Σρεκ· η αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βγει πολλές ιδιαίτερες ταινίες με μοναδικά σενάρια τα οποία και είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό. Εκτός από τις ταινίες με πρωταγωνιστές ηθοποιούς, εξίσου μεγάλη εντύπωση έκαναν και μερικές ταινίες animation με ένα από αυτά να ξεχωρίζει. Και όχι απλά ξεχώρισε, αλλά απέσπασε κιόλας το βραβείο Όσκαρ για την καλύτερη ταινία κινούμενων σχεδίων. Το όνομα αυτής «Σρεκ» και η ιστορία της γνωστή σε μικρούς και μεγάλους.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που προβλήθηκε στους κινηματογράφους έσπασε τα ταμεία ενώ στη συνέχεια κυκλοφόρησε άλλες τρεις ταινίες σίκουελ, με εξίσου καλές κριτικές. Το πράσινο αυτό «τέρας» και η αγάπη του προς την πριγκίπισσα Φιόνα συγκίνησε τις μικρότερες ηλικίες ενώ ταυτόχρονα έκανε τις μεγαλύτερες να ξεσπούν σε γέλια με τα κρυμμένα της adult jokes. Φυσικά μέσα από την απόδοση της ιστορίας οι δημιουργοί δεν παρέβλεψαν να περάσουν μηνύματα ζωής και να τονίσουν το πως η ομορφιά μπορεί να κρύβεται στον χαρακτήρα και όχι στην εξωτερική εμφάνιση.

Ο βασικός χαρακτήρας αυτών των ομώνυμων ταινιών ήταν και που τράβηξε την προσοχή όλων λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα και της περίεργης εμφάνισής του. Ωστόσο αυτό που πολλοί δε γνωρίζουν είναι ότι ο ήρωας αυτός βασίστηκε σε ένα υπαρκτό πρόσωπο. Το όνομα του ανθρώπου αυτού Μορίς Τιλέ. Αν και η εταιρία της παραγωγής ποτέ δεν επιβεβαίωσε αλλά και ούτε αρνήθηκε τις φήμες, είναι σχεδόν αδύνατο να μη δεις τις ομοιότητες στην εμφάνιση των δυο ηρώων.

Ο Μορίς Τιλέ ήταν ένας άντρας που γεννήθηκε στην Ρωσία το 1903 από έναν μηχανικό και μια καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Η παραμονή του στην πατρίδα όμως δε διήρκεσε για πολύ αφού με τον θάνατο του πατέρα του το 1917 εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Από νεαρή ηλικία του είχε δοθεί το παρατσούκλι «Άγγελος» εξαιτίας των πανέμορφων χαρακτηριστικών του, τα οποίο και κράτησε μέχρι και τα δεκαεφτά του έχοντας τη φήμη του ωραιότερου νεαρού της περιοχής του. Ωστόσο,, αν και ο ίδιος είχε σχέδια για σπουδές και μια καριέρα στο χώρο της Δικηγορίας, αποφάσισε η μοίρα να παίξει ένα άσχημο παιχνίδι μαζί του. Σταδιακά άρχισε να παρατηρεί πρήξιμο στα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι του. Τα μέλη αυτά διπλασιάστηκαν σε μέγεθος και δεν επέστρεψαν ποτέ ξανά στο φυσιολογικό τους. Έτσι, μετά από μια επίσκεψη στον γιατρό διαγνώστηκε με μεγαλακρία, μια ασθένεια που δημιουργείται από όγκο σε έναν ενδοκρινή αδένα του εγκεφάλου ονόματι υπόφυση.

Αν και ήταν καλλιεργημένος και πολύγλωσσος η ασθένεια τον παραμόρφωσε σε βαθμό που η κοινωνία τον αντιμετώπιζε με ρατσισμό, απαξίωση, ήταν πια ένας παρίας. Κάτι τέτοιο τον οδήγησε να διαλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή του, όμοιο με ατόμων με παρόμοιες παθήσεις. Συμμετείχε σε ταινίες στο ρόλο του τέρατος ή εργαζόταν ως μπράβος σε μαγαζιά νυχτερινής ζωής. Αυτά όμως σταμάτησαν μετά τη γνωριμία του με τον Κάρλ Ποτζέλο ο οποίος τον βοήθησε να μπει στο χώρο της πάλης. Από εκεί κι έπειτα ασχολήθηκε μόνο με αυτό τον τομέα και έγινε παγκοσμίως αναγνωρισμένος παλαιστής με το υποκοριστικό «Ο Γάλλος άγγελος».

Παρ’ ότι η εμφάνισή του ήταν παραμορφωμένη αυτός συνέχιζε να είναι ευγενής με καλούς τρόπους και χρυσή καρδιά γεγονός που τον έκανε να λατρευτεί από πολλούς που τον γνώριζαν. Παρόμοιο χαρακτήρα φάνηκε να εμφανίζει και ο ήρωας των ταινιών. Δυστυχώς έφυγε σε νεαρή ηλικία, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ανεπανόρθωτα, το 1953 έδωσε την τελευταία του μάχη στο ρινγκ και την επόμενη χρονιά άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 50 ετών.

Η μνήμη του παρέμεινε αναλλοίωτη στον χρόνο ενώ όσοι τον γνώριζαν είχαν μονάχα καλά λόγια να πούνε. Μπορεί η εμφάνιση και η βαριά φωνή του να προκαλούσαν φόβο με μια γρήγορη και στερεοτυπική ματιά, αλλά πίσω από αυτά κρύβονταν ένας άντρας εκλεπτυσμένος και μορφωμένος.  Όπως και στα κινούμενα σχέδια, έτσι και στη ζωή αποδεικνύεται πως τα χαρακτηριστικά μας δεν είναι ταυτόσημα του χαρακτήρα μας. Μπορεί η εμφάνιση εκ πρώτης όψης να μη γεμίζει το μάτι αλλά ο χαρακτήρας είναι αυτός που κερδίζει. Στην τελική, με το πέρασμα του χρόνου, αυτό που μετρά και μένει είναι το μέσα και δε θα έπρεπε κανείς να κρίνεται από την εξωτερική ομορφιά. Όπως λένε και για τα βιβλία, αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο και όχι το εξώφυλλο. Κι ο Μορίζ, ήταν ένας πανέμορφος άνθρωπος.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!