Οι φίλοι είναι πολύτιμοι στη ζωή μας. Είναι η οικογένεια που επιλέγουμε δίπλα μας. Κάποιες φορές μπορεί να πέσαμε έξω και να πληγωθήκαμε, να χάσαμε ανθρώπους που πιστέψαμε ότι θα μείνουν, ενώ με άλλους που δεν περιμέναμε να κάνουμε και την καλύτερη παρέα συνεχίζουμε να πορευόμαστε χρόνια ολόκληρα. Τα φιλαράκια τα επιλέγουμε προσεκτικά και κατέχουν σημαντική θέση στην καρδιά μας. Έχουμε σκεφτεί όμως πώς ξεκίνησαν κάποιες φιλίες και πόσα εμπόδια ξεπέρασαν, ώστε να καταφέρουν να έχουν διάρκεια στον χρόνο;
Κάποιες φιλίες ξεκινάνε άδοξα. Γίνεται κολλητάρι σου εκείνο το τυπάκι που όταν πρωτομπήκε στην παρέα δεν ήθελες ούτε να κάθεσαι δίπλα του. Έλεγες σε όλους ότι σε εκνευρίζει η συμπεριφορά του και το ειρωνικό του βλέμμα. Αυτά τα λες ακόμη και σήμερα αλλά όχι από πίσω, αφού το πρόσωπο αυτό έχει γίνει το καλύτερο φιλαράκι σου. Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ που η παρέα έσπασε και χωριστήκατε απροσδόκητα. Έμεινες με το άτομο που ήθελες σαν τρελός να αποφύγεις και έπεσε η πρόταση να πάτε οι δυο σας για μια μπίρα.
Και πήγες… Η αρχή ήταν δύσκολη, αφού ήσουν λίγο σφιγμένος, όπως ακριβώς στα πρώτα ραντεβού, αυτά που δεν ξέρεις ποιον χαρακτήρα να δείξεις και πού φτάνουν τα όρια του άλλου. Έτσι και στην αρχή μιας φιλίας όλα μοιάζουν άγνωστα. Η μια μπίρα έφερε την δεύτερη και καταλήξατε οι δυο σας στο ψηλότερο σημείο της πόλης να χαζεύετε τα φώτα που σιγά σιγά είχαν αρχίσει να σβήνουν, το φεγγάρι να φεύγει και να καλωσορίζει τον ήλιο. Εκεί ανακάλυψες πόσα κοινά έχετε μ’ αυτό το άτομο και πόσο πολύ ταιριάζετε. Πέρασες καλά, γέλασες, άνοιξες την καρδιά σου σ’ έναν άγνωστο μέχρι τότε άνθρωπο και έδειξε να σε καταλαβαίνει.
Πολλές φιλίες δημιουργούνται στα φοιτητικά χρόνια. Οι γνωριμίες πολλές και τις πρώτες μέρες βλέπεις παρέες με μεγάλο αριθμό ατόμων να σουλατσάρουν στα στενά της πόλης, να γελούν δυνατά, να περιφέρονται αμήχανα. Γυρνάς δυο τρία χρονάκια πριν, σκας χαμόγελο και σκέφτεσαι ότι η παρέα αυτή με τον καιρό θα διαλυθεί και θα σπάσουν σε μικρότερες παρέες που θα γίνουν φιλίες ανεξίτηλες στον χρόνο. Εκτός από την αίγλη που σου προσφέρουν τα φοιτητικά χρόνια, στην αρχή είσαι μόνος, χωρίς κανένα στήριγμα. Όχι μόνο εσύ, όλοι. Στα δύσκολα, λοιπόν, που νιώθεις να χάνεις το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια σου και τη σταθερότητα που σου προσέφερε το πατρικό και οι εφηβικοί σου φίλοι, γνωρίζεις ανθρώπους που θα μοιραστείς τους έρωτες, τις δυσκολίες και τις πίκρες ανάμεσα σε βιβλία, εξεταστικές, κρασιά κι ατελείωτα ξενύχτια. Θα δεις ανθρώπους να σε νοιάζονται και με τον χρόνο να σ’ αγαπούν.
Οι φιλίες χτίζονται και ξεκινούν συχνά στα πιο περίεργα μέρη και με άτομα που ούτε είχαμε φανταστεί πως μπορούσαμε να έρθουμε κοντά. Κάθε έρωτας που θα περάσει απ’ τη ζωή σου έχει κάτι να σου μάθει, όμως εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει σημαντικότερη διδαχή από τους φίλους, την ανιδιοτελή αγάπη που ανάμεσα σε τσακωμούς και φωνές ακολουθείται από μια τεράστια αγκαλιά κι ένα χτύπημα στην πλάτη.
Οι φίλοι δε χρειάζεται να είναι συνέχεια δίπλα μας. Μπορεί τα χρόνια να τους φέρουν μακριά μας και η απόσταση να πάρει τη θέση των καθημερινών καφέδων, αλλά κολλητάρια είναι εκείνοι που ακόμη κι από το Skype καταφέρνουν να διακρίνουν τη θλίψη και τη χαρά στα μάτια σου!
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
