Δεν αρκεί να είναι «καλό παιδί»

Οι συμβουλές της μαμάς, της γιαγιάς κι όλων των λοιπών συγγενών από τα παιδικά μας -θα έλεγα- χρόνια, είναι να βρούμε ένα καλό παιδί να νοικοκυρευτούμε. Κι ενώ κι εμείς έχουμε ενστερνιστεί αυτήν την άποψη, πώς γίνεται να καταλήγουμε όχι απλά να βγαίνουμε, αλλά να είμαστε και στην καψούρα για ένα παιδί, που μάλλον κακό το λες! Γιατί όμως δε μας αρέσουν τα καλά παιδιά; Γιατί πολύ απλά, το «καλό παιδί» από μόνο του μπορεί να σημαίνει και «καλό καλοκαίρι», ας πούμε,  δηλαδή τίποτα!

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Καλό παιδί είμαι κι εγώ και προφανώς και θα επιλέξω να πλαισιώνομαι με ανάλογα άτομα. Αν κι η «ταμπέλα» αυτή, έχει μια σχετική προσέγγιση για τον καθένα. Άλλος την ορίζει με τις πράξεις του και άλλος με τις αξίες του. Την ηθική, την ειλικρινή στάση του. Όμως,  το κυριότερο είναι να σου ταιριάζει! Είτε σε φιλικό είτε και σε ερωτικό επίπεδο.

Σου ταιριάζει το άτομο που έχεις επιλέξει να έχεις δίπλα σου, λοιπόν. Μια περίεργη ηρεμία επικρατεί στη ζωή σου. Κι είναι περίεργη γιατί ακριβώς, είχες καιρό να μη σε ταράζει η συναισθηματική σου ζωή. Πέρασαν χρόνια από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου να είσαι ευχαριστημένος με την επιλογή σου. Και σε ρωτάω, αφού είσαι, τι διαβάζεις;

Σκέψεις σε βασανίζουν. Ψάχνοντας, βρίσκεις θετικά στοιχεία. Ξανά-ψάχνεις, ξεφυτρώνουν κι άλλα. Ίσως να είναι αυτό. Το προφίλ του αγίου, είναι τόσο μακριά απ’ το να είναι φυσικό, που στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να  εμπιστευτείς ολοκληρωτικά ένα τέτοιο άτομο, γιατί το πιθανότερο είναι να  το αντιμετωπίζεις με καχυποψία. Ανεξάρτητα, από το αν είσαι ή όχι καχύποπτο άτομο εκ γενετής, τη στιγμή που πρέπει, αμύνεσαι.

Και αυτό, αποτελεί μια έκπληξη στον άλλον. Την ίδια έκπληξη θέλεις κι εσύ να νιώσεις. Όμως το «καλό παιδί», ακολουθεί πάντα τους κανόνες, με κριτήριο να είναι πάντα «σωστό». Δε συνιστά ένα μυστήριο, μία πρόκληση για ‘σένα!

Αναλύοντας πιο βαθιά πια, θα ήθελα να μιλήσω για τα όρια που λέγαμε πριν. Ένα καλό παιδί, πολύ συχνά, αντιμετωπίζει πρόβλημα με το να κρατήσει αποστάσεις ή να θέσει κάποια όρια στους γύρω του, με αποτέλεσμα να γίνεται χαλί να τον πατήσεις. Το τι φιλότιμο έχεις εσύ και αν θα είσαι ένας από αυτούς που τον πατάει, βέβαια, έχει να κάνει με σένα.

Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι δυστυχώς το ισχυρότερο αφροδισιακό -και κυρίως για μια γυναίκα- είναι ότι τα μειονεκτήματα του άλλου σου προσδίδουν έναν ρόλο. Με το που σκεφτείς για κάποιον ότι θα τον σώσεις ή θα τον αλλάξεις, αυτό ήταν, έπεσες! Κι όσο το καλό παιδί, δε διαθέτει μειονεκτήματα, ρόλος δεν υπάρχει.

Άκουσα και πρόσφατα μία φράση και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας: «Είναι ο κατάλληλος σύντροφος για μένα, αλλά όχι για τώρα»! Κι έφτασε η στιγμή λοιπόν, να μιλήσουμε για εκείνο το κακό, εκείνο που φταίει για όλα, που κάποιες φορές όντως φταίει κι άλλες τα φορτώνουμε σε αυτό (γιατί μας βολεύει), ναι, για εκείνο το timing μιλάω. Δεν έχουμε δει ταινίες που περνάει από μπροστά της ο έρωτας της ζωής της κι εκείνη τη στιγμή έψαχνε το κινητό στην τσάντα της και δεν τον είδε ποτέ; Ελάτε τώρα, παιδιά. Το timing φταίει. Να! Και τώρα που απλά δεν ξέρεις τι θέλεις, το timing δε φταίει; Δόλιο timing,είσαι τόσο σημαντικό και έχεις καταντήσει να ακούγεσαι κλισέ.

Πιθανότατα, να είναι όντως αυτό η λύση του μυστηρίου, δεν αντιλέγω, όμως είμαι της άποψης ότι αυτό που είσαι, θα έλξεις κιόλας. Κι αν ακόμα δεν ξέρεις τι είσαι, δε νομίζω να νιώσεις ποτέ πλήρης. Και αυτό κλισέ είναι, το ξέρω, αλλά τα χρόνια περνούν. Παράμεινε μόνος, κατάγραψε τις σκέψεις σου, άκου τον εαυτό σου και παράτα ό, τι δε σε γεμίζει. Ξεβολέψου απ’ την ήρεμη-σχεδόν ανιαρή ζωή σου -και προχώρα.

Άκουσε μόνο κάτι τελευταίο και σκέψου: «Οι άνθρωποι χωρίζουν τους καλούς, γιατί πιστεύουν ότι θα βρουν καλύτερο. Και  μένουν στον κακό, γιατί φοβούνται ότι θα πέσουν σε  χειρότερο. Και όλα αυτά γιατί φοβούνται».

Να τολμάς, να ρισκάρεις και να μην πιέζεσαι, όσο «καλό παιδί» κι αν είναι.