Εγώ λέω να πούμε στη Μαρία να τον φίλήσει επιτέλους τον Κώστα!

Ένα πρώτο φιλί πόσα πράγματα μπορεί να σημαίνει; Πόσα συναισθήματα μπορεί να κρύβει αυτή η μικρή κίνηση; Κι όμως παρά τις τόσες σημασίες του, σχεδόν πάντα το σκεφτόμαστε πολύ πριν το δώσουμε, περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Διστάζουμε, σαν να πρόκειται για την πιο ευάλωτη στιγμή μας απέναντι σε κάποιον που θα οδηγήσει σε ολική καταστροφή.

Για σκέψου. Ένα τρυφερό φιλί, ένα παθιασμένο φιλί ή ακόμα κι ένα ευγενικό αλλά ταυτόχρονα πονηρό φιλάκι, πάντα κρύβει πολλά στη σκέψη του και φανερώνει ακόμα περισσότερα στην πράξη του. Αγάπη, έρωτα, φροντίδα, οικειότητα. Γι’ αυτό πολλές φορές διστάζουμε να το δώσουμε πρώτοι. Σίγουρα όλοι μας έχουμε σκεφτεί να είμαστε εμείς αυτοί που θα κάνουμε την πρώτη κίνηση, να είμαστε εμείς αυτοί οι γενναίοι που θα δώσουν το πρώτο φιλί, να είμαστε εμείς αυτοί που θα τολμήσουν πρώτοι αυτό το αμήχανο αλλά ταυτόχρονα μαγικό βήμα για ν’ αρχίσει μια όμορφη ιστορία. Που αν πάει καλά, από αμήχανη στιγμή θα μεταμορφωθεί στην πρώτη στάση για το ταξίδι στη χώρα των ερωτευμένων.

Στέκεσαι εκεί, απέναντι στον άνθρωπο που βλέπεις τα βράδια στον ύπνο σου κι ενώ η καρδιά σου φωνάζει να τον βουτήξεις, το σώμα μένει ακίνητο, δεν υπακούει, είναι λες και ξαφνικά η στιγμή παγώνει, σαν να παίζεις σε ταινία και κάποιος να πάτησε το pause. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορείς εκείνη την στιγμή να καταλάβεις γιατί το φιλί που τόσες μέρες ονειρεύεσαι να δώσεις, σε κάνει να θες να φύγεις τρέχοντας. Γιατί σε κρατάει μακριά αντί να σε σπρώχνει να πλησιάσεις. Οι σκέψεις, το μυαλό σου το ίδιο, έχουν μείνει στάσιμα στα 10 δευτερόλεπτα πριν την απόλυτη ευτυχία.

Το πρώτο φιλί είναι σαν ένα παιχνίδι όπου όποιος φανερωθεί πρώτος χάνει. Δίνοντας το πρώτο φιλί σε κάποιον που στέκεται δίπλα σου, ανοίγεις την καρδιά σου, ξεγυμνώνεις την ψυχή σου. Ποιος δε φοβάται την απόρριψη μετά την έκθεση; Μάθαμε βλέπεις να φλερτάρουμε και να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας πίσω από απρόσωπες οθόνες. Όμως από κοντά δεν αντέχεται αυτή η κίνηση του σώματος προς τα πίσω. Αυτό το «ε, σόρι, αλλά δε σε βλέπω με αυτόν τον τρόπο». Είναι κι η θύμηση από κάποια άλλα φιλιά που πόνεσαν πολύ, που έρχεται και σε βαράει ξανά στα πρώτα. Ή τα φιλιά που δε δίνονται για να μη χαλάσει μια φιλία, που έχουν ένα βάρος παραπάνω. Τέλος κάποιοι από εμάς μπορεί να διστάζουν να φιλήσουν τον άνθρωπό που τόσο πολύ θέλουν, γιατί φοβούνται τον ανταγωνισμό. «Αφού μπορεί να έχει όποιον θέλει, γιατί να θέλει εμένα;»

Εγώ λέω ν’ αφήσουμε τους δισταγμούς και τις δεύτερες σκέψεις και να φιλήσουμε τον άνθρωπο που χαμογελάμε μόνο και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του. Λέω να πω στη Μαρία να φιλήσει τον Κώστα από τη δουλειά, που εδώ και καιρό της χαμογελάει κι όλοι ξέρουν πως είναι ερωτευμένος μαζί της (και μου φαίνεται είναι κι αυτή τσιμπημένη μαζί του). Λέω να πω στον Γιώργο να φιλήσει εκείνο το αγόρι στο καφέ που συχνάζει και πριν λίγες μέρες του ζήτησε ν’ ανταλλάξουν Instagram. Λέω να πω στη φίλη μας την Κατερίνα να φιλήσει τον φίλο μας τον Αντρέα που καιρό τώρα είναι κι οι δύο ερωτευμένοι και δεν τολμούν να το πουν, μήπως και χαλάσει η φιλία τους. Λέω να πω σε όλους εσάς να φιλήσετε αυτόν που θέλετε και ν’ αφήσετε στην άκρη τους δισταγμούς.

Και στην τελική, αν δεν πάρεις πίσω το φιλί, δεν έγινε και τίποτα. Αλλά για σκέψου να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση και να στην ανταποδώσουν! Κι ίσως από ένα φιλί που δίσταζες να δώσεις, να βρεθείς να φιλάς τον έρωτα της ζωής σου! Μην το πολυσκέφτεσαι λοιπόν. Φίλα. Εγώ μόλις γράψω αυτό θα πάω να φιλήσω τον άνδρα μου. Κι ας μην είναι το πρώτο μας, θα είναι σαν να είναι.