Πόσες φορές έχει τύχει να βρεθείς σ’ αδιέξοδο μέσα σε μια σχέση; Να αισθάνεσαι ότι, ξαφνικά, από ‘κει που ‘σουν προτεραιότητα, βρίσκεσαι στο περιθώριο κι απλά σε στριμώχνουν στο πρόγραμμά τους; Ότι οι προσπάθειες που κάνεις για ν’ αλλάξεις αυτήν την κατάσταση πέφτουν θεαματικά στο κενό; Σαν να πολεμάς μόνος για κάτι που ‘πρεπε ν’ αφορά δύο και να νιώθεις ότι πνίγεσαι, χωρίς να μπορείς να βγεις στην επιφάνεια.
Όλα όσα βιώνουμε συνοδεύονται πάντα από μια σειρά συναισθημάτων, που μας συντροφεύουν και δίνουν αυτό το διαφορετικό χρώμα στη ζωή μας. Μέσω αυτών, εξωτερικεύουμε όσα αισθανόμαστε όχι μόνο λεκτικά, αλλά και με τη γλώσσα του σώματος. Όταν οι ίδιοι δεν είμαστε καλά μέσα μας, αυτό γίνεται αυτόματα ορατό.
Επιλέγουμε ν’ αποφύγουμε τα δυσάρεστα γεγονότα και κατά συνέπεια ν’ αποκλείσουμε απ’ το μυαλό μας τις καταστάσεις που βιώνουμε και μας πληγώνουν. Τις θάβουμε μέσα μας, για να μην πονάμε. Προσπαθούμε να γυρίσουμε σελίδα και ν’ αφήσουμε πίσω την παλιά, τη δυσάρεστη, χωρίς ν’ αντιλαμβανόμαστε το κακό που κάνουμε στον εαυτό μας, όταν απλώς τις κρύβουμε.
Ένας ερωτευμένος θέλει προσοχή. Το μοναδικό ίσως που θέλει είν’ αυτό. Αν δεν τη βρίσκει απ’ τη σχέση του, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να ψάξει να τη βρει αλλού, κάπου που θα του παρέχεται ουσιαστικά. Όταν δε σου δίνουν σημασία, στην ουσία σε μαθαίνουν να ζεις χωρίς εκείνους που μέχρι πρότινος ήταν τα πάντα για σένα.
Είναι αδύνατο να συνεχίζουμε να παραβλέπουμε όσα μας ενοχλούν και να κάνουμε μονίμως στην άκρη τον εγωισμό μας. Όταν αγαπάμε κάποιον, τσαλακωνόμαστε γι’ αυτόν, όμως αν αυτό επαναλαμβάνεται, θα πρέπει ν’ αναρωτηθούμε αν κι ο σύντροφός μας θα ‘κανε το ίδιο για μας. Είμαστε το ίδιο σημαντικοί γι’ αυτόν, στην τελική;
Μένεις με κάποιον γιατί το θες. Γιατί τον αγαπάς, τον νοιάζεσαι, τον θαυμάζεις, τον σέβεσαι κι όχι επειδή φοβάσαι τη μοναξιά. Όταν σου λείπει κάτι, όταν κάπου νιώθεις λιγότερος απ’ το μέσο όρο, όταν σε βλέπει ατελή αυτός που κάποτε σήμαινες τα πάντα για ‘κείνον, σταμάτα να συγκρίνεσαι και σώσε τον εαυτό σου. Μην τον κατηγορείς. Δεν έκανες μόνο εσύ λάθη. Σε μια σχέση που σβήνει η φλόγα, συνήθως μερίδιο ευθύνης έχουν κι οι δύο. Ο ένας γιατί κάνει λάθη κι ο άλλος γιατί δεν έχει τα κότσια να φύγει.
Δεν μπορείς να σπαταλάς το χρόνο σου μ’ ανθρώπους χωρίς συναισθήματα. Κι εδώ δεν πρόκειται τόσο για θέμα εγωισμού, αλλά αξιοπρέπειας. Γι΄αυτό, όταν ανοίξεις τα μάτια σου και δεις ότι τ’ άλλο σου μισό δεν έχει ιδέα τι του γίνεται, έφτασε η ώρα του αποχωρισμού. Πριν βάλεις τέλος όμως, άδειασε την ψυχή σου απ’ όλα όσα θες να πεις. Βρες τη δύναμη και μίλα ανοιχτά για όσα σε σκοτώνουν. Δεν είναι να παίζουμε με την ψυχική μας ηρεμία.
Μη στενοχωριέσαι αν δεν κατάφερες να πάρεις πίσω όσα περίμενες. Ανεξάρτητα απ’ το τελικό αποτέλεσμα, προσπάθησε να μη βεβηλώνεις τις αναμνήσεις κι όλα τα καλά στοιχεία που εισέπραξες. Διαχώρισέ τα στο μυαλό σου κι αποχώρησε από ‘κεί που πλέον περισσεύεις. Φύγε. Όσο δύσκολο κι αν είναι, φύγε. Σίγουρα είναι σκληρό να ξεπεράσεις όσα νιώθεις, όμως δεν είν’ ανέφικτο. Δεν υπάρχει νόημα στο να μένεις σε τελειωμένες καταστάσεις.
Δε σου αξίζει να ζητάς την προσοχή. Μην κρατάς κακία και προχώρα. Ψάξε γι’ αυτόν τον άνθρωπο που θα σε κάνει να αισθανθείς και πάλι ολοκληρωμένος, που θ’ απαλύνει τον πόνο σου και θα πάρει μακριά τη θλίψη σου. Χρειάζεσαι κάποιον που θα ‘ναι αληθινά εκεί για σένα, επειδή το θέλει πραγματικά.
Ο χωρισμός είναι πάντα δυσάρεστος, αποτελεί όμως μια λύτρωση. Σ’ απελευθερώνει απ’ τη ρουτίνα και τις συνήθειες μιας κάλπικης πραγματικότητας, σε βοηθά ν’ αποτινάξεις τα τετριμμένα, προσφέροντάς σου πνευματική και ψυχική κάθαρση. Μαθαίνεις απ’ την αρχή πώς είναι να πατάς ξανά στα πόδια σου και να φροντίζεις μόνος σου τον εαυτό σου. Δε χρειάζεσαι πλέον ένα άτομο διακοσμητικό δίπλα σου, που απλά θα εντείνει τη μοναξιά σου με την απουσία του. Καλύτερα να ‘σαι μόνος.
Όταν τίποτα δε φαίνεται να λειτουργεί σωστά, σημαίνει ότι έχετε πλέον διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες. Το πλέον καταστροφικό πράγμα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να πετάξεις την ευτυχία σου. Μια ευτυχία που πρέπει να ‘χει εσένα πρωταγωνιστή. Είναι δύσκολη η απόφαση του χωρισμού. Δώσε, όμως, ένα τέλος για να ‘σαι εσύ καλά και να νιώσεις πάλι ολοκληρωμένος. Ίσως χρειαστείς χρόνο για να το διαπιστώσεις, αλλά στο τέλος θα ξέρεις ότι έχεις πάρει τη σωστή απόφαση.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
