλού. Αυτά είναι που μένουν κι αυτά συζητάμε χαμογελώντας.

Άσε που οι ξενύχτηδες έχουν τόσα πλεονεκτήματα. Έχουν υπερδυνάμεις. Ειδικά αν μένουν σε σπίτι με άλλο κόσμο, κινούνται στο χώρο σαν να βλέπεις σκηνή από κινέζικη ταινία. Οπότε σου μαθαίνουν να ‘σαι κι αθόρυβος. Συνήθως είναι και λίγο καλλιτέχνες. Θα είναι ξύπνιοι γιατί θα ζωγραφίζουν, θα γράφουν, θα παίζουν μουσική ή θα μαγειρεύουν. Και πηγαίνουν για ύπνο μόνο όταν ακούν τα πουλιά να κελαηδούν το πρωί.

Όμως, το ζήτημα είναι να ξυπνήσουμε αυτούς που κοιμούνται. Όχι να βάλουμε για ύπνο αυτούς που ονειρεύονται. Γιατί μόνο ένας ξενύχτης θα σου δείξει τα όμορφα χρώματα της αυγής το χάραμα. Μόνο μαζί του θα εκτιμήσεις όλα όσα το φως του ήλιου δε σ’ αφήνει να δεις. Η πόλη είναι πιο όμορφη το βράδυ όταν οι περισσότεροι κοιμούνται. Φοράει τα καλά της και περιμένει τους λίγους που μένουν ξύπνιοι να την εκτιμήσουν.

Τι λες λοιπόν; Αξίζει ή όχι να τους ακολουθήσεις;