Μοιρασμένος σε δύο παρέες

Παρέα∙ η ομάδα με την οποία μοιράζεσαι στιγμές και καταστάσεις, δημιουργείς αναμνήσεις –ευχάριστες και μη–, τα άτομα που στηρίζεις και σε στηρίζουν.

«Παρέα» δε σημαίνει αποκλειστικά φίλοι. Μπορεί να αποτελείς μέλος μιας παρέας πολλών ατόμων και να ‘χεις φιλικές σχέσεις μόνο με δυο-τρεις απ’ αυτούς. Μπορεί, επίσης, να βρίσκεσαι σε μια παρέα τεσσάρων-πέντε ατόμων, και να ‘χεις την ίδια δυνατή φιλική σχέση με όλους, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν.

Συνήθως, οι περισσότεροι ανήκουν μονάχα σε μία παρέα. Εκτός απ’ τους φοιτητές κι όσους άλλαξαν τόπο κατοικίας, που έχουν κρατήσει επαφή με τους φίλους των παιδικών τους χρόνων, επενδύουν, όμως, ξανά σε φιλικές σχέσεις και στη νέα ζωή τους, υπάρχουν κι άτομα που, ανεξάρτητα απ’ το αν η ζωή τους χωρίζεται σε δύο μέρη, μπορεί να ανήκουν παράλληλα σε δύο ή και τρεις παρέες.

Είναι τα άτομα τα οποία έχουν κρατήσει επαφές με ανθρώπους που μεγάλωσαν μαζί, απ’ τα παιδικά τους ίσως χρόνια και το σχολείο, αλλά στην πορεία η καθημερινότητα κι οι συγκυρίες τους έκαναν να ενσωματωθούν και σε άλλους φιλικούς κύκλους. Έτσι εκτός απ’ τους πρώτους φίλους, εκείνους που έκαναν όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκια και που συνήθως θα κρατήσουν για μια ζωή, αποκτούν κι άλλους φίλους σε μεγαλύτερη ηλικία, μέσω της σχολής ή της δουλειάς τους. Έτσι, βρίσκονται ταυτόχρονα σε δύο παρέες, άσχετες μεταξύ τους, που το μόνο που τις συνδέει είναι το άτομο αυτό.

Μπορεί να φαίνεται υπέροχο το να βρίσκεσαι σε δύο παρέες και να ‘χεις πολλούς φίλους –γιατί ποιος δε θα ήθελε να ‘χει πολλές γνωριμίες, πάντα κάποιον διαθέσιμο για βόλτα, να ‘ναι κοινωνικός κι αποδεκτός από πολλούς;– όμως πολλές φορές ο διαχωρισμός αυτός δημιουργεί προβλήματα κι ανάμεσα στις παρέες αλλά και στο ίδιο το άτομο που βρίσκεται σε δυο διαφορετικούς κύκλους.

Σε κάθε έξοδο κι ένα πρόβλημα. Και για την παρέα και για το ίδιο το άτομο. Αρχικά, εσύ ο ίδιος βρίσκεσαι στη μέση δύο προτάσεων. Να βγεις με τη μία παρέα που, για παράδειγμα, θα βγει για ποτό ή να πας με την άλλη, που θα μαζευτεί σε σπίτι φίλου για ταινία; Είσαι μονίμως σε δίλημμα κι ενώ μπορεί να σου αρέσει κάτι απ’ τα δύο πιο πολύ, θα αναγκαστείς να βάλεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία σκέψης για να δεις με ποια παρέα βρέθηκες πιο πρόσφατα, ώστε τώρα να πας με τους άλλους, για να μην αφήσεις κανέναν παραπονεμένο.

Κι αφού επιλέξεις με ποια παρέα θα περάσεις το βράδυ σου, χαζεύεις στα social media ιστορίες απ’ την άλλη σου παρέα, που περνάει καλά και λίγο ζηλεύεις. Αλλά κι εσύ βρίσκεσαι με ανθρώπους σου, εξίσου αγαπημένους. Διαρκώς νιώθεις ότι χάνεις όμορφες στιγμές την ώρα που κερδίζεις εμπειρίες με άλλους, το ίδιο σημαντικούς για εσένα. Κι έτσι, κάθε φορά που αναγκάζεσαι να διαλέξεις με ποιους θα βγεις σκέφτεσαι πως με οποίους κι αν βγεις, θα περάσεις καλά, αφού παρέα σου είναι κι εσύ τους επέλεξες για φίλους σου, άρα ταιριάζεις μαζί τους.

