Μεγάλοι έρωτες κι όχι και τόσο μεγάλοι έρωτες, μετατρέπονται σε σχέσεις. Πολλές φορές οι περισσότεροι από μας νιώσαμε την ανάγκη να ασχοληθούμε με κάτι ώστε να ξεφύγει το μυαλό μας ή πιστεύοντας πως θα καταφέρουμε να διώξουμε από μέσα μας έναν παλιό μεγάλο έρωτα, πιαστήκαμε από κάτι καινούργιο, μάλλον χλιαρό. Βέβαια, αρκετοί από μας πιστέψαμε και σε έρωτες που δεν υπήρχαν από την πλευρά του άλλου και κληθήκαμε να αποδείξουμε ότι αυτό που ζούμε είναι κάτι σπουδαίο και μοναδικό, στον ίδιο μας τον εαυτό κυρίως.
Ας φανταστούμε μια εικόνα, σε ένα καφέ ή μπαρ, με ζευγάρια που αγκαλιάζονται συνεχώς κι ανταλλάσσουν γλυκόλογα, ακόμη και στην πιο μικρή κίνηση. Ίσως γεννηθεί η απορία, αν όντως το ζούνε, ή απλώς το παρουσιάζουν. Στα πλαίσια της υπερεκδήλωσης αγάπης, υπήρξαν και σχέσεις που από την πρώτη εβδομάδα αποφασίσαμε να δείξουμε ότι δεσμευτήκαμε, δημιουργώντας στο κινητό μας την επαφή «μωρό μου». Στην πρώτη κλήση που τυχαία εμφανίστηκε το ψευδώνυμο αυτό μπροστά στο ταίρι μας, ίσως νιώσαμε αμηχανία γνωρίζοντας πως υπερβάλλαμε βάζοντάς το εξ αρχής. Η οποία υπερβολή, ακολουθεί το μοτίβο αυτό σε όλη τη σχέση, από την πρώτη κιόλας στιγμή, με τεράστιες κι υπέρμετρες εκφάνσεις οικειότητας, που δεν έχουν ουσιαστικά κατακτηθεί.
Σε αρκετές από αυτές τις σχέσεις, ίσως θεωρήσαμε σωστό πως πρέπει να πούμε στον άλλον «σ’ αγαπώ» σχεδόν εξ αρχής και φυσικά να πάρουμε πίσω την ανταπόκριση που περιμέναμε. Δε σκεφτήκαμε πως η αγάπη και η έκφρασή της είναι πολύ βαθύ συναίσθημα κι ίσως μεγάλη βιασύνη δείχνουμε, τρέχοντας να προλάβουμε να χώσουμε όλα τα στάδια της σχέσης στην πρώτη βδομάδα.
Όταν το συναίσθημα είναι λίγο και δε σε καθοδηγεί η ίδια η πορεία της σχέσης, μπορεί να πέσεις στην παγίδα να ντύσεις μια ερωτική σύνδεση με όσα γνωρίζεις από δικές σου εμπειρίες αλλά και γνωστών και φίλων. Η δύναμη της συνήθειας, βλέπεις, είναι τεράστια κι είναι ικανή ακόμη και χρόνια μετά να σου υπαγορεύει τον δρόμο που θα ακολουθήσεις. Και συχνά δε συμβαίνει επίτηδες η φτιαχτή οικειότητα, ή με δεύτερες σκέψεις που τις δουλεύεις, για να καταλήξεις σε συγκεκριμένο συμπέρασμα. Κάποια πράγματα σου βγαίνουν αυθόρμητα, επειδή όμως ο εγκέφαλός σου τα αναγνωρίζει ως απόντα και τα κατασκευάζει.
Το βλέπεις και στην εξωτερίκευση της σχέσης μέσα από τα social media, λες κι η αγάπη αλλά και το ταίριασμα μεταξύ δυο ανθρώπων θα αποδειχτεί από τα like ή τα σχόλια που θα συγκεντρώσει μια κοινή μας φωτογραφία. Ίσως τα στόριζ με τις αγκαλιές και τα φιλιά, να κρύβουν κάποιο τσίγκλισμα ή κρυφό μήνυμα για κάποιον άλλον ίσως να θέλουν να αποδείξουν το ιδανικό γιατί δεν είναι αυταπόδεικτο από τα άτομα που βγάζουν τα ίδια τα στόριζ. Ίσως το να εκφράζεις με τόση μανία κι ένταση μια οικειότητα που δε σου προκύπτει φυσικά, να κραυγάζει την παντελή απουσία της.
Οι σχέσεις αλλά και οι ζωές μας γενικότερα δεν είναι βιτρίνες. Κι εμείς δεν είμαστε διακοσμητές που ανταγωνιζόμαστε τα γύρω καταστήματα ώστε να έχουμε την καλύτερη εικόνα. Σαφώς μια σχέση, όταν πάει καλά, θα βγει προς τα έξω αβίαστα όμως. Σκέψου λοιπόν κι αποφάσισε αν οι εκδηλώσεις υπεραγάπης που δείχνεις από την πρώτη βδομάδα, συμβαίνουν γιατί προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τον κόσμο γύρω σου ή τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί, στην τελική, μια έκρηξη συναισθήματος, μπορεί να γεμίσει γύρω της περισσότερα θύματα, από ό,τι η απουσία της.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
