Όταν βρεις το δάσκαλό σου, την πατάς διπλά

Λόγια, πολλά λόγια. Λόγια που σαφώς προέρχονται απ’ όσα πιστεύουμε, όμως κάποιες φορές είναι βαρύγδουπα και στην επόμενη στροφή της ζωής ίσως να διαψευστούν. Ίσως κι όχι. Όμως σε κάθε περίπτωση ξεκίνα να μετράς αυτά τα λόγια ένα προς ένα.

Το ένστικτό σου, λένε, είναι αλάνθαστο, συμφωνώ. Σε οποιοδήποτε δίλημμά σου πριν καταλήξει επιλογή, ήδη γνωρίζεις. Γνωρίζεις το ρόλο όποιου σε πλησιάζει. Ποιος θα είναι για να μείνει και ποιος για να φύγει, σε ποιον να δείξεις εμπιστοσύνη και σε ποιον όχι, ποιος θα έχει την ψυχή να σ’ αγαπήσει και με ποιον θα περνάς την ώρα σου μέχρι να βρεθεί εκείνο το καλύτερο. Και παρ’ ότι ξέρεις πως αυτό που θα αξίζει τελικά έρχεται σε ανύποπτο χρόνο, επιλέγεις να το αγνοήσεις και να συνεχίσεις στην ίδια πορεία.

Το σημαντικότερο, αν μου επιτρέπεις, είναι πως πρέπει να σταματήσεις να πιστεύεις πως έχεις τον έλεγχο στα πάντα. Πως όλα κινούνται κάτω απ’ την εποπτεία σου, γιατί ίσως έρθει η στιγμή που το καλοδιαβασμένο για σένα manual δεν μπορεί να σε βοηθήσει πια. Είναι η στιγμή, που δέχεσαι τα ίδια «πυρά» που είχες μάθει εσύ να ρίχνεις και δεν πρόλαβες καν να αμυνθείς!

Πάντα ήθελες να γνωρίζεις ιδιαίτερους χαρακτήρες και να αποκρυπτογραφείς όποια κίνησή τους, πάντα παρατηρούσες και πάντα κατέληγες να τους μάθεις. Ποτέ όμως δεν ένιωσες να είσαι εσύ το θύμα στην ίδια σου την «πλεκτάνη». Και δεν ήξερες πώς είναι να παρατηρούν εσένα. Να σε κοιτούν πώς περπατάς, στον τρόπο που τρως, στον τρόπο που καπνίζεις.

Κι ενώ στα πρώτα λεπτά αισθάνεσαι να σε παραβιάζουν, την ίδια στιγμή χαμογελάς γιατί τελικά νιώθεις πως δεν είσαι μόνος σου. Χαμογελάς περισσότερο γιατί δεν είχες συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν κι άλλοι που νοιάζονται και εκφράζονται χωρίς να φοβούνται. Έχουν μάθει να μοιράζονται. Να μοιράζονται από μικρά παιδάκια που ήταν τα παιχνίδια τους και τώρα ως ενήλικοι τα συναισθήματά τους.

Έπειτα από κάποια ποτήρια κρασί και μια μικρή ζαλάδα, σε κοίταξες προσπαθώντας για μία ακόμη φορά να καταλάβεις. Κι όντως κατάλαβες. Αυτή τη φορά, συνειδητοποίησες πως ψάχνοντας εσένα, βρήκες αυτόν. Εκείνον που θέλει να πάρει το ρόλο το δικό σου, που θέλει ο ίδιος να σε μάθει και μαζί μ’ αυτόν πια να σε γνωρίσεις.

Μπορεί να σε ταράζει αυτή η «αδιακρισία» να μάθει όσα τόσα χρόνια κρατούσες μέσα σου, όμως σου αρέσει ο ζήλος του. Χαμογελάς με την επιμονή του, γιατί βλέπεις σ’ αυτόν τη μέχρι τώρα στάση σου απέναντι στους άλλους.

Ίσως στην αρχή τον απέφυγες. Στην πραγματικότητα αποφεύγεις να τον δεις γιατί δεν ξέρεις αν θα του αρέσει αυτό που θα δει σε εσένα -βλέπεις έχουν φροντίσει πολλοί να σου χαρίσουν ανασφάλειες από τα δικά τους κόμπλεξ. Ίσως τρομάζεις και ‘συ η ίδια με τη δυναμική σου και σκέφτεσαι πως θα είναι ακόμη ένας που έτρεξε βλέποντάς την.

Αυτός όμως, εκείνη ερωτεύθηκε. Αυτήν τον παρακίνησε γιατί κατάλαβε πως πίσω απ’ αυτήν κρύβεις τόσα που δεν πρόλαβε κανείς να παρατηρήσει. Και θέλει να γίνει ο «ένας σου». Και προσπαθεί κάθε μέρα να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, γιατί ξέρει ότι είσαι «περίεργος» και προσπαθεί κάθε μέρα να βελτιώσει ό, τι δεν σου αρέσει σε αυτόν. Να βελτιώσει είπα. Όχι να αλλάξει.

Γιατί και ‘συ αυτό ερωτεύθηκες σ’ αυτόν. Τη σταθερότητα και την αυτογνωσία του. Αλλά περισσότερο αγάπησες το «θα προσπαθήσω». Ακόμη κι αν αποτυγχάνει, κάθε φορά ερωτεύεσαι την προσπάθειά του αυτή. Όσο σκληρά κι αν προσπαθεί, επειδή το κάνει μόνο για σένα, σου είναι αρκετό.

Έμαθες πόσο ωραία είναι να είσαι η μαριονέτα του που θα σε καθοδηγεί εκεί που πρέπει και θα σ’ αφήνει να βγαίνεις μπροστά όταν θες. Που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις, πώς ν’ αλλάξεις κάποια απ’ τα σημεία σου κι αυτό δε θα είναι και τόσο άσχημο. Γιατί θα θες εσύ και γιατί ξέρεις πως δε θα σε κακομεταχειριστεί.

Παρότι είχες μάθει να έχεις εσύ αυτόν το ρόλο, αυτήν τη φορά απολαμβάνεις ότι του παραχώρησες τη σκυτάλη με όλη σου την καρδιά. Γιατί ερωτεύτηκες πρωτίστως το μυαλό του και δευτερευόντως όλα αυτά που περικλείουν το εγώ του.

Γιατί αγαπάς το ύφος του όταν διαβάζει αυτά που γράφεις και γελάει μ’ αυτή σου την ευχέρεια να χειρίζεσαι το λόγο. Και λαμβάνοντας υπόψιν σου την αμηχανία που θα ένιωθες σε ενδεχόμενη απάντησή του, απλώς σκύβει και σε φιλάει. Και στο φιλί του αυτό παίρνεις την πιο όμορφη απάντηση.