Όλοι περιμένουμε ένα θαύμα κι ας το παίζουμε υπεράνω

Μα πείτε μου αλήθεια. Δεν είναι φορές που ο άνθρωπος νιώθει ανίκανος να τα βάλει με τα θεριά; Που νιώθει ο ίδιος μικρός και λίγος για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, ακόμη κι αν κάποιοι το ‘χουν κάνει ήδη; Ακόμη κι αν συνεχίζουν να το κάνουν;

Κάπου εκεί λοιπόν, αναζητάς ένα θαύμα. Παρακαλάς γι’ αυτό. Αναζητάς στην πραγματικότητα μια διαφυγή, προσπερνώντας, ξεπερνώντας, ξεχνώντας την αιτία που σε έκανε να το αναζητήσεις. Γιατί ξέρεις πως όπου και να ανατρέξεις, η λύση είναι μπροστά στον καθρέφτη σου. Γιατί στην  πραγματικότητα, το θαύμα που ψάχνεις, είσαι εσύ.

Οι περισσότεροι από εμάς κάνουν τη ζωή τους πιο δύσκολη. Ναι, ίσως φαίνεται πιο δύσκολη, αλλά πιθανότατα, γιατί εμείς έτσι πιστεύουμε. «Για όλα φταίει η κακή μου η μοίρα», βιαστικά συμπληρώνεις, εκείνη η τύχη που δε λέει να σου χαμογελάσει και φέρνει μπροστά σου ολοένα και περισσότερα εμπόδια. Άνθρωποι που δε σου ταιριάζουν και καταλήγουν να σε πληγώνουν, δουλειές που δεν τις αγαπάς, αλλά αναγκάζεσαι να τις κάνεις, επιλογές ανάγκης.

Μόνο που ξεχνάς κάτι, ξεχνάς τη φύση σου. Είσαι ο άνθρωπος, άρα κι οι επιλογές σου. Είσαι ευτυχισμένος γιατί το διαλέγεις και λιγότερο ευτυχισμένος, όταν οι δυνάμεις σου μειώνονται, οι άμυνές σου καταρρέουν κι η θετική σου σκέψη θολώνει. Σε αυτό το σημείο λοιπόν,  καθώς περιμένεις το θαύμα, ανοίγουμε τη βρύση με την απεριόριστη  θετική μας ενέργεια, που είναι πάντα πλημμυρισμένη η ψυχή και στέλνει την ενέργεια αυτή, στο σώμα μας και στο μυαλό μας, σε όλη την ύπαρξη, δίνοντάς μας τη δύναμη να επιτύχουμε ό, τι πραγματικά επιθυμούμε.

Και χωρίς καν να το καταλάβεις, το θαύμα που ζητούσες, το έζησες ξανά. Κι είναι μόνο η αρχή.

Δεν αμφιβάλλω πως δε ζούμε στην ιδανική κοινωνία. Λάθος εποχή, θα πεις, να ζει κανείς. Ζεις όμως κι αυτό δεν αλλάζει. Στον άνθρωπο, δεν ταιριάζει η παραίτηση. Πάψε να κλαις τη μοίρα σου λοιπόν και να την αποδέχεσαι. Μην τη δέχεσαι! Και συνέχισε να διεκδικείς. Θα συνεχίσεις να συναντάς εμπόδια, τα γνωστά εκείνα εμπόδια που σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν κι οι υπόλοιποι προσπαθούσαν για το καθετί τόσο, όσο εσύ.

Ό,τι και να συμβαίνει, όπως και να συμβαίνει, εσύ έχεις τα χρώματα, εσύ και τα πινέλα, κάτι ήξερε ο Καζαντζάκης. Πιάσε τον καμβά, δημιούργησε και ζήσε με πάθος. Διάλεξε τη δράση αντί για την αναβολή, διάλεξε να γελάς αντί να κλαις, διάλεξε να μεγαλώνεις μόνος σου αντί να σε απορροφούν οι άλλοι και γίνε αυτό που θέλεις.

Ακόμα κι αν όλα αυτά, στο άκουσμά τους σου μοιάζουν με χιλιοειπωμένα κλισέ και σου φαίνεται σχεδόν ανέφικτο να γίνεις ο ίδιος αυτό που θες, αρκεί μόνο να αποφασίσεις τι θες να είσαι, με ποιον και πού. Και ρίσκαρε. Και ζησ’ το.

Γιατί είναι καλά τα θαύματα κι οι θεϊκές παρεμβάσεις, μόνο που δε φτάνει απλά να το θες. Αυτό που επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου, χρειάζεται πρώτα να γίνεις! Χρειάζεται να γίνετε η αγάπη, η συγχώρεση κι η συμπόνια που θέλετε στον κόσμο σας. Αν θέλεις έρωτα, να ακτινοβολείς και έρωτα. Να είσαι ερωτευμένος κάθε μέρα, με σένα, με αυτόν που σήμερα γνώρισες, με τη δουλειά σου ή με όποιον σε έκανε να σκεφτείς σήμερα λίγο παραπάνω.

Κι αν σήμερα, βλέπεις παντού σκοτάδια, εσύ να διεκδικείς το φως. Κι αν σήμερα, πίστεψες έστω και λίγο σε σένα, ίσως δεις εκείνο το θαύμα που παρακαλούσες για χρόνια. Γιατί, απλά σήμερα, δε φοβάσαι…