Λένε ότι η μουσική έχει υπερδυνάμεις. Μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά και τις αντιδράσεις μας, μπορεί να εξωτερικεύσει όλα εκείνα που οι λέξεις δε θα είχαν ποτέ τη δύναμη να εκφράσουν, μπορεί να ηρεμεί την ψυχή μας, να δίνει νόημα και χρώμα στις στιγμές μας, αλλά και να ολοκληρώνει την καρδιά μας.
Η δύναμη της μουσικής είναι τεράστια. Μπορεί να δώσει φτερά στον νου, να απογειώσει τη φαντασία και να ξεπλύνει από πάνω μας όλη τη σκόνη της καθημερινότητας. Είναι το ισχυρότερο είδος μαγείας που υπάρχει στη ζωή μας.
Όταν σε γνώρισα μου είπες κοιτώντας με σοβαρά ότι η μουσική για σένα είναι ένα είδος τελετουργίας. Μπορεί να φτιάξει σε δευτερόλεπτα τη διάθεσή σου και να εκφράσει κάθε συναισθηματική σου κατάσταση. Μάλιστα, τη στιγμή που μου τόνισες ότι η μουσική είναι καλύτερα να μοιράζεται, γέλασα και σου είπα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Τελικά, είχες δίκιο.
Κάθε φορά που άκουγα ένα από τ’ αγαπημένα σου τραγούδια να παίζει στο αμάξι σου, κάθε φορά που διάλεγες ένα κομμάτι απ’ τη λίστα αναπαραγωγής μου, ένιωθα ένα-ένα τα κομμάτια μας να κουμπώνουν. Σαν η μουσική να έπαιζε τον ρόλο της για να ερωτευτούμε ακόμα πιο βαθιά. Πιο αληθινά.
Οι βόλτες μας με το αμάξι και τη μουσική μας να παίζει, ο αέρας στα μαλλιά σου, τα δάχτυλά μου που ψάχνουν τα δικά σου για να πλεχτούν μαζί τους υπό τους ήχους των μελωδιών μας. Οι νέοι προορισμοί που ανακαλύπτουμε μαζί και συνθέτουν τις εικόνες που θα μας συντροφεύουν. Οι συναυλίες που πηγαίνουμε μαζί και τα συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν ακούγοντας ζωντανά όλα τα κομμάτια που αφιερώνουμε ο ένας στον άλλον. Οι στίχοι που μου σιγοτραγουδάς στ’ αυτί.
Ακόμα και χωρίς να μιλάμε ξέρουμε τι θέλει ο ένας απ’ τον άλλον αφού η μουσική μας μιλάει αντί για μας. Η σιωπή μας δεν είναι απ’ αυτές που τρομάζουν. Είναι από κείνες που αποπνέουν ζεστασιά, που αφήνουν ελεύθερο το πνεύμα της οικειότητας ανάμεσά μας και μας κάνουν ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον λίγο παραπάνω.
Ανυπομονώ για κάθε φορά που θα με κοιτάξεις ενθουσιασμένος και θα μου πεις ότι ανακάλυψες ένα νέο κομμάτι. Ξέρω ότι χαμογελάς κάθε φορά που στα μηνύματά μου σου στέλνω τα τραγούδια που ακούω. Γιατί θέλω να τ’ ακούς μαζί μου. Σαν να είσαι κοντά μου και τ’ ακούμε ενώ τυλίγεις τα χέρια σου γύρω μου. Θέλεις να μοιραζόμαστε τις μουσικές στιγμές μας σαν αυτό ν’ αποτελεί το δικό μας, ολόδικό μας κρυφό κώδικα επικοινωνίας.
Όποτε ακούγεται ένα απ’ τα τραγούδια μας, ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε, το βλέμμα σου αρχίζει να ψάχνει το δικό μου και μόλις διασταυρωθούν, κάθε εκατοστό του κορμιού μου σε νιώθει πιο κοντά. Είναι το τελετουργικό μας. Διαβάζω όλες τις σκέψεις σου εκείνη τη στιγμή. Και ξέρεις γιατί; Γιατί σκεφτόμαστε ακριβώς τα ίδια, μωρό μου. Όλες οι εικόνες που έχουμε φτιάξει μαζί με τη συνοδεία της μουσικής μας παρελαύνουν μία-μία μπροστά στα μάτια μας.
Τα τραγούδια μας μοιάζουν με το κλειδί που έχει τη δυνατότητα να ξεκλειδώνει τις καρδιές μας. Ακόμα και τις πιο σφιχτά κλεισμένες. Τις αφήνει έτσι, γυμνές, εκτεθειμένες κι ελεύθερες να ερωτευτούν χωρίς δεσμά που να τις κρατούν πίσω. Χωρίς τη μουσική ο έρωτας θα ήταν ένα λάθος. Σαν μια νύχτα χωρίς το φως των αστεριών να τη φωτίζει.
Δυνάμωσε τον ήχο κι έλα κοντά μου. Πλησίασέ με. Κλείσε τα μάτια σου και νιώσε τα χέρια μου πάνω σου. Άσε τη μουσική να αγγίξει την ψυχή σου όπως τα χέρια μου αγγίζουν κάθε εκατοστό του κορμιού σου. Άσε μας να σε κατακτήσουμε γι’ ακόμα μια φορά.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
