Όταν η κουβέντα φτάνει σε όσα μας κομπλάρουν σε μια σχέση ή μια γνωριμία αρκετές φορές θα προσπαθήσουμε να υπεκφύγουμε την ερώτηση κι όχι απαραίτητα επειδή νιώθουμε άβολα με τις ανασφάλειές μας αλλά ίσως κι επειδή δεν έχουμε κάτσει να κάνουμε το απαραίτητο ψάξιμο με τον εαυτό μας για να βρούμε τι είναι τελικά όλα εκείνα που μας κάνουν να λειτουργούμε κάπως αμυντικά ή να αγχωνόμαστε υπερβολικά καθώς ερχόμαστε με κάποιον πιο κοντά
Κι αν κι όσο όλοι μας έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες ανασφάλειες το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο δεν τις γνωρίζουμε κι όσο δεν τις δουλεύουμε τόσο θα εξακολουθούν να δυσκολεύουν τις σχέσεις μας, την ανοιχτή επικοινωνία με το ταίρι μας και τελικά την ικανότητά μας να διεκδικούμε με περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτά που επιθυμούμε
Ρωτήσαμε 7 άντρες ποια είναι η δική τους μεγαλύτερη ανασφάλεια όταν μιλάμε για τις ερωτικές σχέσεις και τους ζητήσαμε να πάρουν το χρόνο τους πριν μας απαντήσουν.
Ιδού:
Αντρέας, 26
Αν κάτι νιώθω ότι μου δημιουργεί την περισσότερη ανασφάλεια όταν γνωρίζω μια κοπέλα είναι η φάση κατά την οποία ξεκινάει να μου μιλάει για κάποιον/ους πρώην της. Ξέρω βέβαια ότι όλοι έχουμε το παρελθόν και τις γνωριμίες μας κι είναι απίθανο να γνωρίσω κάποια που δεν είχε ποτέ κάποιον πρώην – και μεταξύ μας κιόλας, δε θα ήθελα, γιατί είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι ο πρώτος κάποιας και προφανώς δεν εννοώ στο κρεβάτι αλλά γενικώς. Το θέμα είναι ότι αν η συγκεκριμένη κοπέλα είναι κάποια που με ενδιαφέρει περισσότερο απ’ το να βγούμε μόνο 1-2 ραντεβού και να περάσουμε ωραία όταν αναφέρεται με λεπτομέρειες σε πρώην νιώθω ότι μπαίνω (με βάζει; δεν ξέρω) σε μια έμμεση διαδικασία σύγκρισης με έναν παντελώς άγνωστο που τις περισσότερες φορές ακριβώς επειδή μου είναι κι άγνωστος αποκτά μεγαλύτερη διάσταση στο κεφάλι μου, και άρα καταλήγει εκείνος να είναι ο κερδισμένος στην υποθετική σύγκριση που λέγαμε. Αν ειδικά εκείνη μου πει ότι εκείνος την άφησε τότε φαντάζομαι ότι τον θέλει ακόμη, ότι ίσως με χρησιμοποεί για να τον κάνει να ζηλέψει ή για να τον ξεπεράσει, ότι τέλος πάντων γενικώς το μυαλό της είναι αλλού. Κατάλαβα ότι είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψω εντατικά -και βασικά ήταν κι ο λόγος που ξεκίνησα ψυχοθεραπεία πριν κάποιους μήνες- όταν για χάρη μιας κοπέλας που είχα μόλις βγει μαζί τις 3 φορές έφαγα μια βδομάδα απ’ τη ζωή μου να τσεκάρω κάθε βράδυ με τις ώρες το ίνστα προφίλ του πρώην της. Αυτό ήταν. Εκεί κατάλαβα ότι αυτή η φάση με εμποδίζει από το να αφεθώ και μάλλον οι αγωνίες μου δεν προέρχονται απ’ την εκάστοτε υποψήφια σύντροφο. Τη συγκεκριμένη κοπέλα δεν την ξαναείδα γιατί μου προκαλούσε άγχος αυτή η σύγκριση που είχα στο κεφάλι μου, βρήκα μια δικαιολογία και σταδιακά απομακρύνθηκα. Δεν ένιωσα όμως και ότι έχασα τη γυναίκα της ζωής μου, ποιος άλλωστε κάθεται και μιλάει με τις ώρες σε μια νέα γνωριμία για κάποιον πρώην;
Γιώργος, 35
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι λατρεύω το σ3ξ όπως λατρεύω και τις γυναίκες που λατρεύουν το σ3ξ κι είναι γενικώς ακομπλεξάριστες, ανοιχτές να πειραματιστούν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να ηγηθούν της όλης διαδικασίας. Θέλω εναλλαγή, θέλω παιχνίδια εξουσίας, θέλω γενικώς ποικιλία και ποσότητα. Κι επειδή ακριβώς όλα αυτά τα θέλω έχω μάθει μες στα χρόνια να δημιουργώ και την αντίστοιχη φάση κι ειδικά αν πέσω και σε παρτενέρ που έχει παρόμοιες διαθέσεις γίνεται το έλα να δεις.
