Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Μας εξηγεί ο Φώτιος Λαμπαδάριος (#Φωτο_γράφει).
Έχω πει σε σχέση μου ότι έχει παιδικά τραύματα, ότι είναι τρελή και πρέπει να πάει σε ψυχολόγο. Μάλιστα δεν είχα τη δύναμη να το πω face to face κι έτσι το έστειλα σε μήνυμα. Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, ήθελα απλά να την κάνω να νιώσει άσχημα.
Γράφει η Νεφέλη Μπαντελά. (#Νεφελώδης)
Είχε γενέθλια και λόγω φόρτου δεν είχα σκεφτεί να του κάνω κάποια έκπληξη. Αυτός φυσικά θύμωσε που του έκανα ένα απλό δώρο και όχι κάτι ιδιαίτερο όπως ένα πάρτι. Τότε και εγώ του ειπα -χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα- «εδώ ο ίδιος σου ο πατέρας δε θυμάται τα γενέθλιά σου, αυτό σε πείραξε;». Όσο πιο νέοι είμαστε, τόσο πιο σκληροί μπορούμε να γίνουμε. Του ζήτησα συγγνώμη. Δεν τη δέχτηκε ποτέ. Λίγους μήνες μετά χωρίσαμε αλλά για άσχετο λόγο.
Μοιράζεται μαζί μας ο Κ.
Ήμουν ανεύθυνος και δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ φταίω για τον χωρισμό μας και το γεγονός ότι την απάτησα. Έτσι όχι μόνο δε ζήτησα συγγνώμη αλλά της είπα πως εκείνη φταίει που της έριξα κέρατο επειδή σταμάτησε να περιποιείται τον εαυτό της και να μου φέρεται περισσότερο ερωτικά. Σήμερα έχω το μυαλό να καταλάβω ότι όχι απλώς ήμουν κόπανος αλλά ότι είχα και την τύχη να βγαίνω μ’ έναν πολύ όμορφο άνθρωπο εσωτερικά κι εξωτερικά, οπότε έβγαζα τις ανασφάλειές μου πάνω του.
Μας εκμυστηρεύεται η Χ.
Ήθελε να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, ενώ εγώ ούτε κατά διάνοια. Κάποια στιγμή που το επανέφερε σαν θέμα ενοχλήθηκα και του είπα ότι δεν πρόκειται να είναι ο πατέρας των δικών μου παιδιών σίγουρα και να κόψει τις μ@λ@κίες γιατί θα εξαφανιστώ. Μετά από κάμποσο καιρό χωρίσαμε για άλλο λόγο αλλά ακόμη θυμάμαι όσα του είπα και σκέφτομαι το πώς πρέπει να αισθάνθηκε.
Γράφει η Ζ.
Ήμασταν στα χωρίσματα και μην ξέροντας πώς να το τελειώσω μετά από 7 χρόνια σχέσης του είπα το εξής απαράδεκτο: «Εγώ κι εσύ δεν είμαστε το ίδιο, εγώ έχω στόχους κι όνειρα, εσύ δεν έχεις τίποτα τώρα, ούτε και περιμένεις. Είμαι ανώτερη, πώς το λένε;». Κάθε φορά που σκέφτομαι αυτά τα λόγια όχι μόνο λυπάμαι το πρώην ταίρι μου αλλά πραγματικά ντρέπομαι για τον εαυτό μου.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
