Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.

 

Γράφει η Ζηνοβία Τσαρτσίδου.

Στη διάρκεια μιας παλιάς μου σχέσης παρά το γεγονός ότι ένιωθα πολύ ευτυχισμένη, μερικές φορές ένιωθα και να απειλούμαι από τη γοητεία και την εξυπνάδα του συντρόφου μου. Όταν ζήλευα ή αισθανόμουν μειονεκτικά του έδινα έντονη αγάπη με την ιδέα ότι έτσι ίσως μου περάσουν αυτά τα συναισθήματα. Όταν όμως δεν περνούσαν απομακρυνόμουν μέχρι να νιώσω ενοχές και να ξεκινήσω πάλι το λove bombing. Κατάλαβα τι έκανα μόνο αργότερα όταν μεγάλωσα και ξεκίνησα να δουλεύω περισσότερο με τον εαυτό μου.

 

Μας εκμυστηρεύεται η Σταυρίνα Τσατσανίδη (#Κανένας_μόνος).

Όταν με πιάνει ανασφάλεια κι αισθάνομαι ότι ο σύντροφός μου απομακρύνεται ή με κάποιο τρόπο με απορρίπτει, άθελά μου κάνω love bombing για να τον τραβήξω και πάλι κοντά κι ύστερα προσπαθώ να απομακρυνθώ μετατρέποντας την κατάσταση σε hot and cold. Και εκεί ξεκινάει ένας επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος , μεταξύ «σ’ αγαπώ» και «σε μισώ» -για όποιον δε γνωρίζει είναι αρκετά εθιστικό. Φυσικά, αυτή  παραμένει μια άσχημη συμπεριφορά αλλά αν δεν αντιμετωπίζεις την αλήθεια κατά πρόσωπο, δεν μπορεί να έρθει και η εξέλιξη.

 

Μας εξηγεί ο Κωνσταντίνος.

Προσωπικά ήθελα περισσότερη αγάπη από το άλλο άτομο. Ήθελα περισσότερο χρόνο, προσοχή, τρυφερότητα -παρ’ όλο που αργότερα κατάλαβα πως τα είχα ήδη όλα. Για να τα κερδίσω όλα αυτά έκανα love bombing με σκοπό να κερδίσω την αγάπη και την αμέριστη προσοχή της. Όταν κατάλαβα πως αυτός ήταν ο τρόπος μου να τη χειραγωγήσω το σταμάτησα αλλά η σχέση είχε ήδη βαλτώσει από τη συμπεριφορά μου.

 

Γράφει η Ελένη Χριστοπούλου (#Δάσκαλος_τα_λάθη).

Έγινε εντελώς χωρίς τη συνειδητοποίησή μου στην πρώτη μου σχέση όταν ένιωθα ότι έχει εκείνος τον έλεγχο. Ήμουν λίγο πριν τα 18, οπότε ασυναίσθητα τούμπαρα το δυναμικό της σχέσης και μετά αδιαφορούσα. Μέχρι σήμερα κανένας σύντροφος δε μου έχει πει ότι το έκανα έστω άθελά μου. Ένιωθα μικρή/άπειρη κι ήταν ένας πολύ οξυδερκής άνθρωπος. Αμέσως όταν το κατάλαβε το δουλέψαμε από κοινού και απλά δεν ξανασυνέβη. Νομίζω δεν επαναλήφθηκε κιόλας γιατί μεγάλωσα και με έμαθα καλύτερα

Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου