Η μυστηριώδης "Jolene" για την οποία τραγούδησε η Dolly Parton

Δεν υπάρχει έρωτας δίχως πείσματα, συνεπώς δεν υπάρχει κι αγάπη δίχως ζήλια και μια δόση κτητικότητας. Όταν ερωτεύεσαι και δένεσαι συναισθηματικά μ’ έναν άνθρωπο όλα όσα αφορούν εκείνον γίνονται δικές σου έγνοιες. Κάθε τους συναίσθημα, πρόβλημα κι άγχος μετατρέπεται σε δική σου σκέψη κι ακούσια συμπεριφορά. Όπως είναι φυσικό όταν υπάρχει μια τέτοια σύνδεση με το σύντροφό σου, οποιοδήποτε άτομο το πλησιάσει με τρόπο παραπάνω από φιλικό, η στάση σου γίνεται αμυντική και το άτομο αποτελεί τίποτα λιγότερο από μια απειλή.

Κι αυτό διότι τότε οι ανασφάλειες και οι φόβοι έρχονται στην επιφάνεια φέρνοντάς σε, σε μια κατάσταση σχεδόν εμμονής. Ανησυχείς για τα πάντα, για το καθετί μικρό που γίνεται, φοβούμενος μήπως το ενδιαφέρον από το ταίρι σου έχει επικεντρωθεί σε άλλον άνθρωπο και στη συνέχεια το χάσεις. Ακόμη κι ένα ανόητο πείραγμα ή φαινομενικά αθώο άγγιγμα είναι αρκετό για να σε ταράξουν και να σε κάνουν να γίνεις επιθετικός. Να σε κάνουν να καταδιώξεις τον θεωρητικό αντίπαλό σου και να τον διώξεις με έμμεσο ή άμεσο τρόπο.

Δεν υπάρχουν πάντα οι κατάλληλες λέξεις για να εξηγήσεις αυτό που νιώθεις. Ωστόσο κατά τη δεκαετία του εξήντα, μια μπαλάντα σε στιλ country μουσικής εμφανίστηκε για να δείξει πώς μοιάζει αυτό το συναίσθημα. Η Dollly Patron σύστησε στο κοινό την Jolene, ένα τραγούδι γεμάτο συναισθήματα στην κάθε νότα και λέξη του. Η Jolene αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, χτυπώντας την πρώτη θέση στα τσαρτς εκείνης της περιόδου κι όχι μόνο για εκείνη τη χρονιά αλλά και για τις επόμενες, το τραγούδι παρέμεινε αναλλοίωτο στη μνήμη όλων κι ακολούθησαν πολλά covers από άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Ωστόσο το βασικό ερώτημα είναι, ποια είναι η γυναίκα του τραγουδιού αυτού; Σε μια από τις συνεντεύξεις της η Dolly εκμυστηρεύτηκε πως το όνομα της μούσας της δεν ταυτίζεται με κάποιο μοιραίο θηλυκό. Αντιθέτως, η ταυτότητα πίσω από το όνομα είναι εντελώς αθώα καθώς ανήκει σε ένα οχτάχρονο κορίτσι. Η Dolly είχε συναντήσει το παιδί αυτό όταν στο τέλος μιας συναυλίας της την είχε πλησιάσει στη σκηνή ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Όπως περιγράφει και στους στίχους του κομματιού, είχε κόκκινα μαλλιά, αψεγάδιαστη επιδερμίδα και δύο πανέμορφα πράσινα μάτια. Αφού της έκανε κομπλιμέντο για την υπέροχη εμφάνισή της, τη ρώτησε το όνομά της. Εκείνη της απάντησε “Jolene” κι ακούγοντάς το η Parton σκέφτηκε πως ακούγεται τόσο μελωδικό που θα ταίριαζε σε τραγούδι. Έτσι κι έγινε.

Βέβαια, οι υπόλοιποι στίχοι του δε θα ταίριαζαν με το πρόσωπο της μικρής, καθώς παρουσιάζει εν γένει την εικόνα μιας πιο μεγάλης γυναίκας. Με την πάροδο των χρόνων η τραγουδίστρια παραδέχτηκε πως το όνομα ήταν απλώς ενδεικτικό και πως το άτομο για το οποίο γράφτηκαν οι λέξεις ήταν μια άλλη κοκκινομάλλα που είχε βάλει στο στόχαστρο τον σύζυγό της που δούλευε σε τράπεζα. Όταν η ίδια αντιλήφθηκε το φλερτ από μέρους της και την προσοχή που απολάμβανε ο άντρας της στράφηκε στην καταγραφή των συναισθημάτων της.

Η γυναίκα εκείνη είχε όσα η ίδια δεν κατείχε κι αυτό ήταν κάτι που την έβγαζε έξω από τα νερά της. Το θέμα κλιμακώθηκε κιόλας όταν παρατήρησε πως κι εκείνος άρχισε να περνάει παραπάνω χρόνο στη δουλειά και μαζί της, κάτι το οποίο έφερε στην Dolly ακόμη εντονότερο αίσθημα ανασφάλειας. Νιώθοντας πως ο γάμος της απειλείται, στράφηκε προς το να βάλει ένα τέλος σε αυτή την παρεκτροπή κι έπειτα από την παρέμβασή της η γυναίκα εξαφανίστηκε.

Όπως ανέφερε αργότερα βέβαια, ο γάμος της δεν τέθηκε πραγματικά ποτέ σε κίνδυνο καθώς το ενδιαφέρον εκείνης είχε γίνει αιτία εσωτερικών αστείων και πειραγμάτων μεταξύ των δύο συζύγων. Γελούσαν αστειευόμενοι με το ενδιαφέρον της κοπέλας και παρέμειναν δεμένοι μεταξύ τους για πάρα πολλά χρόνια. Παρ’ όλο που για την Dolly δεν ήταν κάτι το ανησυχητικό, πολλοί ήταν εκείνοι που ταυτίστηκαν με τα συναισθήματά της καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που ένα τρίτο πρόσωπο ταράζει τη σχέση ενός ζευγαριού. Όπως όμως απέδειξε και η ίδια, δεν υπάρχει τίποτα που δεν ξεπερνιέται αν υπάρχει εμπιστοσύνη και αγάπη. Ίσως και (πολύ) καλή μουσική.