Καιρό είχα να επιστρέψω σπίτι τόσο νωρίς. Το ήθελα μέρες αλλά πάντα κάτι συνέβαινε στη δουλειά και παρέμενα. Δε σχεδίαζα κάτι άκρως δελεαστικό, όπως ένα σούπερ φαγητό ή μια καφεδάρα σε θάλασσα. Ήθελα μόνο να πάω σπιτάκι μου, με την τηλεορασίτσα μου κ να κουρνιάσω.
Αυτή η ασφάλεια που σου προσφέρει το «κουβούκλιό» σου άλλωστε δεν τη συγκρίνεις. Όλα έτοιμα να το ζήσω. Ανοίγω την τηλεόρασή μου και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι μπήκα αυτόματα σε ένα τριπάκι “multiple choice”. Βρίσκομαι στη δύσκολη θέση να επιλέξω λοιπόν. Τα κύρια δεδομένα αφορούν αρχικά, εκπομπές με τίτλους δήθεν πιασάρικους όπως «Το νέο βιβλίο της τάδε, με το όνομα: αι2ίον». Ωραίο ε; Το αλλάζω κατευθείαν . Γι’ αυτό έχεις το τηλεκοντρόλ σου λέει κούκλα μου, και συμφωνώ εγώ!
Βλέποντας το δεύτερο δεδομένο, πέφτω πάνω στην Παπαθωμά! Στην Παπαθωμά. Για όνομα. Που προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη γυναίκα, αλίμονο, αλλά δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτήν την απότομη αλλαγή διάθεσης. Κομπινεζόν, διαφάνειες, ο Τζώρτζογλου εκεί να περιφέρεται, γιατί επειδή είναι παλαιά δεν έχουν σκεφτεί αν τα συγκεκριμένα σίριαλ ανταποκρίνονται στη μεσημεριανή ζώνη. Και όλο αυτό το συνονθύλευμα από κινήσεις που αποσκοπούν στο να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μου, με χάρη βέβαια, μπορεί να με κάνει έξαλλη. Ξεκάθαρα.
Και αυτομάτως κάνω και μια τελευταία αλλαγή. Οι ειδήσεις των 60” παιδιά στις 17.00 είναι άτιμες. Πέρα από το γεγονός ότι εύκολα σου προκαλούν νευρωτικές διαταραχές για το τι άλλο επρόκειτο να συμβεί, (όχι στις επόμενες μέρες αλλά στα επόμενα δευτερόλεπτα!!) ξεκινάς να κινείσαι μέσα στο χώρο σου χωρίς λόγο και η κατάθλιψη και η μιζέρια ακολουθούν. Ανεξαρτήτως ηλικίας. Λίγο συνείδηση να έχεις, δε χρειάζεται πολύ. Και μετά σκέφτεσαι τι είναι αυτό που σε οδήγησε σε όλο αυτό. Είπες απλά «ας το αφήσω λίγο στις ειδήσεις να χαζέψω».
Και πράγματι το άφησες. Και πράγματι χάζεψες.
Να σας μιλήσω λίγο; Δεν έχω κανένα θέμα, κάνουν τη δουλειά τους οι άνθρωποι το ασπάζομαι! Αλλά ρε παιδάκι μου, θες να μας κάνεις πιόνια σου; Κάντο λίγο πιο σωστά. Αυτό το τόσο εμφανές ίσως να είναι αυτό που με ταράζει γενικά. Όλα αυτά τα προπαγανδιστικά κείμενα που εκφέρονται από τους εκάστοτε δημοσιογράφους αλλά και αυτή η μαζική προσπάθεια να θέτουν σε εφαρμογή τις μεθόδους πειθούς προκειμένου να μας «περάσουν» ότι σήμερα θα ακουστούν αλήθειες -αλλά μόνο από αυτούς!- είναι λίγο προβλέψιμο. Στο σημείο αυτό εννοείται πως υπονοούν ότι οι άλλοι λένε ασυναρτησίες. Και άντε πάλι να μπεις σε έναν κυκεώνα «ποιόν να εμπιστευτώ;» και όλο αυτό από την αρχή. Κατάλαβες τι με βρήκε;
Τίποτα, χαλαρώνω και τους έχω στο μυαλό μου πολύ όμορφα. Να κάθονται οκλαδόν σε μια «παρεϊστικη» κατάσταση καταγής (γιατί κομματικές παρατάξεις και διχασμοί δεν υπάρχουν, ας μη γελιόμαστε) να λένε τραγουδάκια και ταυτόχρονα να κανονίζουν ποιος θα έρθει σήμερα σε σύγκρουση με ποιόν. Η συνέχεια είναι γνωστή ας μη φλυαρούμε, πέφτουν τα στοιχήματα, βγαίνουν τα μεροκάματα και μετά επί τω έργω.
Και όπως καταλάβατε, την έκλεισα την τηλεόραση. Βγαίνω λίγο να πω μια κουβέντα, να ακούσω μουσική να ηρεμήσω. Καταλήγω στο αγαπημένο μου παγκάκι με το αγαπημένο μου βιβλίο και με παγωτό. Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία; Φροντίζεις εσένα και την αυτοβελτίωσή σου και παράλληλα διατηρείς και τη σιλουέτα σου. Εντάξει, το τελευταίο είναι ψέμα αλλά εγώ με τα παγωτά έχω άλλη φιλοσοφία.
Και αν αυτό που θα σε κάνει χαρούμενο είναι η γνώση και η ενημέρωση, μαζί σου. Επίλεξε εσύ όμως το μέσο που θεωρείς αξιόπιστο, και το άτομο που θα εκτελέσει το χρέος να το κάνει αυτό. Για να επιστρέψω κι εγώ μετά το εναμισόκιλο παγωτό μου.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καμπουρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ιωάννα Καμπουρίδου
