Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Η Αγγελική Τσαγκαράκη μοιράζεται:
Ρομαντική από κούνια, πίστευα πως δύο άνθρωποι που είναι μαζί ξέρουν ακριβώς πού το πάνε. Τα είχα στο μυαλό μου όλα ωραία και τακτοποιημένα, τάχα πως κάθε ζευγάρι ήξερε αν θα καταλήξει στον γάμο, αν θα χωρίσει, αν θα συγκατοικήσει, πόσα παιδιά θέλουν να κάνουν, τι θέλουν στη ζωή τους. Γενικά, ζουσα σε ένα ροζ συννεφάκι, που όλα ήταν απλά και ξεκάθαρα. Μπορείτε να φαταστείτε στραπάτσο που έφαγα όταν συνειδητοποίησα ότι πολλές φορές δεν ξέρεις καν αν έχεις σχέση με κάποιον (άσχετα αν βγαίνετε/ μιλάτε όλη μέρα/ κάνετε κάτι), πόσο μάλλον πού πάτε!
Η Αθανασία Κεχαγιά λέει:
Μικρότερη πίστευα στον έρωτα, ακριβώς όπως είναι στις ταινίες και τις πριγκίπισσες της Disney. Κεραυνοβόλος, από την πρώτη ματιά, και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Πλέον, έχω καταλάβει πως ναι μεν υπάρχει ο κεραυνοβόλος έρωτας, αλλά για να ερωτευτείς και αυτό να μετατραπεί σε αγάπη, θέλει κόπο και προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Βέβαια, τα πράγματα είναι ευκολότερα από ό,τι τα κάνουμε, αλλά θέλει κόπο για τις παραχωρήσεις που πρέπει να γίνουν και προσπάθεια στην επικοινωνία, είτε για να λυθούν προβλήματα στη σχέση, είτε για τα συναισθήματα που υπάρχουν ανάμεσα στους δύο.
Η Μαίρη Σάμου αναφέρει:
Θεωρούσα παλιότερα πως ο έρωτας είναι μόνο πηγαίος κι αυθόρμητος. Πως δε χωράει καμία παρέμβαση λογικής. Και πως αυτή είναι κι η μαγεία του τελικά. Μεγαλώνοντας κατάλαβα αυτό που δεν ήθελα να δω κατάματα και δεν το λέω με πικρία. Υπάρχει αυθορμητισμός και τρέλα, ναι, αλλά υπάρχουν κι οι στιγμές που πρέπει να ψυχανεμιστείς πολλά. Να ερμηνεύσεις. Να μπεις σε μια λογική, που δε θέλεις όμως να το κάνεις γιατί τον έρωτα τον είχες στο μυαλό σου ως παιδί του παραλόγου και σου άρεσε να φλερτάρεις με αυτόν ως ιδέα. Πλέον, λοιπόν, φλερτάρω και με τη λογική που απαιτείται να έχεις κάποιες στιγμές, για να διασφαλίσεις το well being του συναισθήματος που θέλεις να έχει διάρκεια.
Η Έλενα Φούντα εκμυστηρεύεται:
Θεωρούσα μικρή ότι ο έρωτας δεν κάνει λάθη. Ο άνθρωπος που ερωτεύεσαι είναι πάντα σωστός γιατί συμπληρώνει κάποιο κομμάτι σου, ξυπνάει τις καλύτερες προθέσεις σου, ελέγχει το μυαλό και την καρδιά σου, άρα πρέπει να είναι σωστός. Εξάλλου, εσύ τον επέλεξες. Μόλις μεγάλωσα συνειδητοποίησα ότι τις περισσότερες από τις φορές που θα ερωτευτούμε, τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε είναι εντελώς λανθασμένα. Είναι τεράστια η ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να παραβλέπει όσα δεν του κάνουν στον έρωτα για λίγες στιγμές αθανασίας.
Η Κορίνα Γιούρου παραθέτει:
Θεωρούσα πως δύο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους δεν έχουν κανένα μέλλον μαζί, ούτε μπορούν να συνυπάρξουν για πολύ καιρό. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι απλώς μια προκατάληψη. Κοίτα να δεις, πώς κάποιες φορές ο χρόνος σε κάνει να αναθεωρείς αυτά που πιστεύεις.
