Πάνω που δεθήκατε πρέπει να μείνετε χώρια

Ωραίο να ξεκινά η ιστορία με δύο ερωτευμένους, κυριευμένοι από το πάθος και τα συναισθήματά τους. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες καλούνται να διανύσουν μαζί τον πολυτάραχο, γεμάτο λακκούβες και δοκιμασίες δρόμο που φέρνει ο έρωτας μπροστά τους. Μια σχέση, όσο διαμορφώνεται, περνάει μέσα από προκλήσεις που σμιλεύουν το σώμα και την αντοχή της, φτιάχνοντας την υπόστασή της κάπως πιο σφαιρικά. Όταν το ζευγάρι καλείται να περάσει την εκάστοτε πρόκληση, όμως, τότε τα πράγματα ζορίζουν.

Όσο περισσότερο καιρό είσαι με κάποιον τόσο δυσκολότερο φαντάζει το αντίο κι ο αποχωρισμός έστω και αν είναι προσωρινός. Βέβαια ακόμη και αν είστε στις αρχές της γνωριμίας και των ραντεβού ο βαθμός της δυσκολίας είναι εξίσου υψηλός διότι πάνω που αρχίζεις να μαθαίνεις κάποιον και να δένεσαι, οι δρόμοι σας χωρίζουν. Ξάφνου παίρνεις το ρόλο εκείνου που περιμένει, που μετράει τις ημέρες μέχρι την επόμενη άδεια κι αντάμωση. Η εξέλιξη της σχέσης παγώνει και μένει στην αναμονή με την ελπίδα πως όταν περάσει η μπόρα των χακί θα εξελιχθεί σε κάτι σοβαρότερο. Περί στρατού ο λόγος λοιπόν, μα το παράδειγμα εμπίπτει και σε κάθε αναγκαστικό αποχωρισμό λόγω υποχρεώσεων που δεν υπήρξαν επιλογή για το ίδιο το ζευγάρι. Κι ίσως αυτοί να είναι και οι πιο δύσκολοι.

Ακόμη και αν σου περάσει από το μυαλό η προσωρινή διακοπή φοβάσαι ότι θα το μετανιώσεις, διότι παρ’ όλο που σε ζορίζει η ιδέα των περιορισμένων συναντήσεων δε θες να χάσεις τελείως τον άνθρωπο που είχες ως τώρα δίπλα σου. Όταν τα συναισθήματα υπερισχύουν της λογικής τότε η ανάγκη για τον άλλον σε κυριεύει. Είσαι συνδεδεμένος μαζί του και η απουσία γίνεται έλλειψη στην καθημερινότητα που τίποτα και κανένας άλλος δεν μπορεί να το αναπληρώσει, έτσι απλά περιμένεις.

Κι αφού έρχεται η μοιραία μέρα και οι δρόμοι σας χωρίζουν, το τηλέφωνο γίνεται πηγή ζωτικής σημασίας. Κάθε συναίσθημα, σκέψη και κουβέντα περνάει μέσα από αυτό, η σχέση ξαφνικά δεν κρίνεται ούτε από τις πράξεις αλλά από το πόσο θα περιμένεις. Όλα κρίνονται από τις πόσες φορές θα μιλήσετε σε μία μέρα, πόσα μηνύματα θα ανταλλάξετε, παίζεις με τα νούμερα γιατί είναι το μόνο που έχεις. Ο έρωτας και η φλόγα εξαρτιούνται από τον ήχο της φωνής και τις γραμμένες λέξεις. Με αυτό τον τρόπο ανθίζει κι η αγάπη, ποτίζεται από μακριά με ένα μήνυμα που λέει «μου λείπεις». Εκτός αυτών το πάθος κρέμεται από μια λεπτή γραμμή, ωστόσο όσο περισσότερο τονίζεις τα όσα θες να κάνεις στην επόμενη συνάντηση τόσο αυξάνεται η προσμονή.

Δυστυχώς όμως το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, την καλή και ρόδινη κι αυτή της πραγματικότητας. Οι ανασφάλειες βαράνε κόκκινο κάθε φορά που ένας από τους δυο δε σηκώνει το τηλέφωνο ενώ η ζήλια παίζει κυρίαρχο ρόλο σε κάθε χωριστή έξοδο. Η ανησυχία δε λέει να φύγει καθώς στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει ο φόβος της αποξένωσης. Ταυτόχρονα η σκέψη του να βρεθεί κάτι καλύτερο βασανίζει αυτόν που λείπει, ενώ η φοβία της απιστίας ξεπροβάλλει μια στη σκέψη του ενός κι μια στου άλλου. Εξάλλου λένε πως μάτια που δε βλέπονται εύκολα λησμονιούνται.

Και τι γίνεται στην περίπτωση που αυτά τα αρνητικά συναισθήματα υπερτερούν των καλών στιγμών; Τότε ξεσπάει μια σειρά από καβγάδες που δύσκολα επιλύονται δίχως να βλέπεις τον άλλον όταν μιλάς. Οι αναμνήσεις σας επισκιάζονται από ένα μαύρο σύννεφο ανασφαλειών και φόβων που ανελλιπώς τροφοδοτούν τη διχόνοια. Και όσο συχνότερες είναι οι διαφωνίες τόσο ευκολότερα μπαίνεις στον πειρασμό να βάλεις ένα τέλος. Το αποτέλεσμα έχει μονάχα δύο εκδοχές, είτε θα σας ενώσει όσο ποτέ άλλοτε είτε θα σας σπάσει σαν γυαλί.

Ο στρατός, όπως και κάθε αναγκαστική παύση στη σχέση, από όποια οπτική κι αν το δεις δεν παύει να αποτελεί ενδεχόμενο-ορόσημο για το ζευγάρι. Κι αυτό γιατί από τέτοιες περιπτώσεις εξαρτάται συγχρόνως η εξέλιξη της σχέσης και η πραγματοποίηση των κοινών ονείρων. Η δοκιμασία αφορά κυρίως στη δύναμη των συναισθημάτων των ατόμων, ενώ ταυτόχρονα κρέμεται από την υπομονή, την επιμονή και τη διάθεση για προσπάθεια καθ’ όλη την διάρκειά της. Μόλις περάσει αυτή η δυσκολία τότε όλα μπορούν να επιστρέψουν εκεί που ήταν εξ’ αρχής, είτε είστε μαζί είτε χώρια. Κι οι αποχωρισμοί μες στο παιχνίδι είναι. Το θέμα είναι αν θα θελήσεις να πας πάσο ή θα ρίξεις άλλη μια ζαριά.