Μήπως αυτή την περίοδο νιώθεις πως γίνεται παντού γύρω σου ένα μεγάλο πάρτι στο οποίο μόνο εσύ δεν είσαι καλεσμένος; Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, πολλά άτομα νιώθουν πολύ έντονα μια φιλική μοναξιά, κι αυτό διότι, λόγω απουσίας σημαντικών ανθρώπων από τη ζωή τους, όπως φίλων, συντρόφων κ.ο.κ., νιώθουν πως δεν έχουν ό,τι χρειάζεται για να κοινωνικοποιηθούν και να απολαύσουν το καλοκαίρι τους, με διακοπές, ταξίδια, εξόδους κλπ.

Φιλική μοναξιά (ένας άτυπος όρος, που όμως γίνεται κατανοητός) μπορεί ένα άτομο να νιώθει και την περίοδο των γιορτών, καθώς είναι ημέρες που όλοι οι άνθρωποι βγαίνουν, διασκεδάζουν κι ενώνονται, μια κατάσταση γνωστή κι ως εποχική κατάθλιψη/μελαγχολία. Το να επιλέγεις ημέρες που θέλεις να μείνεις μόνος σου είναι πλήρως κατανοητό κι αποδεκτό, καθώς λόγω κούρασης από την καθημερινότητα, του στρες και των γρήγορων ρυθμών της ζωής, κάθε άνθρωπος επιθυμεί να πάρει μια ανάσα ξεκούρασης, ώστε να γεμίσει τις μπαταρίες του και να συνεχίσει. Τι γίνεται, όμως, όταν η μοναξιά δεν είναι επιλογή; Δύσκολα τα πράγματα, είναι η απάντηση.

Κι άντε, οι γιορτές έκρυβαν από πάντα μια μελαγχολία. Το καλοκαίρι, όμως, γιατί να μας πνίγει η μοναξιά; Πρώτον γιατί κρατάει πολύ, ειδικά στη χώρα μας. Επί 3 μήνες έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι υποχρεούσαι να παρτάρεις, να φλερτάρεις, να επιδείξεις ζωή στα νησιά και ποτάρες σε βίλες. Δεύτερον, οι πόλεις, ειδικά τον Αύγουστο, ερημώνουν, κι αυτό μας θυμίζει πόσο μόνοι μπορεί να είμαστε, ανάμεσα σε αγνώστους. Ναι μεν, γίνονται διάφορα φεστιβάλ που μπορεί κάποιος να πάει έστω και μόνος του αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο να κινείσαι συνέχεια με παρέα μόνο τον εαυτό σου. Έπειτα, είναι και το οικονομικό ζήτημα, μιας και οι διακοπές στην Ελλάδα, για τον Έλληνα, κοντεύει να γίνει είδος πολυτέλειας, αναγκάζοντας πολλούς ανθρώπους να αρνηθούν προτάσεις, χωρίς να λένε τον αληθινό λόγο, αισθανόμενοι μειονεκτικά. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει το ενδεχόμενο, ακόμα κι αν περιστοιχίζεσαι από δικούς σου ανθρώπους, να νιώθεις και πάλι μόνος.

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί, «μα μήπως είμαι αντικοινωνικός;», «μήπως έχω εγώ το θέμα και δε με θέλουν στις παρέες τους;», «μήπως δεν είμαι σωστός φίλος;», «γιατί δεν περνάω καλά όπως όλοι γύρω μου;». Την ίδια στιγμή, λιώνουμε σε φωτογραφίες στα social media, ανθρώπων που είναι διακοπές σε κάποιο νησί, που έχουν βγει για ένα ποτό στην παραλιακή, που πάνε στο εξωτερικό ταξίδια, μας κάνει όντως να νιώθουμε πως γύρω μας γίνεται ένα απέραντο πάρτι κι εμείς είμαστε απλοί θεατές του. Σαν να επιβιώνουμε καθημερινά, την ώρα που άλλοι βιώνουν τη ζωή τους στο έπακρο.

Με βάσει την ψυχολόγο κα Άννα Λένη, «η μοναξιά δεν είναι απλώς μια κατάσταση, αλλά και ένα συναίσθημα θλίψης κι απόρριψης, εγκατάλειψης ή αυτοεγκατάλειψης». Υπάρχουν, όμως, λύσεις για την αντιμετώπισή της, αν το θελήσει το ίδιο το άτομο, ξεκινώντας από το να αποδεχτεί τον εαυτό του, τις ανάγκες του, τις ελλείψεις του. Αυτό θα είναι και το πρώτο βήμα για να προσεγγίσει ρεαλιστικά την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Πώς, όμως, κάτι τέτοιο θα μας φέρει πιο κοντά με άλλους ανθρώπους; Η κα Ελισάβετ Σαλιβέρου, ψυχοθεραπεύτρια, μας επισημαίνει το εξής: «Η εκφραστικότητα, η ευαλωτότητα και η αποδοχή των δυσκολιών, μας κάνουν πιο γοητευτικούς κι αγαπητούς στους άλλους δημιουργώντας γέφυρες επικοινωνίας και κατανόησης. Η αλλαγή της δυναμικής απ’ αυτό που λαμβάνουμε σε αυτό που προσφέρουμε, μπορεί να μας οδηγήσει σε πιο ουσιαστικές και ικανοποιητικές ανθρώπινες σχέσεις, υπερνικώντας τη συναισθηματική μοναξιά».

Κι επειδή ο Γιάννης Ρίτσος είχε πει πως η πιο τρομακτική μοναξιά είναι εκείνη που τη νιώθεις μέσα στο πλήθος, «γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, δε μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου, δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου. Απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει.», να έχετε ανθρώπους στη ζωή σας που να σας αγαπούν και να αγαπάτε. Να επιλέγετε εκείνους που δίνουν ζωή στα χρόνια σας, είτε μέσα από τις πράξεις τους, είτε μέσα από το χαμόγελό τους, είτε από μια αγκαλιά τους. Να επιλέγετε αυτούς που σας επιλέγουν γι’ αυτό που είστε, χειμώνα καλοκαίρι.

Συντάκτης: Μαριάννα Σεργάκη