Λέω να κατέβουμε στα άδυτα των ερωτικών σχέσεων. Στο σημείο αυτό που συνειδητοποιούμε πως μπορεί η ζωή να παίξει παράξενα παιχνίδια. Και να σταθούμε εκεί, στις παράλληλες σχέσεις. Γιατί δεν είναι άδικο να αγαπάς έναν άνθρωπο κι εκεί που πίστευες ότι βρήκες την προσωπική σου ευτυχία κι ηρεμία, την ίδια στιγμή να εμφανίζεται στον δρόμο σου ένας ακόμα; Που τον αγαπάς εξίσου. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Προφανώς και δεν αμφισβητώ το συναίσθημά σου. Είναι μοιρασμένο, όμως υπάρχει ευτυχία που να «κόβεται» στα τρία;
Διπλή ζωή. Νιώθεις ευτυχία με τον νόμιμο, αλλά και με τον παράνομο δεσμό σου. Για την ακρίβεια, είσαι περισσότερο ευτυχισμένος έτσι παρά όταν σκέφτεσαι πως πρέπει να αποχωριστείς τον έναν απ’ τους δύο. Αλλά ειλικρινά, έχεις σκεφτεί τι είναι πραγματικά αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι;
Δε σε κρίνω. Φαντάζομαι ότι μπορεί να συμβεί. Να ζεις με τον έναν σύντροφο τη ζωή που πάντα ήθελες, την οικογενειακή και με τον άλλον το πάθος που ποτέ δεν έζησες. Και μοιάζει μοναδικό. Να ζεις στα όρια και να επιστρέφεις στη γαλήνη.
Η πρώτη επιλογή σου, να σου χαρίζει την ασφάλεια και τη σιγουριά κι η άλλη, την αβεβαιότητα ενός πάθους που μπορεί να ξεφουσκώσει. Ερωτεύεσαι διαφορετικά στοιχεία σε διαφορετικούς ανθρώπους και σου αρέσουν ταυτόχρονα, γιατί μπορεί ο ένας να συμπληρώσει τον άλλον. Κι αυτός ίσως είναι κι ο βασικός λόγος των ερωτικών τριγώνων.
Και είναι τόσο μπερδεμένα αυτά τα ερωτικά τρίγωνα. Γιατί είσαι εσύ και παράλληλα δεν είσαι εσύ. Ή συνειδητοποιείς ότι απλά έτσι είσαι εσύ…
Η παράλληλη σχέση προϋποθέτει, επίσης, πολλές αντοχές και ψυχικό σθένος. Σκέψου ότι έχεις να αντιμετωπίσεις διπλά συναισθήματα, διπλά παράπονα, διπλές στεναχώριες κι όλα αυτά θα πρέπει να τα διαιρείς δια του τρία, με κοινό παρονομαστή εσένα. Βέβαια, θα μου πεις, πως είναι και διπλά και τα συναισθήματα χαράς που ζεις. Είναι όμως δύο τα πρόσωπα που σου προσφέρουν την αγάπη τους, είσαι όμως ένα πρόσωπο που προσφέρει και στους δύο.
Και φτάνεις να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στα ένστικτα και στους ηθικούς ενδοιασμούς σου. Κι ακολουθούν τα διλήμματα. Όπου καταλήγεις συνήθως ο χαμένος του παιχνιδιού. Το χειρότερο όμως είναι ότι σου αρέσουν τα διλήμματα. Ασκούν μια ερεθιστική δύναμη πάνω σου. Είναι ένας γρίφος που δε θες να τον λύσεις γιατί κατά βάθος σου αρέσει να αφήνεις τη σφίγγα να σε κατασπαράζει όταν λες τη λάθος απάντηση. Κι είναι λάθος, γιατί ακριβώς συνηθίζεις να σκέφτεσαι τα θετικά στοιχεία και των δύο κι εκεί κάπου χάνεσαι.
Παράλληλη σχέση με παράλληλη σχέση στο μεταξύ διαφέρει. Άλλος την έχει βίτσιο, άλλος την έχει ανάγκη, για κάποιον είναι κάτι εφήμερο -γιατί είναι σίγουρο ότι δε θα εγκαταλείψει τη βασική επιλογή του-, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να αποτελεί το «επόμενο βήμα» κι αδυνατεί να πάρει απόφαση.
Το ζήτημα είναι να βρεις σε ποια κατηγορία από αυτές ανήκεις εσύ. Το αν είναι έντιμο ή όχι, το αν πρέπει να αισθάνεσαι ενοχικά ή μη, δεν ξέρω να σου δώσω απάντηση. Μπορεί να μη χρειάζεται κιόλας ή μπορεί να μην πρέπει. Αυτό το ξέρεις εσύ. Και αν δεν το ξέρεις, θα πρέπει να το ψάξεις για να καταλάβεις τι θες απ’ τη ζωή σου.
Όλα λοιπόν εξαρτώνται απ’ το τι αναζητάς. Μια βαθιά σχέση αγάπης, προϋποθέτει έναν σύντροφο, τον οποίο θα αγαπήσεις επειδή ακριβώς τον έχεις αποδεχθεί. Απ’ την άλλη, αν διατηρείς δύο σχέσεις παράλληλα, ο χρόνος είναι αυτός που θα σου δώσει την απάντηση που ζητάς. Αυτός, και μόνο θα δείξει ποια απ’ τις δύο είναι πιο σημαντική για σένα. Μπορεί όμως να μην είναι και καμία από αυτές. Οι προκλήσεις κι οι πειρασμοί γύρω μας έτσι κι’ αλλιώς, δεν έχουν τέλος.
Επειδή όμως ο πρωταγωνιστής πάντα είναι ένας, η δική μου εκδοχή, είναι να ψάξεις, να τον βρεις και να προσπαθήσεις. Και να σε ορίσει εκείνος. Κι ίσως τελικά, αυτό να σε εξιτάρει περισσότερο.
Επιμέλειεα Κειμένου Ιωάννας Καμπουρίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καμπουρίδου
