Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες ότι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Γράφει η Φ.
Αυτό που με έκανε να μπω σε σχέση ενώ δεν ήμουν σε φάση ήταν η επιμονή του άλλου πως είχαμε σχέση, ακόμα κι αν εγώ φοβόμουν ή απέφευγα να το πω έτσι. Συγκεκριμένα, πραγματικά δεν ήθελα σχέση, αλλά δεν ψαχνόμουν και για κάτι άλλο. Ήμουν, βέβαια, 100% εκεί και ο σύντροφός μου επέμενε πως ακόμα κι αν φοβόμουν την ταμπέλα, σχέση ήταν αυτό που είχαμε κι ότι με τον καιρό θα το κατάφερνα να το χωνέψω. Ε, και κάποια στιγμή όντως το χώνεψα. Κι ας μην έχουμε κάποια ημερομηνία να γιορτάζουμε ως επέτειο.
Εξομολογείται η Σ.
Δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Εντάξει, προφανώς και δεν πήγε καθόλου καλά, αλλά ανακάλυψα εμένα. Μετά από αυτό και με αφορμή μια σειρά από κουλές καταστάσεις, μια χαρά ήθελα να είμαι μόνη μου και να κάνω ό,τι γούσταρα χωρίς να με ζαλίζουν. Μετά από χρόνια αναρωτιέμαι γιατί την έκανα αυτή τη σχέση, αφού δε γούσταρα αρκετά και νιώθω και λίγες τύψεις για τον τότε σύντροφό μου που τον ταλαιπώρησα. Αλλά ναι, μπήκα σε σχέση γιατί ήμουν τόσο ανώριμη που δεν ήθελα να είμαι μόνη.
Μοιράζεται η Σίτσα.
Όποιος σκέφτηκε πως ο έρωτας με έρωτα περνάει κορόιδεψε τον εαυτό του. Μια από αυτούς ήμουν κι εγώ. Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν έχουμε βγει από μια σχέση, έχουμε περάσει τα 7, 9, 10 -όσα είναι τέλος πάντων- στάδια μετά τον χωρισμό και επανερχόμαστε στην κανονικότητα; Σκεφτόμαστε πως μια νέα σχέση μπορεί να διώξει σκέψεις, να απαλύνει τον καημό και -γιατί όχι;- να πάει και καλά. Πλανιόμαστε πλάνην οικτράν. Το δοκιμάζεις, το προσπαθείς και δε σου βγαίνει. Και η ζωή για να σε αποτελειώσει σου δίνει και έναν καλύτερο, να έχεις να συγκρίνεις, να φασκελώνεσαι που δεν ήρθε πιο νωρίς και να βρίζεις την τύχη σου που ήσουν με έναν μαλ@#$$κα. Όλοι το ξέραμε πως δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Όλοι εκτός από εκείνον, ο οποίος το πάλευε. Λυπάμαι πολύ. Για την ιστορία, καιρό αργότερα ζήτησα συγνώμη.
Αναφέρει η Β.
Πίστευα πως αν το άλλο άτομο ήταν «αρκετά καλό», αργά ή γρήγορα θα μου βγει, ακόμα κι αν στην αρχή δεν ένιωθα έτοιμη για σχέση. Κάναμε λοιπόν το παρακάτω βήμα και το σοβαρέψαμε γιατί έβλεπα πολλά green flags και πίστευα πως σιγά-σιγά θα μου βγει κάποιο αίσθημα γι’ αυτό το άτομο, το οποίο με φρόντιζε και μου έδειχνε έντονα το ενδιαφέρον του. Τι να κάνουμε; Αυτό δεν έγινε ποτέ κι εγώ έπρεπε να εξηγήσω πως ήλπιζα να νιώσω κάτι σ’ ένα άτομο που νοιαζόμουν αλλά δε μου προκαλούσε καμία έλξη.
Θυμάται ο Ε.
Ήθελα να ζηλέψει και το λέω τόσο απλά. Δε μου έφτανε να με δει με κάποια άλλη κοπέλα, ή ν’ ακούσει από γνωστούς πως είμαι αλλού κι είμαι καλά. Ήθελα να την κάνω να δει πως την έχω αντικαταστήσει όχι μόνο στα ραντεβού αλλά και στην καρδιά μου. Και ναι, φυσικά όλο αυτό απέτυχε και το γεγονός πως ήθελα να νιώσω έτσι αποδεικνύει πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα. Εν τέλει κατέληξα να απολογούμαι σε μια κοπέλα που δεν έφταιγε πουθενά, κοιτώντας την πρώην μου να με έχει ξεπεράσει πλήρως -αφού δεν έφαγε τον χρόνο της όπως εγώ.
