Είναι οκ να σ' αρέσουν κι άλλα άτομα ενώ έχεις σχέση;

Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα όντα. Όταν είμαστε μόνοι μας θέλουμε να είμαστε σε σχέση κι όταν είμαστε σε σχέση καμιά φορά ζηλεύουμε εκείνους που είναι μόνοι τους. Ας ξεκινήσουμε φτιάχνοντας ένα σενάριο, κάπως απλοϊκό αλλά βολικό για τη ροή της ιστορίας: βρίσκεις έναν άνθρωπο και προχωράτε μαζί, το «βγαίνουμε ραντεβού» γίνεται κάτι περισσότερο και το κάτι περισσότερο γίνεται σχέση κι όλο αυτό εξελίσσεται όμορφα.

Ακούς από γύρω φίλους, συγγενείς, γνωστούς κι άγνωστους καμιά φορά, τι ωραία που είστε μαζί και αγαπημένοι και πόσο ερωτευμένοι μοιάζετε. Το πιστεύεις κι εσύ γιατί το νιώθεις. Τον αγαπάς το σύντροφό σου, τις καθημερινές με το τρέξιμο στη δουλειά, στους ύπνους στον καναπέ, μέσα στα σαββατοκύριακα που ξυπνάτε μαζί το πρωί και πίνετε τον γαλλικό σας, όταν αγκαλιά με μια κουβέρτα βλέπετε Netflix. Το ζεις και σ’ αρέσει.

Και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου ένας άλλος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που στην αρχή σου κεντρίζει το ενδιαφέρον αλλά κρατάς και τις αποστάσεις σου. Έχεις μια συστολή μα ξεκινάς επικοινωνία. Γιατί; Γιατί είναι αθώο λες. Βλέπεις μήνυμα και χαμογελάς, σκέφτεσαι αν θα σου ξαναστείλει και κρατάς τις συζητήσεις σε ένα χαλαρό, σχεδόν τυπικό επίπεδο- πάντα όμως προσπαθείς κάτι περισσότερο να αντλήσεις.

Νιώθεις ότι κάτι συμβαίνει, ότι σου αρέσει. Ξαφνικά ο κόσμος σου γεμίζει ενοχές. Κάνεις βήματα πίσω και προσπαθείς να χαλιναγωγήσεις ό,τι αισθάνεσαι ή αυτό που τουλάχιστον προσπαθεί να δημιουργηθεί. Αναρωτιέσαι γιατί. Φοβάσαι μήπως πληγώσεις τον άνθρωπο που είστε ήδη μαζί ή δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις να το ρισκάρεις;

Το ότι βρισκόμαστε σε κάποια δέσμευση με έναν άλλον άνθρωπο δε σημαίνει ότι οποιοσδήποτε άλλος εκεί έξω δεν μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Ίσως και να ακούγεται ρηχό, ίσως να είναι άβολο γιατί οδηγεί στο να καταρρέει η συνθήκη του μεγάλου έρωτα, αλλά έτσι είναι. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος αυτός εμφανίζεται επειδή δίνεις χώρο, όμως μπορεί να εμφανιστεί, να είναι εκεί και να πρέπει να διαχειριστείς ένα τέλμα.

Μπορεί απλώς να υπάρξει ένα φλερτ ή να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον για κάποιο διάστημα και μετά να χαθεί- δε συμβαίνει και κάτι τρομερό! Αν απλώς μέσα στα χρόνια σού γεννήσει το ενδιαφέρον ένας καινούργιος άνθρωπος δε σημαίνει ότι χαλάς τη σχέση σου, ούτε ότι είναι κέρατο, ούτε ότι δεν αγαπάς τον άνθρωπό σου και θέλεις να τον αφήσεις. Δε σημαίνει πως τη σκέψη σου αυτή θα θελήσεις να την πας και πιο πέρα. Μιλάμε πάντα για το επίπεδο του φλερτ του πλατωνικού, της σκέψης ίσως, της ύπαρξης ενός «βρε λες;» που όμως χάνεται πριν πάρει σάρκα κι οστά.

Συχνά ακούω ανθρώπους να σοκάρονται στο ενδεχόμενο να υπάρχει έλξη απέναντι σε τρίτα άτομα κάποια στιγμή στο πέρασμα της σχέσης. Δε σιγοντάρουμε κανέναν να πληγώσει τον άνθρωπο που είναι μαζί και σίγουρα όταν δεν το ζεις μιλάς και λίγο εκ του ασφαλούς, απλώς υπάρχει λογική στο να αποκτήσεις μια στιγμιαία έλξη για κάποιον ενώ είσαι σε σχέση. Ίσως το αν το κανονικοποιούσαμε αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι πλατωνικά ίσως το μυαλό πάει κι αλλού κι ας αγαπάς κι ας θες τη σχέση σου, να είχαμε λιγότερη πίεση στον τομέα αποκλειστικότητα και πιθανόν και λιγότερες απιστίες!

Ίσως βέβαια, γιατί όλα αυτά είναι απλώς σενάρια, αλλά το ταμπού να ξεκινά από το πώς ορίζουμε την αγάπη και πώς την αποκλειστικότητα. Είμαστε άνθρωποι με αισθήματα, τα οποία έχουν τα πάνω του και τα κάτω τους. Κι η σχέσεις, ειδικά η μακροχρόνιες είναι μια επιλογή. Είναι λοιπόν αφελές να πιστεύεις πως μέσα σε αυτές δε θα νιώσεις ποτέ τίποτα για κανέναν. Το θέμα είναι να το τοποθετείς στη σωστή του βάση.

Θελουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