Ίσως να πρέπει να παραδεχτούμε πως όσο κι αν λέμε ότι θέλουμε τη σταθερότητα και τη βάση στον έρωτα, θα τείνουμε να κυνηγούμε το ασταθές και το αβέβαιο ίσως μόνο και μόνο για τον στόχο της κατάκτησης. Δε θα διαφωνήσω πως αυτό που ουσιαστικά το κυνηγάς και ξυπνάς και κοιμάσαι με το άγχος και την αγωνία του αν έχει απαντήσει στο μήνυμά σου ή όχι, δίνει ζωή στις σχέσεις και φουντώνει τον έρωτα.
Από την άλλη, εξαιτίας των σχέσεων αυτής της μορφής αλλά και του πόσο εύκολο κι άμεσο είναι να βρεις άτομο να περάσετε απλώς καλά, όταν κάποιος μας λέει ότι η σχέση του έχει διάρκεια τον βλέπουμε και λίγο σαν εξωγήινο. Κι αυτό γιατί σε έναν κόσμο που δεν κάθεται λεπτό μοιάζει όλο και πιο δύσκολο να κρατηθεί μια σχέση σταθερή. Οι μακροχρόνιες καμιά φορά δεσμεύσεις προκαλούν και στο ζευγάρι το ίδιο που τις ζει μια ρουτίνα, μια καθημερινότητα που δε δείχνει να έχει εναλλαγές, ίσως και μια φθορά. Κι εκεί που τα χρόνια κυλούν με το ταίρι σου, ο έρωτας ίσως και να έχει παρέλθει, μα η αγάπη καλά κρατεί. Μέχρι που έτσι απλά και ξαφνικά το κινητό σου χτυπά.
Ένα νέο μήνυμα, ένας καινούργιος άνθρωπος που προσπαθεί να αποκτήσει μαζί σου μια κάποια επικοινωνία σκάει από το πουθενά. Κι από ‘δω ξεκινάει η ρίζα του κακού. Σαφώς όταν έχεις έναν μόνιμο δεσμό, ο κανόνας προστάζει πως στα ερωτικά μηνύματα δεν ανταποκρίνεσαι προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Σαν να μην το δικαιούσαι ένα πράγμα. Έλα όμως που καμιά φορά το ξεκίνημα και το φλερτ μιας καινούργιας γνωριμίας σε εξιτάρει και σε ιντριγκάρει απίστευτα, πέραν του ότι και μόνο η αλλαγή προσώπου στον τρόπο επικοινωνίας προσφέρει μια ανανέωση, σε ανθρώπινο επίπεδο.
Και θα έρθει η απέναντι πλευρά και θα πει ότι στους δύο τρίτος δε χωρεί και θα απαντήσουν οι πιο ρεαλιστές πως χωράνε όσα άτομα δώσει το ζευγάρι το ελεύθερο να μπουν ανάμεσά τους. Κι είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο να έρχεται αυτό το νέο, το καινούργιο το διαφορετικό, το εντελώς άγνωστο κι ενδιαφέρον και να κλείσεις την πόρτα χωρίς να ρίξεις έστω μια ματιά. Από τη ματιά στην μπουκιά, μεσολαβεί η δική σου απόφαση για το κατά πόσο θέλεις να πάει από μια απλή συνομιλία σε μια απτή πραγματικότητα, που εκεί ναι, μπορεί να οριστεί κι ως απιστία πια ξεκάθαρα.
Και κάπου εδώ, το κοινό θα διχοτομηθεί. Χωρίζεις στην πρώτη απιστία; Ακόμη κι αν νιώσεις πράγματα, ακόμη κι αν αφήσεις το πράγμα να ξεφύγει, δικαιούσαι μια περίοδο επαναπρογραμματισμού της στάσης σου ή αλλαγής πορείας σου; Σίγουρα η πρώτη άποψη, η πιο απόλυτη θέλει τον σύντροφο που θα κοιτάξει αλλού, να ξεκαθαρίζει και να φεύγει μια και καλή, μα δεν κουραστήκαμε πια με το να μη δείχνουμε έστω κι έναν προβληματισμό για το αντίθετο; Αυτό γιατί το βλέπουμε πάντα μα πάντα από την πλευρά του απατημένου. Ναι σύμφωνοι, ακροβατεί ως προς την ηθική. Μα αν είσαι αυτός που του συμβαίνει αυτή η ας το πούμε αλλαγή πορείας, είναι ανθρώπινο να σταθείς λίγο πριν διαλέξεις κατεύθυνση. Άλλωστε ένας θεός ξέρει πόσες ενοχές θα κουβαλά κι αυτός που διχάζεται.
Το ιδανικό είναι να μην παίξει κανείς με κανέναν και να είναι τα πράγματα καθαρά και ξάστερα. Μα αν έχεις ερωτευτεί έστω και μια φορά, ξέρεις πως όλες αυτές οι θεωρίες πάνε στα σκουπίδια όταν είσαι εντός μιας κατάστασης. Και ναι, το να σταθείς να αναρωτηθείς είναι ανθρώπινο. Αρκεί μετά να αποφασίσεις. Γιατί και το να ζεις με έναν άνθρωπο που δε σε έλκει, είναι αρκετά επίπονο. Ίσως περισσότερο από το να τον πληγώσεις με τη φυγή σου.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
