Ρίχνουν τους εαυτούς τους για να ψαρέψουν γλυκόλογα

H αυτοπεποίθηση ως γνώρισμα είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία που μπορεί να διαθέτει κάποιος ώστε να έχει κριτήρια που δε θα τον αδικούν, αλλά και να θέτει τον πήχη σε σημείο που θα του εξάπτει το ενδιαφέρον. Από την άλλη, λειτουργεί ως μαγνήτης για τους γύρω, καθώς λένε πως αν διαθέτεις αυτό το στοιχείο στον χαρακτήρα σου το αποπνέεις και μια λάμψη σε περιβάλλει σε κάθε σου κίνηση.

Βέβαια, μπορεί να γίνεται ενοχλητικό και να χαρακτηρίζεσαι εγωκεντρικός μέχρι και ωραιοπαθής, αν δεν ξέρεις πού ξεκινάει η αυτοπεποίθηση και πού η ματαιοδοξία ή η ωραιοπάθεια. Υπάρχουν κι εκείνοι που διαθέτουν τρομερή αυτοπεποίθηση και γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι η εικόνα που προβάλλουν και κατά πόσο αντιστοιχεί στην πραγματικότητα και την αλήθεια τους. Όμως, ταυτόχρονα, επιλέγουν εσκεμμένα να κρύβουν ότι διαθέτουν το γνώθι σαυτόν, σε σημείο μέχρι και να δείχνουν το άκρως αντίθετο. Επιλέγουν να «ρίχνονται» με τα λόγια τους μπροστά σε παρέες αλλά και σε ερωτικούς συντρόφους, υποβιβάζοντας οι ίδιοι τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να απολαύσουν σωρό κομπλιμέντων.

Και θα βρεθούν πολλοί, που θα σκεφτούν πως όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας χρειαζόμαστε μια τόνωση αυτοπεποίθησης, αλλά η περίπτωση που κάποιος το κάνει συνεχόμενα και εσκεμμένα δε συγκαταλέγεται σε αυτή την κατηγορία. Σίγουρα όλοι μας θέλουμε να λαμβάνουμε ιδιαίτερα από τους ερωτικούς μας συντρόφους επιβεβαίωση για το γιατί μας έχουν επιλέξει και τι τους αρέσει σε εμάς. Δεν παύει όμως αυτή τεχνική, όταν γίνεται επί τούτου, να μοιάζει με παιχνίδι του μυαλού. Προβάλλοντας μια εικόνα -τελείως συνειδητά- του αδύναμου κι ανασφαλούς, προσπαθείς να ετεροκαθορίζεσαι από τους σημαντικούς σου άλλους, έτσι ώστε να νιώθεις την ασφάλεια της θέσης σου. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος.

Σίγουρα δεν πρέπει να είμαστε κυνικοί απέναντι στο θεσμό των κομπλιμέντων καθώς όλοι σε κάποια στιγμή μας και τα θελήσαμε και τα ακούσαμε και χαμογελάσαμε, ίσως και τα καταστρέψαμε κατά κάποιο τρόπο καθώς δεν είχαμε απάντηση να δώσουμε ή απλώς τα προσπεράσαμε με ταχύτατο ρυθμό με ένα απλό κοινό «ευχαριστώ».

Το φαινόμενο όμως αυτό έχει βαθύτερα νοήματα και ρίζες του οδηγούν με ξεκάθαρη κατεύθυνση στο γεγονός πως ακόμα κι αν είναι να ακούσεις κάτι θετικό -ή και αρνητικό κάποιες φορές- το μόνο βέβαιο είναι πως εσύ μόνο μπορείς να το φιλτράρεις και να δεις αν όντως αληθεύει ή όχι. Τον χαρακτήρα μας, ιδιαίτερα μεγαλώνοντας, προσπαθούμε να τον βελτιώνουμε και να μην τον αδικούμε συνεχώς, οδηγώντας τον προς το καλύτερο και κάνοντας αυτοκριτική. Άρα μάλλον η εφήμερη επιβεβαίωση, ιδιαίτερα με τέτοιου είδους μέσα δεν πρέπει να μας ευχαριστεί, αλλά περισσότερο να μας προβληματίζει ως προς το γιατί τη χρειαζόμαστε.

Οι άνθρωποι που σε προσεγγίζουν, ασχέτως αν μένουν πολύ λίγο στη ζωή σου, σ’ έχουν επιλέξει κι έχουν διαλέξει εσένα ανάμεσα σε χιλιάδες. Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο κομπλιμέντο και δεν έχεις προσπαθήσει επιτηδευμένα να το λάβεις. Δε χρειάζεται να αποδεικνύεις τίποτα στον εαυτό σου μέσα από τα λόγια των άλλων. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, άλλη γλύκα έχει το να ακούς έναν ωραίο λόγο, ότι δεν τον έχεις ψαρέψει με τον τρόπο σου για να έρθει στα χείλη εκείνων που αγαπάς.