Το θέμα της ανασφάλειας που μου λες, προκύπτει όμως, αν τύχει και γνωρίσω κάποια που είναι 10 φορές σαν κι εμένα. Κάποια ακόμα πιο φευγάτη, τρελάρα, (να το πω; θα το πω) αχόρταγη αν θες. Βεβαια να πω την αλήθεια δεν είναι και κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα. Συμβαίνει όμως. Και μου συμβαίνει και τώρα που βγαίνω με μια κοπέλα λίγο καιρό και γενικώς το πράγμα φαίνεται να τραβάει ωραία και κυρίως αυθόρμητα σε όλους τους τομείς εκτός απ’ το σ3ξ που ξεκάθαρα δεν μπορώ να ανταποκριθώ στα ζητούμενά της. Δεν είναι μόνο η ποσότητα, που μπορεί να θέλει και 5 και 6 και 7 φορές κάθε βράδυ (εντάξει είμαστε ζευγάρι λίγων μηνών αυτό φαντάζομαι με τον καιρό θα ρθει και θα ισιώσει) είναι που όπου είμαστε, με όποιους είμαστε, ό,τι κι αν κάνουμε κάτι θα πετάξει, ένα υπονοούμενο, ένα περίεργο άγγιγμα, κάτι πάντως για να πάει τη διάθεση προς τα εκεί. Και δε με χαλάει, καθόλου δε με χαλάει, αλλά με αγχώνει γιατί υπάρχουν και φορές που δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτό το πράγμα στο λεπτό που το θέλει με τον τρόπο που το θέλει, οπότε θα σπάσω τη συζήτηση με ένα χαζό αστείο ή με κάτι άσχετο κι εκεί νιώθω ότι την έχω απογοητεύσει. Αποτέλεσμα: Την επόμενη φορά που τελικά θα το κάνουμε έχω τέτοιο άγχος ανταπόκρισης που υπάρχουν και φορές που δεν μπορώ να αποδώσω όσο θα ‘θελα. Δε φταίει εκείνη, δεν ξέρω αν φταίω κι εγώ, ξέρω όμως ότι πρέπει κάπως να της κάνω μια συζήτηση χωρίς να παρεξηγηθούμε αλλά άντε να βρω το θάρρος.
Μιχάλης, 30
Να σου πω για αρχή ότι είμαι bi κι η ανασφάλεια που διακρίνω είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτό το γεγονός αλλά μάλλον δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι. Έχει τύχει να ερωτευτώ και κοπέλες και αγόρια και απολαμβάνω και με τα δύο φύλα εξίσου τόσο το σ3ξ όσο κι όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που απαρτίζουν μια σχέση. Είναι πολλοί οι φίλοι ή οι υποψήφιοι σύντροφοι ή ακόμα κι ο εαυτός μου ο ίδιος που κατά καιρούς με έχουν στριμώξει στη γωνία με ερωτήματα του στιλ “δε γίνεται να σου αρέσουν εξίσου κι άντρες και γυναίκες, δεν υφίσταται ο όρος bi, κάπου απ’ τα δύο θα τη βρίσκεις πιο πολύ” κι η αλήθεια είναι ότι γίνεται, γιατί ναι, όσο έχει τύχει να γουστάρω τύπισσα και να τρελαίνομαι για την πάρτη της και να ξενυχτάω κάτω απ’ το σπίτι της, τόσο έχω χάσει και τον ύπνο μου για κάποιο αγόρι. Η ανασφάλεια μου λοιπόν είναι όταν τύχει και γνωρίσω κάποι@ που όντως μου αρέσει πολύ και που θέλω να μπω σε σχέση μαζί τ@ το πώς θα καθίσω να το εξηγήσω αυτό που για μένα είναι απόλυτα φυσικό -και φυσιολογικό- αλλά ξέρω ότι για την πλειοψηφία δεν είναι. Αγχώνομαι ότι και οι μεν (κοπέλες στρέτι) και οι δε (άντρες γκέι) θα ξενερώσουν και τελικά δε θα προχωρήσει τίποτα ουσιαστικό γι’ αυτό και πλέον σε γνωριμίες της ξεπέτας εννοείται δεν αναφέρω τίποτα αλλά δεν μπορώ κιόλας να διανοηθώ αληθινή σχέση με κάποι@ αποκρύβοντάς του κάτι τόσο σημαντικό για μένα. Κάποιες φορές το λέω, κάποιες δεν το λέω. Έχει ενδιαφέρον ωστόσο να σου πω οτι τις περισσότερες φορές αυτοί που αντιδρούν αρνητικά κι εξαφανίζονται δεν είναι οι γυναίκες αλλά οι άντρες.
