«Έτσι γίνεται συνήθως» λες και ζηλεύεις χωρίς λόγο

Eκεί που λες πως δε θα μπλέξεις, δε θα αφεθείς και δε θα ερωτευτείς ξανά, έρχεται ένα άτομο που στο ανατρέπει. Στην αρχή δε θες να το παραδεχθείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό, αρνείσαι να δεχτείς πως κόλλησες με κάποιον. «Όχι δε μου αρέσει, απλή συμπάθεια είναι» λες σε όλους γύρω σου και γελάνε μέχρι κι οι πέτρες. Διότι αυτοί που σε ξέρουν πραγματικά καταλαβαίνουν πότε είναι μια συμπάθεια και πότε ο θεός Έρως. Κατά βάθος το ξέρεις κι εσύ ότι κόλλησες, όσο κι αν έλεγες πως δε θα επέτρεπες να σου συμβεί ξανά. Βλέπεις, ο έρωτας έχει τον τρόπο του να τρυπώνει μέχρι και στις πιο δύσκολες καρδιές. Κι όταν βλέπεις εκείνο το γνώριμο, αθώο και φευγάτο χαμόγελο στο πρόσωπό σου, τότε αποδέχεσαι το γεγονός πως το φτερωτό πλάσμα έκανε και πάλι τα μαγικά του.

Αφού το έχεις αποδεχτεί, το αμέσως επόμενο πράγμα που κάνεις είναι να ενδώσεις στο γλυκό κάλεσμα της έλξης. Και σιγά-σιγά αυτό με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνει και συντάσσεται μια καινούρια σχέση. Στην αρχή όλα είναι ωραία και ρόδινα, νιώθεις όμορφα που έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου. Κάπου εκεί όμως αρχίζουν και βγαίνουν στην επιφάνεια οι ανασφάλειες κι οι φόβοι από τις προηγούμενες εμπειρίες σου. Η ζήλια μπαίνει στο παιχνίδι με τη φαντασία να βοηθάει κατά πάρα πολύ σ’ αυτό.

Η ζήλια μπορεί να εμφανιστεί για ποικίλους λόγους, από τον πιο απλό, όπως για παράδειγμα τα επίμονα κοιτάγματα και πεσίματα προς το ταίρι σου, μέχρι και τον πιο σύνθετο. Ο πιο παράλογος λόγος να ζηλέψεις είναι γι’ αυτά που φαντάζεσαι ότι θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς να σου έχει δοθεί κανένα δικαίωμα επειδή «έτσι γίνεται συνήθως». Για παράδειγμα, η ειδοποίηση του κινητού. Εκεί που κάθεστε με τον άνθρωπό σου, του έρχεται στο κινητό η ειδοποίηση του messenger. Δεν μπορείς να διακρίνεις το όνομα του αποστολέα, ούτε τι απαντάει το ταίρι σου. Γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τις σκέψεις σου. Άλλες φορές δε χρειάζεται κάποιο μήνυμα για να ζηλέψεις. Αρκεί μονάχα το όνομα ενός ατόμου να πέσει στην συζήτηση και να σε κάνει έξαλλο.

Κι ενώ αρχικά κρατιέσαι να μην ξεσπάσεις, για να μη σε περάσει κιόλας για κτητικό, έρχεται η ημέρα που ανοίγεις το στόμα σου και ξεδιπλώνεται ένα χάος από κατηγορίες χωρίς καμία ουσία. Οι ερωτήσεις πέφτουν σύννεφο. Ποιος έστειλε το μήνυμα και γιατί; Γιατί δε στο έδειξε αν δεν κρύβει κάτι; Μήπως έρχεσαι δεύτερος; Και γιατί συναναστρέφεται με άτομα που δεν ξέρεις; Σίγουρα είναι απλά γνωστοί κι οι προθέσεις τους μόνο φιλικές; Ή μήπως κάτι άλλο τρέχει. Δεν μπορείς να το ελέγξεις. Η φαντασία σου πλάθει τα πιο τρελά σενάρια έχοντας -άδικα- ως στόχαστρο τον σύντροφό σου.

Κι όσο εσύ φωνάζεις και ρωτάς το ένα μετά το άλλο, το ταίρι σου αποκτά αμυντική στάση. Θίγεται από τη συμπεριφορά και τη λογική σου κι απαιτεί επιχειρήματα που να αιτιολογούν τα λεγόμενά σου. Και τότε πέφτει σιωπή. Δεν μπορείς να τα δικαιολογήσεις κι ούτε σου δόθηκε κάποιο δικαίωμα για τέτοιους υπαινιγμούς. Η μόνη εξήγηση που υπάρχει είναι η φαντασία σου. Όλα εκείνα τα παράλογα σενάρια που έχεις πλάσει είτε διότι έχεις καεί στο παρελθόν είτε διότι άκουσες μια παρόμοια ιστορία από κάποιον άλλον. Το μόνο που έχεις να πεις είναι η έκφραση «έτσι γίνεται συνήθως».

Ωστόσο αυτή είναι μια φράση που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Οι φόβοι σου σε καταλαμβάνουν αδίκως. Η ζήλια είναι ανεξέλεγκτο συναίσθημα, μπορεί να κολακέψει στις ελαφριές του περιπτώσεις αλλά και να καταστρέψει στις πιο ακραίες. Το θέμα είναι να υπάρχει μια νοητή γραμμή ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο. Στο χέρι σου είναι να μην το ξεπεράσεις. Γιατί τότε ίσως η κατάληξη της ιστορίας να μην είναι ευτυχής.