Όλοι ψάχνουμε την τέλεια σχέση. Για να βρούμε την τέλεια σχέση όμως, πρέπει πρώτα να είμαστε τέλειοι εμείς. Άσε που χρειαζόμαστε και τον τέλειο σύντροφο. Υπάρχει όμως αυτός; Κι αν υπάρχει είναι ο ίδιος για όλους μας; Τα κριτήρια επιλογής συντρόφου διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Ο καθένας μας αναζητά την τελειότητα που θεωρεί ότι του ταιριάζει σε διαφορετικά στοιχεία των ανθρώπων κατά περίπτωση.
Κατά πόσο είναι εφικτή αυτή η τελειότητα που επιζητούμε; Μήπως μερικές φορές υπερβάλλουμε με τις απαιτήσεις που έχουμε; Κανείς μας δε μπορεί να θεωρηθεί ιδανικός και κανείς μας δεν έχει λύσει όλα τα θέματά του. Με κάποιους ανθρώπους η αύρα μας θα κουμπώσει σα χαμένα κομμάτια ενός παζλ που αναζητούσαν το ένα το άλλο για καιρό και με άλλους απλά θα αλλάζουμε δρόμο κάθε φορά που συναντιόμαστε.
Στις σχέσεις μας ειδικά, έχουμε ανάγκη να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι να εκφραστούμε, να μιλήσουμε και να υπάρχει κάποιος που θα μας ακούσει ακόμα κι αν διαφωνεί με όσα λέμε αλλά και να γίνουμε αυτοί που θα ακούσουν όταν χρειάζεται. Να γίνουμε το στήριγμα που χρειάζεται ο άλλος. Θέλουμε να δημιουργούμε μαζί, να νιώθουμε, χωρίς να φοβόμαστε ότι θα κριθούμε. Αν ο άνθρωπος μας δε μας κάνει να αισθανόμαστε έτσι, τότε περισσότερο ανασφάλειες μας γεμίζει παρά μας εμπνέει σιγουριά. Και είναι απίστευτα όμορφο συναίσθημα το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μ’ αυτόν που αγαπάς.
Αν δε δίνεις στο σύντροφο σου ελευθερίες, πώς μπορείς να απαιτείς να σου δείξει τον πραγματικό του εαυτό; Εσύ με τη συμπεριφορά σου είσαι αυτός που του επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα τα καλούπια στα οποία πρέπει να στριμώξει τον εαυτό του ώστε ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σου. Και δεν είναι λίγο εγωιστικό; Οι άνθρωποι δεν έχουμε φτιαχτεί ώστε να ταιριάζουμε σε καλούπια.
Αν θέλεις να σου ανοιχτεί ο άλλος, κάνε τον να νιώσει την ασφάλεια που χρειάζεται. Να μη νιώθει ότι με κάθε του κίνηση κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο συζήτησης και αρνητικών σχολιασμών. Κάν’ τον να καταλάβει ότι το να μοιραστεί τις ανησυχίες και τους φόβους του μαζί σου δεν τον κάνει να φαίνεται λίγος και αδύναμος στα μάτια σου. Η ειλικρίνεια μεταξύ σας πρέπει ν’ αποτελεί αφορμή για να δεθείτε ακόμα περισσότερο και όχι για ν’ αποξενωθείτε.
Η απώλεια της εμπιστοσύνης και η εμφάνιση της καχυποψίας για τυχόν κριτική που ενδέχται να δεχτεί ο σύντροφός μας αν τύχει και δείξει ένα κομμάτι του εαυτού του, αποτελούν από μόνα τους καμπανάκια κινδύνου. Οι άνθρωποι δεν έρχονται κατά παραγγελία και φτιαγμένοι στα μέτρα μας. Δεν τους επιλέγουμε από καμία βιτρίνα όταν το μάτι μας πέσει πάνω τους.
Μη σε νοιάζει η γνώμη των άλλων για τον άνθρωπο σου. Δε χρειάζεται να ταιριάζετε στα πρότυπά τους ούτε να προσπαθήσετε να τα πλησιάσετε. Ούτε στο ελάχιστο. Δεν έχουν σχέση μαζί σας. Το μόνο που μετράει είστε εσείς.
Οι σχέσεις είναι ένα συνεχόμενο ταξίδι. Σαν ένα ταξίδι με τρένο. Σε κάθε σταθμό που το τρένο σταματά ανακαλύπτεις και έναν άλλον προορισμό. Μια νέα πτυχή της προσωπικότητας του ανθρώπου που είσαι μαζί. Αν δε σου αρέσει κάτι απ’ αυτά που ανακαλύπτεις, έχεις την απλούστατη επιλογή του να κατέβεις από το τρένο. Αν όμως ο άνθρωπος αυτός είναι σημαντικός για σένα, θα του δώσεις την ευκαιρία και την απαραίτητη ελευθερία να συνεχίσετε μαζί το ταξίδι σας.
Να επιλέγεις να δίνεις φτερά στο σύντροφό σου. Στήριξε κάθε νέο του εγχείρημα και συζήτησε μαζί του κάθε νέα τρέλα που θα σκαρφιστεί. Ακολούθησε τον σε κάθε νέα του περιπέτεια ή αν δε μπορείς ή ακόμα κι αν δε θέλεις μην του τη στερείς. Με τη σειρά του και κείνος θα κάνει το ίδιο για σένα. Όχι γιατί αναγκάζεται ή γιατί έτσι πρέπει αλλά γιατί θα του αρέσει πραγματικά να βλέπει τα χείλη και τα μάτια σου να χαμογελούν.
Το μαζί θέλει και λίγο χώρια για να κρατήσει. Άσ’ τον να βγει με τους φίλους του για εκείνο το μπάτσελορ, μην της γκρινιάζεις αν άργησε να γυρίσει χθες από τα γενέθλια της κολλητής της. Αν δεν έχει λόγο να ψαχτεί αλλού, δε θα το κάνει. Αν πάλι έχει, όσα λουριά και να θεωρείς ότι τραβάς εκείνος με την πρώτη ευκαιρία θα βρει τον τρόπο να δραπετεύσει. Οι άνθρωποι δεν έχουν λουριά ούτε ζωνάρια που να πρέπει να σφίξεις.
Η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όλα τα πράματα έχουν όρια. Το ότι είστε μαζί δε σας καθιστά μια αυτοκόλλητη ομάδα. Ούτε μετατρέπεστε αυτόματα μια οντότητα. Είστε δύο ολοκληρωμένες προσωπικότητες που αποφασίζουν να είναι μαζί και να πορεύονται από κοινού. Δε πρέπει να χάνεται η ατομικότητα γιατί τότε είναι που πνιγόμαστε. Η μοναδικότητά μας είναι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Και γι’ αυτό το λόγο κυρίως επιλέγουμε ο ένας τον άλλον.
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
