Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Η λήψη αποφάσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση κι οι συνέπειες μπορεί να επηρεάσουν για πάντα το μέλλον. Σήμερα λοιπόν ρωτήσαμε την ομάδα μας για τη μεγαλύτερη απόφαση που έχουν πάρει κι άλλαξε η ζωή τους δραστικά και μας απάντησαν τα εξής:
-Γράφει η Φ.
Άλλαξα σειρά στις σχολές στο μηχανογραφικό μου κυριολεκτικά δευτερόλεπτα πριν το παραδώσω. Δεν ξέρω τι με έπιασε και το έκανα, ενώ απο την αρχή της χρονιάς είχα άλλον, εντελώς ξεκάθαρο στόχο, αλλά πέρασα τελικά στη σχολή που έβαλα πρώτη μετά την αλλαγή που έκανα και μέχρι σήμερα νιώθω πολύ περήφανη και τυχερή για την επιλογή μου. Έμαθα πολλά, μορφώθηκα ουσιαστικά, έγινα άλλος άνθρωπος, διδάχθηκα από λαμπρά μυαλά, γενικά άλλαξα. Δουλεύω πάνω στο αντικείμενό μου, τα χρήματα είναι πολύ καλά και γενικά δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή μου αν είχα ακολουθήσει αυτό που νόμιζα πως ήθελα.
-Γράφει η Ε.
Αποφάσισα να αναγνωρίσω και να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, καθώς ένιωθα πως με κρατούσαν πίσω. Απευθυνθήκα σε ειδικό και με τη βοήθειά του κατάφερα να ονομάσω πολλά πράγματα τα οποία φοβόμουν και σιγά σιγά έκανα βήματα προς τα εμπρός. Από τον φόβο μου για τις βελόνες στο νοσοκομείο μέχρι το φόβο μου να εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, έβαζα την ίδια προσπάθεια και ζοριζόμουν το ίδιο. Προφανώς κι ακόμα παλεύω με όσα με φοβίζουν, αλλά πλέον είμαι πιο δυνατή από πριν. Το μυαλό μας τελικά είναι παντοδύναμο όταν αποφασίσει ότι μπορεί!
-Γράφει η Μ.
Χώρισα με το άτομο με το οποίο ήμουν ερωτευμένη. Πολύ ερωτευμένη. Ακόμα και την ώρα που τον χώριζα και για 2-3 χρόνια αργότερα. Ήξερα από καιρό πως έπρεπε να το κάνω, δυσκολευόμουν όμως να βρω τη δύναμη. Ήμουν και μικρούλα, θεωρούσα πολλά πράγματα αγάπη, που τελικά μόνο αγάπη δεν ήταν. Ε, και μια μέρα εκεί που δεν το περίμενε -εδώ δεν το περίμενα εγώ- του φέρθηκα όπως του άξιζε. Θύμωσε, αντέδρασε άσχημα, με κατηγόρησε, με απείλησε, μου είπε πολύ βαριά λόγια, με ικετέψε και στο τέλος μου είπε “μου έδωσες το τέλος που μου άξιζε”. Κι όντως αυτό έκανα και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Δε θα άλλαζε ποτέ, δεν έχει αλλάξει ούτε τώρα που έχει παιδί κι είναι παντρεμένος με μια κοπέλα που έχει καταντήσει σκιά του εαυτού της. Αν δεν ξυπνούσα έγκαιρα, μπορεί στη θέση της να ήμουν εγώ. Βασικά σίγουρα θα ήμουν στη θέση της εγώ. Χαίρομαι πολύ που δεν απάντησα ποτέ σε καμία κλήση ή μήνυμά του ανά τα χρόνια. Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν εύκολα, αλλά μόλις συνειδητοποιήσεις πως δεν σε έχεις για πέταμα τότε βλέπεις τα πράγματα αλλιώς.
-Γράφει η Χ.
Για ‘μενα η μεγαλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ για την ζωή μου ήταν να ζητήσω βοήθεια από ειδικό, όταν συνειδητοποίησα πως το άγχος μου έχει φτάσει σε ένα σημείο που επηρεάζει την καθημερινότητά μου σε μεγάλο βαθμό, καθώς πριν από περίπου πέντε χρόνια άρχισαν οι έντονες κρίσεις πανικού. Μέσα από τις συνεδρίες συνειδητοποίησα πόσα λάθος άτομα είχα στη ζωή μου κι έμαθα καλύτερα τον εαυτό μου. Άρχισα να με σέβομαι περισσότερο κι απομάκρυνα αρκετούς ανθρώπους που με χαλούσαν. Σήμερα με ευγνωμονώ για το κουράγιο που βρήκα μέσα από τις δυσκολίες να κάνω κάτι τόσο σημααντικό για εμένα και να φροντίσω τον εαυτό μου. Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη αλλά η ψυχοθεραπεύτριά μου με καθοδήγησε με τον καλύτερο τρόπο και με βοήθησε να σταθώ σταθερά στα πόδια μου, αναγνωρίζοντας την αξία μου αλλά και τα όριά μου. Τώρα μπορώ κι αντιμετωπίζω τις καταστάσεις χωρίς πανικό και φόβο και βλέπω τη ζωή με πιο αισιόδοξη ματιά.
