Το εξαιρετικά επικίνδυνο ταλέντο των players

Σίγουρα όλοι στη ζωή μας έχουμε γνωρίσει αυτό το άτομο που μας μπλοκάρει το μυαλό και μας ξεμπλοκάρει το συναίσθημα. Αυτή τη μοναδική παρουσία που έρχεται ξαφνικά και σε συναρπάζει μέχρι που προσγειώνεσαι απότομα στην πραγματικότητα. Αυτός ο άνθρωπος ονομάζεται στις παρέες τα βράδια που τα εξομολογείσαι σε φίλους και ως player. Υπάρχει όμως πολύ συγκεκριμένη λογική πίσω από την ανατομία του κι αυτή δεν είναι άλλη από ένα φοβερό μάρκετινγκ που κάνει στον εαυτό του.

Η γνωριμία ξεκινά και ένας υπέροχος άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σου. Σε όλα τα λόγια του είναι μετρημένος, οι απόψεις του πάντα κοινωνικά αποδέκτες. Κάθε κουβέντα του δομημένη τόσο σωστά που μοιάζει ακλόνητη η επιχειρηματολογία του. Εκεί κάπου πείθεσαι και ξεκινάς να μετράς στιγμές και αλήθειες. Τον εμπιστεύεσαι τυφλά και του ανοίγεσαι. Κάθε μελανό σημάδι στη σχέση σας -την όχι απαραίτητα ερωτική- μπορεί να το διαγράψει σε μια μόλις στιγμή με μια μόλις κουβέντα.

Ξέρεις πώς οι άνθρωποι οδηγούμαστε στην απόλυτη καθήλωση; Από το γεγονός ότι ο άνθρωπος απέναντί μας μάς έχει πουλήσει τόσο σωστά τον εαυτό του που χωρίς κόπο μας οδήγησε εκεί που ήθελε. Κι αυτό δεν παύει να είναι ένα ταλέντο. Αν το δούμε αντικειμενικά, δεν είναι απόλυτα κακό, για τον άνθρωπο τουλάχιστον που καταφέρνει να περάσει με τόση ευκολία στον άλλον την εικόνα που έχει επιλέξει. Συχνά μπορεί να διαφοροποιείται κιόλας η εικόνα αυτή, ανάλογα με τον δέκτη του μηνύματος (εσωστρεφής, αθλητικός, πνευματώδης, φιλελέ, αρτιστίκ). Για τον άνθρωπο όμως που αγοράζει αυτήν την πολυπόθητη εικόνα τα νέα -καμιά φορά- δεν είναι και τόσο καλά. Άκριτα και παρασυρμένος από το συναίσθημά του δε φιλτράρει καμία σχεδόν πληροφορία και σε συνδυασμό με μια ελκυστική εικόνα μπορεί να υποστεί μια σαγήνη άνευ προηγουμένου.

Πανομοιότυπη είναι και η εξάρτηση ως προς τον καταναλωτισμό. Σκέψου πόσες φορές αγόρασες ένα προϊόν από την εμφάνισή του και μόνο ή τη θέση που κατείχε στη βιτρίνα, χωρίς τελικά να το χρειάζεσαι και τόσο, με αποτέλεσμα να έχει μείνει κάπου ξεχασμένο στην ντουλάπα σου, ή πόσες φορές ενώ δεν ήσουν βέβαιος για την αγορά σου κατάφερε ο πωλητής να προχωρήσεις στην αγορά κι επιστρέφοντας σπίτι να νιώθεις ότι δεν έπρεπε να είχες πέσει αμαχητί στην αγοραστική σου αυτή έλξη.

Φυσικά είναι απόλυτα θεμιτό να θαυμάζεις τον εαυτό σου και να αναδεικνύεσαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά τίθεται θέμα ηθικής όταν πουλάς αυτό που ο άλλος αποζητά εκείνη τη στιγμή για να λάβεις την επιβεβαίωση ή να μετρήσεις ακόμη μια επιτυχία. Στον άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από την αληθινή μορφή του, το αληθινό χαμόγελό του και το ακόμη πιο αληθινό συναίσθημά του. Οι αφιλτράριστες σχέσεις είναι αυτές που διατηρούνται στο πέρασμα του χρόνου, οι απλές κι όχι οι φεγγαροστολισμένες.

Όλοι κάποια στιγμή νιώσαμε την ανάγκη να αφεθούμε και να εμπιστευτούμε κάποιον ολοκληρωτικά, χωρίς δεύτερες σκέψεις και ημίμετρα. Αλλά η εμπιστοσύνη είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε σχέσης και θα πρέπει να μένει σταθερός και αλώβητος. Μη φοβάσαι να εμπιστευτείς πρώτα τον εαυτό σου, την κριτική σου ικανότητα αλλά και το προαίσθημά σου και σίγουρα θα σε οδηγήσουν σωστά. Άλλωστε, όλοι κάποια φορά υπήρξαμε κι αυτοί οι έξυπνοι players καταφέρνοντας να μαγεύσουμε το «αγοραστικό κοινό», άρα κατά βάθος οι τακτικές είναι γνωστές.

Οπότε, εάν σε παρηγορεί, να θυμάσαι πως και οι καλύτεροι players υπήρξαν πιόνια στη σκακιέρα κάποιου άλλου κι εάν ξέφυγαν από τη σαγήνη του και προσπάθησαν να αλλάξουν τους ρόλους, σίγουρα δεν έχουν ξεφύγει από το ταμπλό με τα πολλά ασπρόμαυρα κουτάκια, ενώ κάποιος άλλος είναι ελεύθερος να ζωγραφίσει το δικό του λευκό ταμπλό με τα ζωηρότερα χρώματα της ειλικρίνειας, κάνοντας έτσι το πιο ενδιαφέρον ρουά-ματ.