Φτιάχνοντας σχέσεις της «καλημεροκαληνύχτας»

Βολεμένοι άνθρωποι σε άβολες σχέσεις. Βγαίνουν βόλτες χεράκι χεράκι, φιλιούνται σε πλατείες, παρακολουθούν ρομαντικές ταινίες στο σινεμά και τα βλέμματά τους πετάνε σπίθες σαν να είναι μαζί εκατομμύρια χρόνια κι έχουν δοκιμαστεί στην αγάπη. Πότε είπαμε γελάμε; Έπρεπε ήδη να το είχαμε κάνει. Μπέρδεψαν τον έρωτα μ’ ένα κρεβάτι, τη σχέση με 5 μηνύματα, την αγάπη με πολύχρωμα αυτοκόλλητα στα social. Περιμένουν μέρες σαν του Αγίου Βαλεντίνου για να μας διαφημίσουν πως έχουν κάποιον να μοιραστούν έναν σκασμό αρκούδια και λουλούδια με κάρτες πολλά υποσχόμενες, γιατί «αυτοί διαφέρουν».

Καμουφλαρισμένοι σκηνοθετημένοι έρωτες της δεκάρας. Σε κοιτάζουν στα μάτια ενώ ταυτόχρονα ψάχνονται σε αγκαλιές που ίσως είναι καλύτερες από τη δική σου. Σαν τις ταινίες κι εκείνοι. Πολλές προβολές στην πρεμιέρα τους που σπάνε ταμεία μέχρι την επόμενη σκηνή καπιτάλ μιας άλλης πρεμιέρας που θα τους τοποθετήσει στη θέση νούμερο δύο ή έξω από το τοπ Τεν. Σχέσεις εβδομάδων ή λίγων μηνών που Βροντοφωνάζουν «σ’ αγαπώ» και γελούν μέχρι κι οι πέτρες. Σου στέλνουν μια καλημέρα το πρωί και χαίρεσαι. Σε σκέφτηκαν, λες, μόλις ξύπνησαν κι ας έχουν δουλειά όλη μέρα. Να σου πω κάτι; Δεν έχουν δουλειά, απλώς όσο εσύ πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, εκείνοι ανταλλάσσουν γλυκόλογα με το επόμενο θύμα τους. Σου στέλνουν καληνύχτα το βράδυ κι ηρεμείς σκεπτόμενος πως άλλη μια μέρα τελειώνει κι είσαι η μόνη σκέψη τους.

Αχ κατακαημένε, πού να ξερες πως σου στέλνουν καληνύχτα και λίγα λεπτά αργότερα στέλνουν σε κάποιον άλλον «δεν μπορώ να κοιμηθώ»; Κι οι μέρες περνάνε κι εσύ νομίζεις πως βρήκες την κεραυνοβόλα σου καψούρα πέφτοντας στα πατώματα από τα μέλια, μέχρι να σου έρθει το μηνυματάκι «θέλω να μείνω λίγο με τον εαυτό μου να σκεφτώ». Και σκέφτεται όντως, αλλά όχι αυτό που νομίζεις. Σκέφτεται τι να συνδυάσει για να βγει με το επόμενο υποψήφιο ταίρι του, για να μοιάζει το ίδιο ελκυστικός άνθρωπος, όπως έκανε και με σένα. Σκέφτεται πού να πάνε για να το παίξει ιππότης για τη Βασούλα κι αν με ρωτάς πού υπάρχεις σε όλο αυτό, θα σ’ αφήσω ν’ απαντήσεις μόνος στο πουθενά σου.

Στοιβάζοντας λοιπόν εσένα σε μια βιβλιοθήκη παλιών ταινιών, βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα ψέμα αδιανόητα ρεαλιστικό. Όχι, δεν ήταν εκείνη η παρουσία ο καλός ηθοποιός που θέλει Όσκαρ, μα εσύ που ξεδίπλωσες τον εαυτό σου χωρίς μία έστω πενιχρή εγγύηση. Βγαίνεις έξω στον κόσμο πληγωμένος κι αναρωτιέσαι τι έκανες τόσο λάθος για να σου φερθούν έτσι. Το αποτέλεσμα; Καταλήγεις να σπέρνεις τραύματα όπως έκαναν κι εκείνοι σε σένα. Καταλήγεις ξένος ανάμεσα στα τόσο γνωστά κι οικεία σου. Καταλήγεις δίχως ίχνος αυτοεκτίμησης μπροστά σ’ έναν καθρέφτη, που αν μπορούσε, θα σε απομάκρυνε από μπροστά του για να μη βλέπει πια τα χάλια σου. Δε φταις όμως εσύ γι’ αυτό, αλλά όλοι εκείνοι που πούλησαν τον πάγο για κρύσταλλο σ’ ένα τόσο υψηλής ποιότητας αλκοόλ.

Πες το από την αρχή το ποίημα, πες το σωστά χωρίς υποσχέσεις για ευτυχισμένες σελίδες χρωμάτων χωρίς δράκους. Πες «εγώ είμαι και ζητάω αυτό». Στήριξε την επιλογή σου και κοιμήσου ήσυχος τα βράδια, αφού θα είσαι ανεξέλεγκτα καθαρός και δε θα ευθύνεσαι για καμιά κατεστραμμένη καρδιά. Ζήσε και περπάτα με το κεφάλι ψηλά. Έχε το θάρρος να κοιτάξεις τους ανθρώπους στα μάτια και να πεις εγώ ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή. Όχι άλλες ανθοδέσμες, όχι άλλες σοκολάτες, όχι άλλες μπαρούφες με μικρά καρτελάκια. Να είσαι ακέραιος χαρακτήρας. Να λες μέχρι εκεί φτάνω κι αν σου φαίνεται λίγο, ίσως και να είναι, αλλά είναι η αλήθεια μου. Να είσαι εσύ το μαύρο πρόβατο ανάμεσα σε τόσα και τόσα λευκά. Να ξεχωρίζεις. Να έχεις ηθικούς φραγμούς κι όχι να ξεπουλάς τους γύρω σου για λίγα γούστα.

Κι αν έρθει εκείνη η ώρα που κάποιος σε κάνει να πιστέψεις σε κάτι πιο ουσιαστικό, σε εσάς, τότε χάρισέ τα όλα, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Υλικά αγαθά και συναισθήματα, όλα δικά του. Γιατί θα τα αξίζει κι εσύ θα το γνωρίζεις. Όσο για τα εφήμερα, απόφυγε όσους τ’ αγαπούν. Γιατί τη μοναξιά και την αλήθεια πολλοί, αγάπησαν την κοροϊδία κάνεις!