Μια σφιχτή αγκαλιά να κολλήσουν όλα τα σπασμένα μας

Πόσο όμορφη φαίνεται η πόλη τη νύχτα. Ακόμα κι ανάμεσα σε τόσους «άλλους» μοιάζει να έχει ένα κομμάτι της να χαρίσει και σε σένα. Κάθεσαι και τη χαζεύεις από μακριά. Μουσικές, φωνές, γέλια. Άνθρωποι μεγάλοι, μικροί. Άνθρωποι μόνοι ή και με παρέα. Το μάτι σου όμως σταματά σε ένα ζευγάρι που περπατά αγκαλιασμένο. Μοιάζουν να μη νοιάζονται για κανέναν άλλον γύρω τους. Σαν να περπατούν μόνοι τους ανάμεσα στους άλλους. Σαν η πόλη κι η νύχτα να τους ανήκουν.

Κρατάνε σφιχτά ο ένας τον άλλον και χαμογελούν. Τα πρόσωπά τους κόκκινα απ’ το κρύο, όμως το χαμόγελό τους είναι ίσως το πιο ζεστό πράγμα που έχεις δει ποτέ. Ξαφνικά ο άντρας σταματά και τραβάει τη γυναίκα κοντά του. Την αγκαλιάζει και τη σφίγγει τόσο που για μια στιγμή νιώθεις ότι βλέπεις δύο ανθρώπους να γίνονται ένα.

Τότε είναι που νιώθεις λίγο πιο τολμηρός και ξεστομίζεις αυτό που τόσο καιρό φοβόσουν να πεις. «Μακάρι όλες οι αγκαλιές να ήταν σαν αυτές. Σαν αυτές που μπορούν να γιατρέψουν τα πάντα. Ακόμα και τα σπασμένα μας κομμάτια». Δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά. Ένιωσες πιο αδύναμος μήπως; Δεν υπάρχει κάτι κακό στο να αισθανόμαστε. Δεν υπάρχει κάτι κακό στο να χρειαζόμαστε κι εμείς κάπου-κάπου μια αγκαλιά.

Όχι όμως μια οποιαδήποτε αγκαλιά. Δεν είναι όλες οι αγκαλιές οι ίδιες. Σε κάποιες απλά χωράς και σε άλλες περισσεύεις. Άλλες τις φοβάσαι γιατί σε πνίγουν και σε κρατούν αιχμάλωτο κι άλλες ενώ φαντάζουν όμορφες στην αρχή, τελικά αποδεικνύονται σκάρτες. Όχι, δε μιλάμε ούτε γι’ αυτές τις μικρές, ούτε αυτές που απλά θέλουν να σε ακουμπήσουν χωρίς να σε νιώσουν πραγματικά.

Μιλάμε για την αγκαλιά που έχει φτιαχτεί στο νούμερό σου κι είναι μόνο δική σου. Η μόνη χωρίς κενά κι ασφυκτικές απαιτήσεις κι όρους που θα σου κόβουν τα φτερά. Εκείνη που θα στα δίνει για να πετάξεις κι εσύ από επιλογή θα αποφασίζεις κάθε φορά να μένεις κοντά της, γιατί απλούστατα τίποτα δε θα είχε νόημα μακριά της. Η μόνη που θα σου ταιριάζει ακριβώς και θα έχει δημιουργηθεί για σένα. Για να τη βρεις και να κουμπώσει πάνω σου. Κι η φωτιά στις ψυχές σας ν’ ανάψει για τα καλά.

Οι ομορφότεροι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν έχεις γνωρίσει ακόμα. Ψάξε να τους βρεις κι ανάμεσά τους, αν είσαι τυχερός, ίσως βρεις αυτόν τον έναν που ψάχνεις. Γιατί ακόμα υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ξέρουν να αγαπάνε. Κι ένας απ’ αυτούς ανήκει σε σένα. Ένας άνθρωπος που θα αποκαλείς δικό σου κι η ζεστασιά του χαρακτηρισμού αυτού, θα ηλεκτρίζει όλο σου το κορμί. Αυτός που θα είναι φτιαγμένος με τέτοιο τόπο ώστε η αγκαλιά του να είναι απ’ το ίδιο καλούπι με τη δική σου.

Θα μπορέσει να σου αποδείξει τότε πόσο μεγάλες είναι οι αντοχές τις ανθρώπινης ψυχής. Και μόνο τότε θα καταλάβεις γιατί κάθε φορά ένιωθες ότι περιπλανιόσουν άσκοπα. Γιατί κάθε φορά που νόμιζες ότι αγκάλιαζες τον άνθρωπό σου έκανες λάθος. Θα σου αποδείξει περίτρανα γιατί δε δούλεψε ποτέ με κανέναν άλλον. Γιατί έπρεπε να ψάξεις μέχρι να βρείτε ο ένας τον άλλον. Και τότε όλα θα πάρουν νόημα και χρώμα.

Ξέρεις, δεν υπάρχει πιο όμορφη στιγμή απ’ το να σε κρατάει κάποιος που αγαπάς στην αγκαλιά του. Να κλείνεις τα μάτια σου κρατώντας τον ενώ σε σφίγγει πάνω του και να ακούς τους χτύπους της καρδιάς του. Να ακουμπάς το κεφάλι σου πάνω του και να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο πιο ασφαλές μέρος του κόσμου. Εκεί που θα ηρεμούν οι σκέψεις σου και θα είσαι σπίτι. Εκεί που θα τρέχεις σε κάθε σου στιγμή σαν εθισμένος γιατί όσα νιώθεις, θα είναι σαν κι αυτά που διαβάζεις στις νουβέλες.

Είναι μεγάλη η δύναμη της αγκαλιάς. Θεραπευτική πολλές φορές κιόλας. Ακόμα κι αν είσαι διαλυμένος και χαμένος μέσα στο χάος σου, μπορούν να γίνουν η σανίδα σωτηρίας σου και να σε κάνουν να αναδυθείς και πάλι στην επιφάνεια. Εκεί που ο ήλιος θα αγγίζει με τις αχτίδες του το δέρμα σου και θα σε κάνει να επανέλθεις. Μια αγκαλιά που θα ‘ναι η ανακωχή σου σε όποιον πόλεμο ζήσεις στη ζωή σου. Που θα σε κρατάει κοντά της με όλα σου τα ελαττώματα και θα χάνεται κάθε φορά που θα σε κοιτάει στα μάτια.

Φέτος λοιπόν, να αγκαλιάσετε και να σας αγκαλιάσουν μέχρι να νιώσετε όλα σας τα κομμάτια να ψάχνουν να βρουν το χαμένο τους μισό. Να ακούσετε το θόρυβο που κάνουν οι ρωγμές τους όταν ενώνονται κι αναγεννιούνται. Να είναι από εκείνες τις αγκαλιές που κάνουν τον πόνο να φεύγει μακριά. Από κείνες τις μοναδικές, με τις μαγικές ιδιότητες που διώχνουν το φόβο κι εκφοβίζουν τη θλίψη. Μην υποτιμάτε τη δύναμή τους, πόσο μάλλον εκείνων που αγκαλιάζεις και σε αγκαλιάζουν πίσω πιο σφιχτά για να μη σε χάσουν.

Άλλωστε ποιος ο λόγος να έχεις χέρια αν δεν τα χρησιμοποιείς για αγκαλιές; Τα λόγια περισσεύουν αφού οι σιωπηλές αγκαλιές μπορούν να εκφράσουν όλα όσα θες να πεις.

Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία, γέλια, αγκαλιές κι υπέροχες στιγμές!