Οι παππούδες μας είναι η αστερόσκονη των παιδικών μας χρόνων

Οι παππούδες μας παίζουν σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μπορεί να μην είναι πάντα εμφανές, όμως έχουν το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε κατάσταση που βιώνουμε. Μέσω της στήριξης και της βοήθειας που προσφέρουν στους γονείς μας αλλά και σε εμάς, άμεσα μετατρέπονται στην ήρεμη δύναμη της οικογένειας. Στο βράχο της, στο διαμεσολαβητή της, στους πιο ένθερμους υποστηρικτές του κάθε εγχειρήματός μας.

Είναι λες και κάτι μαγικό συμβαίνει μόλις οι γονείς γίνονται παππούδες. Το ένα λεπτό από κει που ακούν στο μαμά ή μπαμπά, αναλαμβάνουν χρέη εκπλήρωσης ενός νέου ρόλου. Το ρόλο του παππού και της γιαγιάς. Κι αν κρίνουμε απ’ τις αντιδράσεις τους και τη χαρά που διαγράφεται στα πρόσωπά τους απ’ τη στιγμή που αντικρίζουν τα εγγόνια τους, κατανοούμε ότι μάλλον αντιμετωπίζουν τη νέα τους ιδιότητα σαν προαγωγή.

Πολλοί ίσως να τους χαρακτήριζαν ως απλούς, συνηθισμένους ανθρώπους. Σαν όλους τους άλλους. Πώς μπορείς όμως να αποκαλείς συνηθισμένο κάποιον με τόσο ευγενική ψυχή; Κάποιον που ήταν κι είναι δίπλα σου σε κάθε βήμα της ζωής σου έτοιμος να χαρεί με την επιτυχία σου, αλλά και να αγκαλιάσει κάθε σου αποτυχία, όπως σε αγκάλιαζε όταν μικρός έπεφτες κάτω και χτυπούσες το γόνατό σου;

Δεν είναι ένας οποιοσδήποτε συγγενής. Ούτε ένα απλό μέλος της οικογένειάς μας. Είναι οι δικοί μας παππούδες. Είχαν ενεργό ρόλο στη ζωή μας κι είμαστε αρκετά τυχεροί που καταφέραμε να μεγαλώσουμε με την παρουσία τους.

Σαν να είναι στη φύση τους, φαίνονται έτοιμοι να έρθουν κοντά στη νέα γενιά απαλλαγμένοι απ’ τις ευθύνες που είχαν όταν μεγάλωναν τα παιδιά τους. Τα παιδιά των παιδιών τους είναι δύο φορές παιδιά τους και φυσικά γίνονται οι πρώτοι μας κολλητοί. Όταν νιώθαμε μικροί ότι δεν πήγαινε κάτι καλά, αμέσως παίρναμε τηλέφωνο τους παππούδες μας γιατί αυτοί ήξεραν πώς να φτιάξουν τα πάντα.

Αν τους ρωτήσεις αν κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους θα σου απαντήσουν ότι σε καμία περίπτωση δε θα το έκαναν. Δεν είναι σωστό να κάνουν στα παιδιά όλα τα χατίρια, θα σου πουν, ακόμα κι αν οι πράξεις τους βροντοφωνάζουν το αντίθετο. «Δεν τα κακομαθαίνουμε, απλά είμαστε πολύ καλοί οικοδεσπότες».

Γίνονται αυτόματα ο καλύτερος σύμμαχοός μας, αφού τάσσονται υπέρ του κοινού μας «εχθρού», που δεν είναι άλλος απ’ τους γονείς μας. Κάθε φορά που θα έχουμε μια διαφωνία, γνωρίζουμε καλά ότι έχουμε μια αγκαλιά που περιμένει να μας κανακέψει.

Κυρίως όμως, οι παππούδες μας είναι η αστερόσκονη της ζωής μας γιατί μας παρέχουν σε αφθονία όλα όσα χρειαζόμαστε. Ανιδιοτελή αγάπη, ευγένεια, υπομονή, χιούμορ, ασφάλεια και μαθήματα ζωής, αφού με τη σοφία τους μπορούν πάντα να προσφέρουν τις καλύτερες συμβουλές. Ακόμα κι όταν δεν μπορούν να καταλάβουν ακριβώς τον τρόπο σκέψης και τις συνήθειές μας. Παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσουν όσο μπορούν να ταυτιστούν μαζί μας και να μπουν στη θέση μας.

Αποτελούν πρότυπο, αφού, έδειξαν σε όλους στην οικογένειά σας ότι παρά τα όσα προβλήματα που μπορεί να έχετε πρέπει να μένετε εκεί και να πολεμάτε. Να επιμένετε για όσα αγαπάτε. Όχι να παραιτείστε μπροστά σε κάθε δυσκολία. Να είστε εκεί ο ένας για τον άλλον και να δίνετε αξία στον όρο οικογένεια.

Μας αποδέχονται γι’ αυτό που είμαστε χωρίς να προσπαθούν να μας κρίνουν ή να μας αλλάξουν. Μπορεί να μην υπάρχει τίποτα σαν το σπίτι μας, αλλά αυτό δεν ισχύει για το σπίτι των παππούδων μας, αφού εκεί θα είμαστε πάντα ευπρόσδεκτοι. Η καρδιά τους παραμένει αρυτίδωτη, σαν να ανήκει σε μικρό παιδί. Είναι ένα μείγμα γέλιου, τρυφερότητας, φροντίδας κι υπέρμετρης αγάπης. Έχουν κερδίσει την καρδιά μας με την αξία τους απ’ την πρώτη στιγμή. Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να τους συναγωνιστεί;