Τζέφρυ, 38
Κοίταξε εγώ είμαι γενικώς ένας άνθρωπος που δεν το ‘χω πολύ με τις αναλύσεις, τις ψυχολογίες και τα πολλά λόγια. Και μόνο που με ρώτησες να σου πω ποια είναι η ανασφάλειά μου στα ερωτικά ένιωσα να αγχώνομαι και να προβληματίζομαι γιατί ειλικρινά δεν είχα ιδέα τι να σου απαντήσω. Το σκέφτηκα όμως κι αν έχω μια ανασφάλεια είναι μάλλον ακριβώς αυτή. Το να με πιέζει κάποιος να ψαχτώ μέσα μου, να μιλήσω για μένα, να απαντήσω σε πράγματα που εγώ ο ίδιος δεν έχω αναρωτηθεί. Κι η αλήθεια είναι ότι όσες γυναίκες το έκαναν αυτό έντονα, να με ρωτάνε δηλαδή επίμονα ή για τον εαυτό μου ή για τα συναισθήματα και τη σχέση μας ξενέρωνα και συνήθως το απόφευγα (και την απάντηση κι εκείνες)
Ίσως εδώ υπάρχει όντως κάτι που να λέει κάτι για μένα. Άλλη ανασφάλεια δεν μπορώ να σκεφτώ.
Ντέμης, 21
Μου προκαλούν άγχος κι ανασφάλεια οι κοπέλες που δε μου λένε ξεκάθαρα τι θέλουν από μένα και δεν εννοώ μόνο αν με γουστάρουν ή όχι αλλά γενικώς, δηλαδή βγαίνεις ένα ραντεβού, προτείνεις να κάνετε το Χ ή το Ψ και σου λέει “ό,τι θες εσύ”, της λες αν θέλει να ανέβει σπίτι σου και σε ρωτάει “τι θα κάνουμε, εσύ γιατί θες;”
Δεν ξέρω αν παίζω σε κάποιο παιχνίδι που υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις και διαρκώς με τσεκάρουν, δεν ξέρω αν κάποια με βάζει friendzone ή όχι κι επειδή είμαι κι απ’ τη φύση μου ευγενικό και κουλ άτομο που δεν πιέζω καθόλου ή έστω έτσι θέλω να νομίζω, τελικά καταλήγω να μπερδεύομαι περισσότερο. Για να μη λέω όμως κι εγώ μαλακί3ς όπως τσατίζομαι με όσες δε λένε ανοιχτά τι θέλουν άλλο τόσο δυσκολεύομαι κι εγώ να πω τι θέλω
Κώστας, 28
Για μένα η ανασφάλεια είναι μόνο στην πολύ αρχή αρχή μέχρι να μπει το νερό στο αυλάκι και να αρχίσει η φασούλα να κυλάει. Στα πρώτα ραντεβού όμως κι ιδίως αν τη γυναίκα που ‘χω απέναντί μου τη γουστάρω πολύ κι άρα θέλω να με γουστάρει κι εκείνη ακόμα περισσότερο η ανασφάλειά μου μεταφράζεται στο “πώς κρατάμε τη συζήτηση όλο το βράδυ ενδιαφέρουσα” και ξέρω ότι είναι τόση η αγωνία μου γύρω απ’ αυτό το θέμα που υπάρχουν φορές που φαίνομαι και ψωνάρα και γελοίος στην προσπάθειά μου να πάω τη συζήτηση σε πολλά διαφορετικά θέματα
Σε μια πρώτη όψη αυτή η τακτική είναι το στρες μου που θέλω κάπως να το καλύψω και να φανώ ψαγμένος και διαβασμένος κι όλα αυτά αλλά δε σου κρύβω ότι είναι κι ένας τρόπος να τσεκάρω πού βρίσκεται κι η άλλη, ποια τα ενδιαφέροντα, οι ιδέες κι οι απόψεις της
Απλώς αναγνωρίζω ότι παίρνει διαστάσεις σοβαρού άγχους όταν ξεκινάω να προετοιμάζω στο μυαλό μου διαλόγους με μια άγνωστη ή με κάποια που έχουμε μιλήσει ελάχιστα στο insta και εγώ πάω στο ραντεβού σχεδόν με σκονάκι
Γιάννης, 42
Δεν ξέρω αν είναι ανασφάλεια ή ζήλια ή άγχος ή πες το όπως θες εσύ αλλά στα σίγουρα δε γουστάρω να είμαι με κάποια που νιώθω ότι προσπαθεί να προκαλεί στα σόσιαλ της και δεν εννοώ μόνο το ν’ ανεβάζει προκλητικές φωτογραφίες αλλά και μέσα απ’ τη γενικότερη στάση της, τις θέσεις που διατυπώνει, τα στόρι που ανεβάζει, το όλο στήσιμο τέλος πάντων που μπορεί να κραυγάζει για την ανάγκη προσοχής και που μου δημιουργεί την απορία τι θα γίνεται στα inbox της. Κάποια χρόνια πριν μπορεί και να ασχολούμουν ή να έπειθα τον εαυτό μου ότι παραλογίζομαι -και μεταξύ μας, ίσως και να παραλογίζομαι- αλλά τώρα θα σου πω ότι i got toο old for this kind of sh!t άρα αν κάποια νιώθω ότι παίζει παιχνιδάκια τέτοιου τύπου στα σόσιαλ της (τα εντός ίντερνετ και τα εκτος) τότε δεν κάνει για μένα
