Δώσε μου εσένα

Δώσε μου ανοιξιάτικα βράδια με ζακέτα στους ώμους,

δώσε μου παγωτό φουντούκι σε χωνάκι στη Via Maqueda να κυλάει στα δάχτυλα,

δώσε μου φλογισμένους ουρανούς στην Πλάκα,

δώσε μου ροζ δειλινά στο Μόντε Σμιθ,

δώσε μου τα λόγια σου τα ήσυχα ξημερώματα,

δώσε μου τα αλμυρά φιλιά σου στα νερά της Χάλκης,

δώσε μου πρωινά ταξίδια με καραβάκια της γραμμής και φρέντο εσπρέσο στο χέρι,

δώσε μου βαλίτσες κι αεροδρόμια να ανακαλύψω τον κόσμο όλο,

δώσε μου ανθρώπους να πηγαίνουν και να έρχονται, να προσμένουν και να αποχαιρετούν,

δώσε μου βιβλία να μυρίζω το χαρτί,

δώσε μου αντηλιακό καρύδα να μυρίζει όλη παραλία,

δώσε μου το χέρι σου στην πλακόστρωτη Montmartre,

δώσε μου τις αλήθειες σου στις πιο εύθραυστες στιγμές,

δώσε μου εσένα,

γιατί η ευτυχία διπλασιάζεται όταν μοιράζεται,

γιατί το «δύο» έχει καμπύλη και μου ταιριάζει περισσότερο απ’ το στεγνό «ένα».