Σχέσεις: άνθρωποι ερωτευμένοι να χαμογελούν δυνατά, να μην αποχωρίζονται το κινητό τους τηλέφωνο, να νιώθουν ένα δυνατό καρδιοχτύπι στα στήθη και να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους πιο φωτεινό. Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαμε πως δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από τον έρωτα ή από τα συναισθήματα που σου προκαλεί στην υγιή του μορφή. Πολύ συχνά αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, στεναχώριες, ακόμη και απόρριψη αλλά ερωτεύεσαι πάλι και ξανά προς τη δόξα τραβάς!
Υπάρχουν βέβαια και σχέσεις που οι περισσότεροι τις αποφεύγουν συστηματικά. Μέρος αυτών αποτελούν κι εκείνοι που δεν το έχουν δοκιμάσει και μόνο από ιστορίες φίλων και γνωστών έχουν σχηματίσει αυτή την άποψη. Δε λένε καθαρά πως νιώθουν το συναίσθημα του φόβου, αλλά αμπαλάρουν αυτή την αρνητικότητα με επιχειρήματα πως αυτές οι σχέσεις δεν πετυχαίνουν, δεν κρατούν, φθείρονται, αλλοιώνονται και συχνά τις θεωρούν πιο επιρρεπείς στην απιστία. Αυτές οι σχέσεις, είναι οι σχέσεις από απόσταση.
Στον αντίποδα όλων εκείνων που τις αρνούνται, υπάρχει ένα ποσοστό το οποίο τις υποστηρίζει. Θεωρούν πως κάθε σύνδεση είτε από απόσταση είτε από κοντά, χρειάζεται και θέλει την ίδια βοήθεια, την ίδια τόλμη αλλά και την ίδια σιγουριά για το έτερον ήμισυ. Κανείς δεν αναιρεί πως το να σε χωρίζουν τα χιλιόμετρα δε θα δημιουργήσει ποτέ προβλήματα και δε θα σε φέρει σε δύσκολη θέση αλλά και κανείς δεν αναιρεί πως εκείνη η αγκαλιά μετά από καιρό, ο ξαφνικός ερχομός κάποιου και τα δάκρυα από έκπληξη στα μάτια σου δε θα σε ανταμείβουν κάθε φορά για όλη αυτή την αναμονή.
Και μέχρι εδώ θα μου πεις, όλα καλά. Η μία πλευρά πιστεύει πως οι σχέσεις από απόσταση δε δύνανται να διατηρηθούν και η άλλη πλευρά πιστεύει πως οποιαδήποτε μορφή σχέσης με και χωρίς απόσταση πρέπει να τη φροντίσεις για να διατηρηθεί. Και πού είναι το πρόβλημα; Όταν αυτοί οι δύο συναντιούνται κι ερωτεύονται. Όταν η τόλμη μάχεται την υπεκφυγή και η ελπίδα τον ρεαλισμό. Όταν ό,τι αγαπά ο ένας τον άλλον τον ζορίζει. Εκεί ξεκινάει μία διαμάχη συναισθημάτων, έρωτα, υπεροχής. Ποιος θα πείσει ποιον τελικά;
Οι άνθρωποι ερωτεύονται αυτό που βλέπουν, ακούν, νιώθουν, αγγίζουν ή αυτό που θα ήθελαν να δουν, ακούσουν, αγγίξουν κ.λπ.. Δεν ερωτεύονται με βάση την πόλη, την τοποθεσία και τα χιλιόμετρα. Πόσα βράδια δεν έχεις περάσει κι εσύ μπροστά σε έναν υπολογιστή με ανοιχτό το Skype (για τους παλαιότερους) να μιλάς και να αποκοιμιέται στη διάρκεια, πόσα Σάββατα δεν έμεινες μέσα για να μιλήσεις στο τηλέφωνο; Και για να μη λέμε μόνο τα καλά κι ευλογούμε τα γένια μας πόσα δάκρυα και πόσες φασαρίες έχει προκαλέσει η απουσία του άλλου, πόσα βράδια ήθελες μια αγκαλιά και μία καληνύχτα εκεί δίπλα σου; Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω -κι ας ήξερες πως θα τελειώσει άδοξα- θα επέλεγες να μην το ζήσεις;
Οι άνθρωποι που δεν τολμούν την σχέση από απόσταση είναι εκείνοι που θεωρητικά νιώθουν πως δε θα αντεπεξέλθουν μα πρακτικά απλώς δεν ερωτεύτηκαν τόσο ώστε να μην έχον επιλογή να την αρνηθούν. Είναι εκείνοι που δεν έχουν καρδιοχτυπήσει πάνω από κανένα τηλέφωνο και που δεν έχουν ανοίξει τα μάτια τους στη διάρκεια της νύχτας ή πολύ νωρίς το πρωί για να δουν μόνο ένα «καλημέρα» ή «καληνύχτα» από εκείνον τον έναν και μοναδικό άνθρωπό τους. Αυτό δεν τους κάνει λιγότερο συναισθηματικούς, δειλούς ή ανήμπορους να νιώσουν. Είναι λογικό να μη θέλεις να ρισκάρεις την ψυχολογική φθορά της απόστασης αν τα συναισθήματά σου δεν είναι αρκετά δυνατά. Κι αυτό είναι θέμα συγκυρίας.
Για μένα, λίγη σημασία έχει αν θα υπάρχει απόσταση ή όχι, ίσως γιατί δοκιμάζοντάς το έφαγα την κρυάδα και ξέρω. Κάθε σχέση θέλει δουλειά και από τις δύο πλευρές είτε συγκατοικείς στο ίδιο σπίτι για να μη ρουτινιάσεις και φθαρεί είτε ζεις σε διαφορετικές ηπείρους και πρέπει να κρατάς ισορροπίες κι ενδιαφέρον ζωντανά. Σαφώς δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως ένα ποσοστό έχει πληγωθεί, έχει στεναχωρηθεί και ίσως να έχει απατηθεί από δεσμούς εξ αποστάσεως αλλά είμαι βέβαιη πως όλοι έχετε φάει πατάτα τηγανητή και σας έκαψε, αλλά αναμφίβολα ξαναδοκιμάσατε!
Στον έρωτα είτε από κοντά είτε από μακριά περισσότερη σημασία έχει να προσπαθήσεις και να εξαντλήσεις κάθε απόθεμά σου παρά να μείνεις καθαρός και καλοσιδερωμένος στο παιχνίδι των συναισθημάτων χωρίς να έχεις δώσει μια ευκαιρία. Κι ας είναι αυτή η ευκαιρία χιλιόμετρα μακριά.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου