Είναι Κυριακή βράδυ κι ίσως βρίσκεσαι με την παρέα σε κάποιο μπαρ. Ο ήχος που κάνουν τα ποτήρια σας κατά το «στην υγειά μας», μπερδεύεται λιγάκι με τη σκέψη σου. Ξαφνικά -ή όχι και τόσο ξαφνικά αφού συμβαίνει συνέχεια- έρχεται στο μυαλό σου το πρόσωπο που σου σκεπάζει κατευθείαν όποια άλλη εμπειρία ζεις, αλλά και τη διάθεσή σου. Το άτομο που έχει όλα τα κριτήρια για να κερδίσει την κούρσα και να στεφθεί επάξια ως απωθημένο.
Και θα μου πεις, όλοι έχουμε απωθημένα; Όλοι! Όλοι έχουμε συναντήσει στο δρόμο μας κάποιον άνθρωπο που θεωρήσαμε πως μαζί του μπορούμε να πλέξουμε μια ιστορία, μα τελικά μπλεχτήκαμε στις προσδοκίες μας. Πιστέψαμε πως αυτός ο άνθρωπος θα καταφέρει να είναι ένα συναρπαστικό κεφάλαιο στα ερωτικά μας και ταυτόχρονα η αφορμή να ξεπεράσουμε τα όριά μας. Πρόσεξες κάτι; Ότι οτιδήποτε λέμε, αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο σε εμάς. Εμείς θεωρήσαμε κι εμείς πιστέψαμε, κανένας άλλος.
Αυτοί οι άνθρωποι που καταλαμβάνουν το θρόνο του απωθημένου είναι οι ίδιοι που δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί τους αυτό που θα θέλαμε. Ίσως επειδή υπάρχουν άλλοι άνθρωποι ενδιάμεσα ή ίσως οι καιροί να μην ήταν οι κατάλληλοι. Έτσι λοιπόν, αυτό το ημιτελές που υπήρχε ανάμεσά μας άρχισε στο μυαλό μας να χτίζεται κενό-κενό από τη φαντασία μας, πλάθοντας μια ιδεατή σχέση με τον άνθρωπο που θα θέλαμε να έχουμε. Τα σενάρια αυτά, καμιά φορά ξεπερνούν και τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες κι αυτό γιατί ποτέ δε θα σκεφτούμε και δε θα ονειρευτούμε κάτι αρνητικό από επιλογή μας.
Εκείνο το άτομο, όμως, που φαντάζει στα μάτια σου ξεχωριστό, μπορεί αν πραγματικά καταφέρνατε και βγαίνατε κάποια ραντεβού παραπάνω και πολύ πιθανόν να δημιουργούνταν μια μορφή σχέσης, να μην είχε και πολλά να σου δώσει ή αντιστοίχως να μην ήσουν εσύ σε θέση να τα πάρεις. Όταν ο έρωτας είναι αμοιβαίος κι είναι μεγάλος, ο ένας και μοναδικός, τίποτε δε θα καταφέρει να τον σταματήσει. Οπότε δεν έχει νόημα να λες δικαιολογίες στον εαυτό σου ότι ήταν κακό το τάιμινγκ, ότι δε βόλεψε ο καιρός ή ότι εσύ δεν είχες την πρέπουσα συμπεριφορά και πόσα άλλα που πήγανε και κατέληξαν τελικά σε ένα ειδύλλιο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Κι ίσως στην αρχή, μια ιστορία που δεν πήγε καλά αλλά έζησε μέσα σου, να αποτελεί πρόσωπο-σημείο αναφοράς κι όλα και όλοι να στο θυμίζουν. Στις 10 κουβέντες που θα πεις οι οχτώ θα το εμπεριέχουν. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, οι σκέψεις και οι αναφορές ελαττώνονται και τότε σιγά-σιγά αυτό το σύννεφο αρχίζει και καθαρίζει και βλέπεις κι εσύ πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Κι όσο συνεχίζεις κι απομακρύνεσαι τόσο πιο αντικειμενική γίνεται και η σκέψη σου.
Απομυθοποιείς την ιστορία, δίνοντάς της διαστάσεις που όντως έχει. Το απωθημένο αρχίζει σιγά-σιγά κι αποδομείται. Αρχίζεις και βλέπεις πράγματα και συμπεριφορές που επεξεργάζοντάς τις καταλαβαίνεις πως τελικά δε θα μπορούσατε να είχατε τίποτα περισσότερο ή για παραπάνω καιρό. Μέχρι που η εικόνα αυτή χάνει εντελώς την αίγλη της κι εκείνος ο άνθρωπος τον θρόνο του.
Ωραία τα απωθημένα παιδιά, γιατί σηματοδοτούν κάποιες νύχτες που το ρολόι δείχνει μεσάνυχτα κι έχεις να αφηγηθείς στην παρέα μια ιστορία καψούρας, με ιστορία που δεν είχε χάπι-εντ. Κι όλοι κοιτούν και κουνούν το κεφάλι συγκαταβατικά σαν να το έχουν ζήσει κι εκείνοι. Οι αληθινοί έρωτες όμως, μπορεί να μην έχουν αυτήν τη φλόγα που τα καίει όλα, αλλά έχουν εκείνη τη ζεστασιά που μπορεί να ζεστάνει την καρδιά μας. Έρχονται πάντα όταν πρέπει και με τις συνθήκες με το μέρος τους. Και τότε καμία φαντασία δεν μπορεί να αγγίξει την πραγματικότητα ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
