Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Γράφει η Μ.
Ένιωθα ότι ο σύντροφος κρατούσε αποστάσεις κι αυτό με κρατούσε κι εμένα πίσω. Μου δημιουργούσε αμφιβολίες για το αν θέλει όντως να είμαστε μαζί, για το πώς βλέπει το μεταξύ μας. Εκεί που ήθελα να αφεθώ, να αναπτύξουμε ακόμα μεγαλύτερη οικειότητα, κλεινόταν στον εαυτό του, ζητούσε χώρο και χρόνο. Έτσι, δε μου ήταν εύκολο να δεθώ, γιατί προσπαθούσα κι εγώ απ’ την πλευρά μου να με προστατεύσω.
Μοιράζεται η Τ.
Φοβόμουν μην εκτεθώ. Μην είναι πολύ νωρίς. Μη φανώ υπερβολική. Μην τσαλακωθώ. Μην πληγωθώ. Μην πάθω τα ίδια με την προηγούμενη σχέση μου και τρέχουμε και δε φτάνουμε. Μην ξαναπέσω σε ακατάλληλη περίπτωση και φάω τα μούτρα μου. Μέχρι που καταλαβαίνεις ότι έτσι δεν το απολαμβάνεις στο έπακρο. Λάθος. Ζήσε το για όσο και όπου βγάλει!
Θυμάται η Ρ.
Προτιμώ την ανεξαρτησία μου και είναι η βασική προτεραιότητά μου. Πάντα είχα τον φόβο μην μπω σε μια σχέση και αλλάξει ο τρόπος ζωής μου. Συμβιβάζομαι δύσκολα, μιας και έμαθα να κάνω τα πάντα μόνη μου και δεν κάνω εκπτώσεις, γιατί αναγνωρίζω τι αξίζω. Το κλειδί για να λειτουργήσω σε μια σχέση: «Χρειάζομαι χώρο και αέρα για να δυναμώνω».
Αναφέρει η Κ.
Ήταν που στην προηγούμενή μου σχέση είχα ποντάρει πολλά και η αλήθεια είναι πως δεν είχα λύσει ακόμη μέσα μου κάποια πράγματα για καιρό μετά τον χωρισμό. Η αλήθεια είναι πως τα έσπρωχνα και λίγο κάτω από το χαλί και όταν ήρθε η καινούρια σχέση βγήκαν όλα στον καημένο τον άνθρωπο. Έκανα συγκρίσεις και αν έβρισκα οτιδήποτε κοινό με τον πρώην μου, μου καρφωνόταν στο μυαλό η ιδέα πως θα γίνουν πάλι τα ίδια. Με τον φόβο, λοιπόν, αυτό, που μόνη μου δημιούργησα στο μυαλό μου, δεν μπορούσα με τίποτα να αφεθώ, ούτε και να το χαρώ και η σχέση πήγε άκλαφτη.
Εξομολογείται η Γ.
Ο ίδιος άνθρωπος με είχε ξαναπληγώσει. Ήταν τότε στις αρχές που πρωτογνωριστήκαμε που σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να το περιμένω. Που φάνηκε ασυνεπής ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις του. Όταν γύρισε και ξεκινήσαμε κάτι απ’ το μηδέν, για μένα συναισθηματικά δεν ήταν το σημείο εκκίνησης. Ενώ ερωτικά τα πράγματα κυλούσαν καλά, συναισθηματικά δεν έπαψα να ζω με την αμφιβολία του πόσο θα μείνει, με το σενάριο πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα ‘χει εξαφανιστεί. Δεν είναι εύκολο να αφεθείς όταν έχεις καεί μια φορά από κάποιον, αλλά δεν έχει και νόημα να δίνεις δεύτερη ευκαιρία αν δε νιώθεις έτοιμος να εμπιστευτείς.
