Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Γράφει η Α.
Πρώτο εξάμηνο του (εξ αποστάσεως) μεταπτυχιακού. Μπαίνω σε αυτές τις γνωστές ομαδικές του messenger για τα μαθήματα. Ξέρετε, απ’ αυτές με τα 300 μέλη που μιλάνε οι 10-15. Σταδιακά ανέπτυξα οικειότητα με μια κοπέλα, κάναμε αστεία, συμπλήρωνε η μία εκφράσεις της άλλης, πειράζαμε αλλά μέλη της νέας μας ιντερνετικής παρέας. Με την κοπέλα αυτή καταλήξαμε να μιλάμε καθημερινά κι εκτός ομαδικής και αναπτύξαμε μια πολύ όμορφη φιλία μέσα από το messenger. Σκορπισμένες στα δύο άκρα της Ελλάδας, ακόμα δεν έχουμε βρεθεί δια ζώσης, όμως περνάμε ώρες κάθε μέρα να λέμε τα νέα μας, να πίνουμε καφέ (με βιντεοκλήση καθεμία στο σαλόνι της) και να ενδιαφερόμαστε ουσιαστικά η μία για το πώς είναι η άλλη. Μου έλεγαν για φιλίες μέσω social και γύριζα την πλάτη, έλεγα πως αυτά δε συμβαίνουν. Μέχρι που μου συνέβη και είδα πόσο διαφορετικό και συνάμα όμορφο είναι!
Μοιράζεται η Ν.
Έχω κάνει πολλές ενδιαφέρουσες γνωριμίες μέσω social! Μια από αυτές έγινε κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown όταν ένας γοητευτικός μελαχρινός μου ζήτησε συμβουλές, καθώς σκόπευε να φοιτήσει στο ίδιο πανεπιστήμιο με εμένα στο εξωτερικό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίσαμε να μιλάμε καθημερινά, αν και προσωρινά ήμασταν σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. Όταν μετά από 3 μήνες συναντηθήκαμε επιτέλους ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και αποφασίσαμε πως θέλουμε να είμαστε μαζί. Λίγους μήνες μετά καταλάβαμε πως τελικά στα social τα πηγαίναμε καλύτερα από ότι στην πραγματική ζωή. Παραμένει ωστόσο μια εμπειρία πολύ ευχάριστη που δε θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν τα social.
Αναφέρει η Φ.
4 χρόνια μετά από έναν χωρισμό που με έσπασε κυριολεκτικά στα δύο, συνέχιζα να μην έχω καμία διάθεση για έρωτες και νέες ιστορίες. Θεωρούσα πως όλες οι σχέσεις έχουν τελικά την ίδια κατάληξη, πως ήταν αφελές να νομίζει κανείς πως αξίζει να επενδύσεις τον εαυτό σου σε κάτι. Γενικά έκανα focus μόνο στον εαυτό μου και πού και πού επέτρεπα λίγο ακίνδυνο φλερτ, έτσι για την επιβεβαίωση. Με τον Ν. δε γνωριζόμασταν προσωπικά, απλώς ακολουθούσαμε ο ένας τον άλλο στο Instagram κι ενίοτε σχολίαζε έξυπνα τα stories μου, χωρίς να γίνεται τσιμπούρι. Με τους μήνες αρχίσαμε να μιλάμε πιο πολύ, ώσπου μιλούσαμε συνεχόμενα και κατάλαβα ότι κάτι μέσα μου άρχισε να αλλάζει. Ένα βράδυ λέω στην κολλητή μου ότι νομίζω πως ερωτεύτηκα έναν πρακτικά άγνωστο και από το σοκ της κόντεψε να πέσει από το σκαμπό του μπαρ που πίναμε ποτό. Ήταν αμοιβαίο όλο αυτό αλλά μέναμε 600χλμ μακριά. Συναντηθήκαμε παρ’ όλα αυτά, ήταν κάτι πολύ έντονο, αλλά κανείς από τους δύο μας δεν μπορούσε να το συνεχίσει λόγω προσωπικών συνθηκών. Χαθήκαμε για λίγο, συναντηθήκαμε ξανά, δεν είχε αλλάξει κάτι σε αυτά που νιώθαμε, αλλά οι συνθήκες ήταν ίδιες. Πληγωθήκαμε και οι δύο, δεν το μετανιώνω όμως επειδή μετά από πολλά χρόνια αυτός ο άνθρωπος μου θύμισε να νιώθω. Ελπίζω να μην το μετάνιωσε ούτε αυτός.
Θυμάται ο Γ.
Γνώρισα τη Δήμητρα πριν 5 χρόνια μέσω Facebook. Ανταλλάζαμε καθημερινά σχόλια για τις αγαπημένες μας ταινίες μέχρι που αποφασίσαμε να ανταλλάξουμε τα τηλέφωνα και εν τέλει να κανονίσουμε να βρεθούμε και από κοντά. Υπήρξε αμοιβαία έλξη όταν ειδωθήκαμε και περνούσαμε πολύ όμορφα στις εξόδους μας, οι οποίες ολοένα και αυξάνονταν. Γνώριζα ότι ήταν ελεύθερη και έτσι αποφάσισα μετά από λίγους μήνες να της ζητήσω να γίνει η κοπέλα μου. 2 χρόνια αργότερα παντρευτήκαμε και πλέον ζούμε ευτυχισμένοι παρέα με τη μικρή μας κόρη.
Εξηγεί η Τ.
Με κάποιο τρόπο ήμασταν φίλοι στα social, αλλά δεν είχαμε επικοινωνήσει πέρα από τα τυπικά επετειακά. Ένα απόγευμα γυρίζω σπίτι πιο νωρίς από το γραφείο. Είχε κάνει μια ανάρτηση, στην οποία έδινε την αρχή ενός κουίζ και ζητούσε τη συνέχεια. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και απάντησα. Από εκείνο το βράδυ και για τον επόμενο 1,5 χρόνο γίναμε ζευγάρι. Τόσο απλά, τόσο ξαφνικά, τόσο αναπάντεχα. Ποτέ δεν πίστευα στις απόψεις πως οι γνωριμίες μέσω social δεν οδηγούν πουθενά. Είναι ένας μικρόκοσμος της ζωής μας, που απλώς απαιτεί λίγη περισσότερο προσοχή. Βγήκα κερδισμένη από συναισθήματα και αυτό κρατάω. Ναι, θα το ξαναέκανα αν μου τύχαινε.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