– Γράφει η Σ.
Αποφάσισα να φύγω από μια δουλειά που μου έτρωγε τα σωθικά, να κουνήσω μαντήλι σε μια φαινομενική “σιγουριά” που μου κατέστρεφε κάθε όρεξη για ζωή και να θέσω τους δικούς μου όρους στην ανεύρεση νέας εργασίας. Μου άλλαξε τη ζωή όχι η νέα μου δουλειά – που αποδεικνύεται κάθε φορά και καλύτερη – αλλά η ίδια μου η δύναμη. Έκανα το σωστό για μένα, έθεσα ως προτεραιότηα την ψυχική μου υγεία, αποστασιοποιηθηκα από ένα προβληματικό περιβάλλον και κατόρθωσα να διεκδικήσω μια καλύτερη καθημερινότητα. Μου άλλαξε τη ζωή η δική μου στάση, η απόφαση να μην ακούσω τους άλλους που μου έλεγαν «αφού έχεις δουλειά καλά είσαι» ή «μην γκρινιάζεις, τουλάχιστον πληρώνεσαι». Άκουσα την έφηβη μέσα μου που έλεγε «φaκ δις σiτ ντιουντ» και δεν το μετανιώνω.
– Γράφει η Ε.
Η μεγαλύτερη απόφαση που πήρα ήταν να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Στην αρχή όλο αυτό μου φαινόταν βουνό αλλά στην πορεία αποδείχθηκε σωτήριο για μένα και την ψυχική μου υγεία. Έμαθα να αγαπάω περισσότερο τον εαυτό μου και να κάνω όλα όσα ονειρεύομαι πράξη αφήνοντας στην άκρη τον απέραντο φόβο και τη γνώμη των άλλων. Η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο και πραγματικά νιώθω ευγνώμων για ό,τι έχω καταφέρει εως τώρα αλλά και για αυτή μου την απόφαση.
-Γράφει ο Π.
Η απόφαση που άλλαξε ριζικά τη ζωή μου, ήταν να ασχοληθώ με το Marketing και την διαφήμιση. Η μουσική ήταν ένα χόμπι που στάθηκα τυχερός και κατάφερα να το σπουδάσω και να το κάνω επάγγελμα, αλλά κάθε μέρα που περνούσε ένιωθα ότι δεν ήταν αρκετό κι ήθελα κάτι παραπάνω. Πράγματι μετά από χρόνια με δικαιώνει πλήρως αυτή η επιλογή μου, καθώς σε κάθε διαφημιστικό σποτ που επιμελούμαι βλέπω τον εαυτό μου γεμάτο μεράκι κι όρεξη για δημιουργία. Έπειτα, η πειθαρχία που απέκτησα μέσα από αυτή τη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, μού έδωσε το δικαίωμα να επιλέγω εγώ τους εργοδότες που θα συνεργαστούν μαζί μου με τους δικούς μου όρους κι απώθησα οτιδήποτε προβληματικό ή αρνητικό υπήρχε στο διάβα μου.
-Γράφει η Κ.
Η μεγαλύτερη απόφαση που πήρα στη ζωή μου, ήταν στα 25 μου, να χωρίσω ενώ έχω δύο παιδιά. Ήταν κάτι που είχα πολλή ανάγκη να κάνω, καθώς παντρεύτηκα στα 18, γέννησα στα 19 και στα 20 κι άφησα τις σπουδές μου στην προσχολική αγωγή για να στηρίξω τον άντρα μου στις σπουδές και την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Αφιερώθηκα εξ ολοκλήρου στα 2 μας παιδιά και για χρόνια υπέμενα και δικαιολογούσα πολλά. Ώσπου, ήρθε το πρώτο κέρατo και μαζί του ήρθε κι η συνειδητοποίηση ότι δεν με είχα προστατέψει, ότι είχα παραδοθεί άνευ όρων, ότι δεν είχα σπουδές, δουλειά, προσόντα για να πατήσω στα πόδια μου και ότι ήμουν πλήρως εξαρτημένη από εκείνον. Επιπλέον, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα είχα γίνει εμμονική για να ξεσκεπάσω τα ψέμματά του κι αφού δεινοπάθησα κι έχασα τον εαυτό μου για 8 χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν χρειάζομαι έναν τέτοιο σύζυγο και μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου. Και το έκανα!
