Αυτό το κεφάλαιο της ζωής σου λέγεται «κάνοντας το κορόιδο». Σίγουρα καθόλου εύκολη η κουβεντούλα που καλείσαι να κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά κάνε καφέ γιατί προβλέπεται μεγάλη η νύχτα. Σίγουρα είναι πολλές οι φορές που σε πιάνεις ν’ αναρωτιέσαι για πολλά. Αναλώνεσαι σε σκέψεις που δεν οδηγούν σε λογικά συμπεράσματα μην αφήνοντας χώρο στον εαυτό σου ν’ αναπνεύσει. Λίγο η δουλειά, λίγο το άγχος της καθημερινότητας μικρά αμελητέα πράγματα. Όταν όμως το χάος αφορά τα ερωτικά σου; Εδώ σε θέλω. Δύσκολο το κουίζ, για δυνατούς λύτες. Πέφτεις στα πατώματα για έναν χωρισμό, μη γνωρίζοντας ούτε εσύ ο ίδιος αν όντως ερωτεύτηκες αυτό το άτομο γι’ αυτό που είναι ή γι’ αυτό που φαντάστηκες πως ήταν.
Ίσως έψαχνες έναν έρωτα όπως αυτόν στις ρομαντικές κομεντί. Πρωινό στο κρεβάτι, ρομαντικά δείπνα, βόλτες στη θάλασσα, άπλετα χαμόγελα αγκαλιασμένοι στον καναπέ και δε συμμαζεύεται. Καλό το εργάκι σου, δε λέω και χιλιοδιαφημισμένο, αλλά πάτα και λίγο πλανήτη γη. Βλέπεις, αν στις ταινίες είναι εύκολο το casting των ρόλων, στην πραγματική ζωή είναι το μεγαλύτερο ρίσκο. Κομπάρσοι και πρωταγωνιστές όλοι στις ίδιες θέσεις, μέχρι εσύ να κάνεις τη μοιρασιά. Άλλωστε, εδώ δεν καλείσαι να κάνεις πρόβα φορώντας τα πιο αστραφτερά κουστούμια σου, αλλά την αυτοκριτική σου.
Κλαις και οδύρεσαι για κάποιον που σε πέταξε εν μια νυκτί στον κάδο απορριμμάτων χωρίς καν μια εξήγηση. Άνθρακας ο θησαυρός, που έλεγαν κι οι παλιοί. Ίσως για λίγο πίστεψες στη διαφορετικότητα της δικής σας περίπτωσης, ίσως κατάφερε να σε κάνει υποχείριο με την περιβόητη ατέρμονη γοητεία που διέθετε, μα είναι καιρός να ξυπνήσεις, δε νομίζεις; Κι αν μέχρι σήμερα δεν μπόρεσες να το δεις, είναι γιατί σε έπεισε πως αυτή η θέση και μόνο σου ανήκει: να είσαι η καβάτζα του. Τον πουλάει φθηνά τον έρωτα, βλέπεις, κι αφού εσύ δεν είσαι πια στη λίστα των υποψηφίων αγοραστών σαν ένα παλιό τρόπαιο που δεν είναι πια ελκυστικό, ψάχνει να το ξεπουλήσει όσο-όσο, όπου βρει.
Πόσο ειρωνικό να βλέπεις να νιώθει νικητής στο βάθρο του χαμένου; Άλλωστε, τι να την κάνεις την αγάπη όταν τη δίνει απλόχερα δεξιά κι αριστερά αλλάζοντας συνέχεια πρωταγωνιστές; Τι να την κάνεις την ψεύτικη εφήμερη καψούρα του; Δε γεννήθηκες για να ζεις ιστορίες με ημερομηνία λήξης, ούτε σου αξίζουν κουβεντούλες που μπορεί να καταστραφούν με λίγες μόνο δόσεις κηροζίνης. Και ναι, ξέρω πως τώρα που τα σκέφτεσαι θεωρείς τον εαυτό σου επιεικώς ηλίθιο που πίστεψες σ’ ένα ακόμα παραμύθι, υποψήφιο για best seller. Άνοιξες την πόρτα, μπήκε στη ζωή σου πιστεύοντας εσύ πως διαφέρει δίνοντας, όχι απλώς κάποιο ρόλο, αλλά τον πρωταγωνιστικό σου. Εδώ λοιπόν μπορείς να πάρεις μια ανάσα και να γελάσεις.
Όχι για κομπάρσος δεν έκανε, αλλά ούτε καν για θεατής. Χλιαρά συναισθήματα που αλλάζουν συνέχεια χέρια, λέξεις γραμμένες ξανά και ξανά με διαφορά μόνο στον αριθμό αποστολής· ίδια στέκια, άλλες παρέες. Ήταν Δευτέρα και τη βάφτιζες Κυριακή, σε πλήρη άρνηση να βάλεις στην παλέτα σου τα χρώματα του κόσμου. Έδινες ελπίδα στο μη αναστρέψιμο, φως στο πιο σκοτεινό. Ήταν Δευτέρα και την έβλεπε Δευτέρα. Όπως ήταν, δηλαδή. Κι αν βαδίσατε μαζί τόσα χιλιόμετρα, ποτέ δεν ήταν ίδια η κατεύθυνσή σας.
Συντάκτης: Ηλιάννα Βασιλείου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
