Πόσες φορές έχεις πιάσει τον ευατό σου να αναρωτιέται πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχες βιώσει κάποιες καταστάσεις; Να εύχεσαι να είχες τη δυνατότητα να μπορούσες απλά να διαγράψεις στιγμές, ή ακόμα και να μην τις ζούσες εξ’ αρχής; Να μην είχες γνωρίσει ανθρώπους που σε πόνεσαν;
Εδώ, ακριβώς σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ταράξω λίγο τα νερά σου.
Ας υποθέσουμε ότι περπατάς σε ένα αγαπημένο σου μέρος. Μια παραλία για παράδειγμα. Ξαφνικά, βλέπεις μπροστά σου, καθώς περπατάς ξυπόλητος, να γυαλίζει κάτι πάνω στην άμμο και σκύβεις για να δεις καλύτερα τι είναι. Και συνειδητοποιείς ότι στέκεσαι μπροστά σε ένα μαγικό ραβδί. Αυτό το μαγικό ραβδί λοιπόν, σου δίνει τη δυνατότητα, να μπορέσεις να αναιρέσεις τρεις καταστάσεις που έχεις ζήσει και θες να ξεχάσεις μια για πάντα. Είναι όμως στο χέρι σου να επιλέξεις εσύ ποιες θα είναι αυτές.
Ποιες θα διάλεγες όμως; Ζύγισε καλά τις επιλογές σου γιατί έχεις μόνο τρεις ευκαιρίες και επιστροφές δεν γίνονται δεκτές.
Στοίχημα ότι το μυαλό σου πήγε στον τελευταίο σου επίπονο χωρισμό. Και τι δε θα έδινες για να γύριζε ο χρόνος πίσω και να μη βλεπόσασταν σ’ εκείνο το μπαράκι ή στη βιβλιοθήκη. Θες να διαγράψεις τους τελευταίους μήνες και την απότομη αλλαγή στην συμπεριφορά που σε έκανε να αναρωτιέσαι πού πήγε ο άνθρωπος που τόσο πολύ ερωτεύτηκες. Ποιος είναι αυτός που τον αντικατέστησε; Φέρτε μου πίσω τον κανονικό! Κάπως έτσι δεν πάει; Για σκέψου ωστόσο. Μόνο αυτά θυμάσαι από τον άνθρωπό σου; Δεν είχατε όμορφες στιγμές; Δεν επενδύσατε σε αυτό που είχατε; Σίγουρα το κάνατε και σίγουρα αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Απλά κάποια πράγματα δεν είναι προορισμένα να κρατάνε για πάντα. Θα προτιμούσες όντως να μην το είχες ζήσει καθόλου;
Μήπως τώρα που αποκλείσαμε το προηγούμενο, σκέφτεσαι εκείνη την παρέα που σου φέρθηκε σκάρτα; Ναι εκείνους που ήταν η πρώτη σου παρέα στη σχολή, που επένδυσες τόσα πολλά σε αυτούς και σε πούλησαν με το χειρότερο τρόπο. Δεν πάνε στα κομμάτια; Γιατί να τους θυμάσαι; Πρέπει να τους θυμάσαι, γιατί αν δε σε είχαν αποκλείσει και δε σου είχαν δείξει πώς είναι να τρως τα μούτρα σου από ανθρώπους που δεν αξίζουν, δε θα είχες γνωρίσει τους κολλητούς σου, κι ακόμα κι αν το είχες κάνει, δε θα μπορούσες να τους εκτιμήσεις τόσο όσο αυτή τη στιγμή, που μόνο και στη σκέψη τους χαμογελάς.
Τις φορές που ξέσπασες σε λάθος ανθρώπους, σε δικούς σου ανθρώπους και πάλι δεν πρέπει να τις ξεχάσεις.. Αν ένιωσες άσχημα, έχεις ένα δείγμα του τι δεν πρέπει να ξανακάνεις. Άσε που μέσα από αυτό έμαθες να επανορθώνεις κιόλας και να ζητάς συγγνώμη όταν πρέπει. Βέβαια θα μου πεις από την άλλη, είναι και εκείνες οι ευκαιρίες που δεν άρπαξες όταν σου δόθηκαν. Το είχες ξεχάσει αυτό ε; Η δουλειά που απέρριψες, η σχολή που δεν πήγες, το ταξίδι που δεν προγραμμάτισες ποτέ, τα πάρτι που δε βρέθηκες γιατί βαριόσουν να βγάλεις τις πιτζάμες από πάνω σου. Και πόσα ακόμα. Αν το συνεχίσουμε αυτό θα βρίσκουμε απαντήσεις όλο το βράδυ.
Είδες πόσο δύσκολη θα ήταν τελικά μια τέτοια επιλογή; Τι να διαλέξεις και τι να αφήσεις;
Επειδή λοιπόν στην πραγματικότητα, δεν έχουμε την επιλογή των τριών ευχών, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να βλέπουμε πίσω από όσα έχουμε ζήσει. Όχι απλά να ρίξουμε μια ματιά, αλλά να δούμε πραγματικά. Όλες οι στενόχωρες καταστάσεις που έχουμε βιώσει, οι απώλειες, οι χωρισμοί, οι ευκαιρίες που χάσαμε ή οι ευκαιρίες που ποτέ δε μας προσφέρθηκαν, τα λόγια που μας πλήγωσαν, είναι κομμάτια της ζωής μας. Πολύτιμα κομμάτια που μας βοήθησαν να ωριμάσουμε, να αλλάξουμε σαν άνθρωποι, να πάρουμε αποφάσεις που σε άλλη περίπτωση, δε θα τολμούσαμε ούτε καν να τις σκεφτούμε. Όλα αυτά μας έκαναν πιο δυνατούς και ακόμα και αν δεν μπορούμε ορισμένες φορές να το καταλάβουμε είναι πέρα για πέρα αλήθεια.
Αν δεν τα είχες ζήσει όλα αυτά, δε θα είχες γίνει το άτομο που είσαι σήμερα. Δε θα είχες ταρακουνηθεί, ούτε θα είχες ξεβολευτεί. Δε θα είχες αλλάξει. Θα έμενες στάσιμος ενώ η ομορφιά βρίσκεται στην εξέλιξη. Αντί λοιπόν να προσπαθείς να βρεις τρόπους για να αποβάλλεις ό,τι δε σου αρέσει, προσπάθησε να βρεις τον τρόπο να αγαπάς τα λάθη σου αλλά και τα λάθη των άλλων. Άλλωστε, μόνο μέσα από αυτά μαθαίνεις.
Πάντα θα υπάρχουν θύματα. Απλά στο χέρι σου είναι το αν θα παραμείνεις ένα από αυτά, ή αν θα αποτινάξεις αυτή την άχαρη ιδιότητα από πάνω σου. Μη φοβάσαι λοιπόν να ζήσεις και μη μετανιώνεις για τίποτα! Στο τέλος, μόνο στον εαυτό σου θα κληθείς να απολογηθείς.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
