Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά ματζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Ο Δημήτρης Ευταθιάδης (ΝτοΡεΜι) λέει:
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για το κρύωμα ήταν αυτή της γιαγιάς μου της Παρασκευής. Η δοσολογία ήταν 1 ποτήρι του νερού ούζο με μια κουταλιά του γλυκού μαύρο πιπέρι. Έβραζε το ούζο και μόλις έπαιρνε βράση, έριχνε μέσα το πιπέρι και το ανακάτευε. Σούρωνε το βραστό ούζο, για να μην μπει το πιπέρι (κόκκους) στο ποτήρι και το πότιζε στον κρυολογήσαντα σαν ρόφημα. Δεν ξέρω αν έφευγε το κρύωμα, αλλά σίγουρα ο ασθενής το ξεχνούσε, μιας και το αποτέλεσμα ήταν, αυτός που το έπινε, να γίνεται ντίρλα.
Η Μαρία-Άννα Χατζηπαρασκευαΐδου (Έλα να δεις) μοιράζεται:
H κοτόσουπα της γιαγιας μου για το κρυολόγημα ήταν σίγουρα μαγικό ματζούνι. Καθάριζε κι έπλενε το κοτόπουλο πολύ καλά, το έκοβε σε κομματάκια και το έβαζε να βράσει σε βαθιά κατσαρόλα γεμάτη με νερό μέχρι τη μέση. Μετά έριχνε αλατοπίπερο και λάδι, έκλεινε το καπάκι και το άφηνε να σιγοβράσει με για 1-1:30 ώρα. Μετά, έριχνε μέσα στον ζωμό ρύζι και μόλις ήταν έτοιμο σέρβιρε με πολύ λεμόνι. Μετά τη σούπα, έβραζε τσάι κι έβαζε μέσα λίγο χυμό λεμονιού και μια κουτάλια μέλι, ή ενίοτε και σκέτο μέλι με λεμόνι. Μπορεί να μην ήταν τόσο γευστικό, αλλά ήταν ό,τι έπρεπε για τον πονόλαιμο, το κρύωμα ή τη γρίπη.
Η Γιάννα Δημητριάδου (αποδημητικό πτηνό) εξηγεί:
Όταν μ’ έπιανε κρυολόγημα και με γαργαλουσε ο λαιμός μου, η γιαγιά μου ζέσταινε μια κούπα γάλα, κι έβαζε μέσα μια κουταλια μέλι και μια κουταλιά βούτυρο. Το είχε μάθει αντίστοιχα από τη δίκη της γιαγιά και μπορώ να πω πως με ανακούφιζε. Το κάνω έως και σήμερα κάθε φορά που έχω κρυολόγημα, κάποια ίωση ή με πονάει ο λαιμός μου. Μπορεί το βούτυρο να μην είναι ο,τι ευχάριστο, αλλά με το μέλι γίνεται πιο ευκολοπιοτο. Ακόμη κι όταν πάω στον γιατρό, τα φυσικά γιατροσόφια της γιαγιάς πάντα θα τα τιμήσω.
