Δεν έχουν όλες οι σχέσεις happy end. Αν θέλουμε, δηλαδή, να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, οι περισσότεροι έρωτες δεν έχουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάτι ξεκινάει με τις καλύτερες προοπτικές και λήγει άδοξα. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο χωρισμός είναι επιλογή σου και άλλες που δεν είσαι εκείνος που έφυγε πρώτος, που τα συναισθήματά του άλλαξαν και του τελείωσε. Συνεχίζεις να θες το πρόσωπο που είχες στη ζωή σου ή ψάχνεις ακόμα τρόπο να καταφέρετε να είστε μαζί.
Βγαίνεις έξω, το συζητάς με φίλους και γνωστούς και κάπου εκεί πέφτουν οι κλασικές ατάκες, του στιλ αν δε σε θέλει το πρώην ταίρι μία, εσύ δεν πρέπει να το θες δέκα. Σε προτρέπουν όχι μόνο να μην κάνεις το λάθος να στείλεις, αλλά σε περίπτωση που ο άλλος πάρει την πρωτοβουλία επικοινωνίας να τον αφήσεις στο διαβάστηκε! Άλλες φορές μάλιστα σου λένε να σβήσεις τον/την πρώην από φίλο/η, ώστε να μην μπαίνεις στον πειρασμό να βλέπεις τι ανεβάζει! Στη θεωρία είναι εύκολα όλα αυτά, μέχρι που κάνουν την εμφάνισή τους οι σκέψεις και τ’ απωθημένα και φέρνουν τα πάνω κάτω.
Φυσικά το να πας κάτω απ’ το σπίτι του/της πρώην και να χτυπάς κουδούνια ξημερώματα δεν είναι κι η καλύτερη ιδέα, ούτε το να στέλνεις μεθυσμένα μηνύματα. Δεν μπορούμε να πιέσουμε κάποιον να είναι μαζί μας με το ζόρι και νομίζω πως αν γινόταν δε θα το θέλαμε κιόλας. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος μας και να σεβαστούμε την απόφαση του προσώπου που έχουμε απέναντί μας. Αυτό όμως που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να κρύβουμε τα συναισθήματά μας, να σωπάσουμε και να κρατήσουμε μέσα μας όσα νιώθουμε για το πρώην ταίρι, θεωρώντας πως απ’ τη στιγμή που έφυγε απ’ τη ζωή μας δε θέλει και δε χρειάζεται να γνωρίζει τίποτα παραπάνω για μας. Όταν έχουμε συναισθήματα για έναν άνθρωπο καλό είναι να τα εκφράζουμε, ιδανικά από κοντά κι αν δε γίνεται με ένα μήνυμα. Είναι άκρως ανακουφιστικό να ξέρεις πως μοιράστηκες με τον άλλο όσα είχες κατά νου, πως έχεις πει την τελευταία σου κουβέντα, πως δεν υπάρχουν εκκρεμότητες και δεν κρύβεσαι πίσω απ’ τη δική σου μάσκα. Άσε που αν μιλήσεις ανοιχτά, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει ο άλλος στο μυαλό του και πού θα οδηγηθεί η κουβέντα σας.
Δε χρειάζεται να γίνεσαι πιεστικός και να στέλνεις κάθε μέρα στον ίδιο άνθρωπο τα ίδια και τα ίδια, γιατί προφανώς θα κουράσεις. Οφείλεις όμως να σταθείς απέναντι από το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει και να πεις πώς νιώθεις κατάματα. Ακόμα κι αν το όλο εγχείρημα δεν πετύχει, εσύ θα νιώσεις καλύτερα. Θα ξέρεις ακριβώς πώς έχουν τα πράγματα κι όταν γυρίσεις σπίτι δε θα κάνεις δικά σου σενάρια.
Εμείς κάνουμε τις σχέσεις πολύπλοκες, γιατί κρυβόμαστε. Θεωρούμε ντροπή κι αδυναμία μας να γνωρίζει κάποιος πως ενδιαφερόμαστε για εκείνον. Αν ήμασταν όλοι ειλικρινείς και λέγαμε τι πραγματικά νιώθουμε και τι ζητάμε από τον άλλον, τα πράγματα θα ‘ταν πολύ πιο εύκολα. Ας πούμε επιτέλους ένα «σε θέλω», ένα «μου λείπεις» κι ένα «σε σκέφτομαι» δυνατά, καθαρά και ξάστερα!
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.