Κι ενώ δε γλυτώνεις κάθε φορά τη μελαγχολία, μακριά απ’ τους μισούς σου φίλους, και το άγχος μην αδικήσεις κανέναν, το να ‘σαι σε δυο διαφορετικές παρέες σε κάνει και μυστικοπαθή. Κι αυτό επειδή ό,τι λέγεται μέσα στην παρέα πρέπει να μένει εκεί και να μη βγαίνει παραέξω. Ό,τι σου εξομολογείται η μία παρέα σου δεν μπορείς να το μοιραστείς με την άλλη, ό,τι μαθαίνεις για τα φιλαράκια σου κι ό,τι συμβαίνει στην παρέα δεν μπορείς να το πεις στους υπόλοιπους φίλους σου. Έτσι νιώθεις εγκλωβισμένος στη σκέψη σου και πιεσμένος σε μια κατάσταση που δεν μπορείς να εκφραστείς. Νιώθεις πως κρύβεις πράγματα απ’ τους ίδιους σου τους φίλους, αλλά δεν μπορείς να προδώσεις τη μία σου παρέα στην άλλη.

Και δεν είναι μόνο ο εαυτός που έρχεται σε άβολη θέση μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση. Είναι εξίσου αμήχανο και για τις δύο παρέες σου. Αρχικά, όσο κι αν λαχταράνε την παρέα σου, δεν μπορούν κάθε φορά να σε πιέζουν να βγεις μαζί τους, γιατί θα σε κάνουν να πιστεύεις ότι δε χωνεύουν τα αλλά φιλαράκια σου, θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση και θα σε κάνουν να πιστεύεις πως θέλουν αποκλειστικότητα. Απ’ την άλλη, πολλές φορές δημιουργούνται και προβλήματα εμπιστοσύνης. Μπορεί να νομίζουν πως ό,τι λέγεται μέσα στην παρέα, εσύ το μεταφέρεις στους άλλους φίλους σου και παρόλο που δε συμβαίνει κάτι τέτοιο και τους το ‘χεις αποδείξει, πολλές φορές νιώθεις ξένος στην ίδια σου την παρέα.

Αυτό, βέβαια, συμβαίνει συχνά όχι μόνο λόγω εμπιστοσύνης αλλά και λόγω επιλογής. Πόσες φορές έκανες να βγεις καιρό με τη μία σου παρέα κι όταν βγήκες έλεγαν πράγματα που εσύ τα άκουγες πρώτη φορά, ενώ αυτοί τα ‘χαν συζητήσει όσο εσύ έλειπες; Πετούσαν inside jokes κι εσύ δεν τα έπιασες, επειδή όταν δημιουργήθηκαν εσύ ήσουν με την άλλη σου παρέα. Νιώθεις ξένος μπροστά στους ίδιους σου τους φίλους κι είναι άσχημο αυτό. Δεν μπορείς, όμως, να τους επιβάλλεις κάτι απ’ τη στιγμή που εσύ ο ίδιος επέλεξες να βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση.

Δεν είναι κακό να ανήκεις σε δύο παρέες. Μπορεί να ‘ναι δύσκολο να βρίσκεσαι μονίμως στη μέση και να αναγκάζεσαι να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο, εξίσου σημαντικές για σένα, επιλογές, αλλά με τον καιρό συνηθίζεται και βρίσκεται μια ισορροπία. Ούτε οι φίλοι σου θέλουν να σε πιέζουν. Το μόνο που χρειάζεται σε τέτοιες καταστάσεις είναι κατανόηση και σεβασμός, ενώ θα πρέπει να μένουν μίλια μακριά η ζήλια, τα μούτρα κι οι κτητικότητες.