Η ουσιαστική επικοινωνία αποτελεί βασική προϋπόθεση σε κάθε είδους σχέση (ερωτική, φιλική, εργασιακή). Το να ανταλλάσσεις μηνύματα με ανθρώπους στον κύκλο σου είναι σύνηθες, όμως στις ερωτικές σχέσεις τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Στέλνεις και λαμβάνεις άμεσα και γρήγορα μηνύματα, κλήσεις και ηχητικά ντοκουμέντα σε υπερθετικό βαθμό σε σχέση με τις υπόλοιπες κοινωνικές διασυνδέσεις σου. Αυτό συμβαίνει γιατί έχεις να πεις πράγματα στον σύντροφό σου, γιατί νιώθεις οικεία να είστε σε συνεχή επικοινωνία και θες να εκφράσεις κάθε σου συναίσθημα.
Όταν όμως αυτή η ερωτική έλξη δε γίνεται ποτέ σε σχέση ή όταν μια σχέση καταλήγει στον χωρισμό, ξεκινά η γνωστή συνήθεια της σύνταξης και της διαγραφής μηνυμάτων, εκείνων των κατεβατών που γράφουμε άλλοτε μεθυσμένοι, άλλοτε εκνευρισμένοι κι άλλοτε απόλυτα ψύχραιμοι και νηφάλιοι. Ετοιμάζεσαι να στείλεις το μήνυμα, στέλνεις πρώτα το προσχέδιο σε φίλους για να σου πουν τη γνώμη τους, το ξαναδιαβάζεις κι εσύ με περίσσεια περηφάνια, αφού νιώθεις από αυτή τη φορά ξεπέρασες τον εαυτό σου και σου αξίζει όσκαρ συγγραφής. Οι φίλοι φυσικά δεν είναι πάντα θετικοί στο να πατήσεις το κουμπί της αποστολής, γιατί ξέρουν πως πιθανότατα η επικοινωνία αυτή δε θα σου βγει σε καλό. Μένεις μόνος με τις σκέψεις σου και διαβάζεις αυτό που έγραψες σιωπηλά και δυνατά αμέτρητες φορές. Θυμάσαι τα ποιήματα που προσπαθούσαμε με κόπο να αποστηθίσουμε στην παιδική μας ηλικία; Ξαφνικά δε χρειάζεται καν κόπος, μαθαίνονται πλέον τόσο εύκολα που μοιάζουν με αυτοματοποιημένο μήνυμα σε τηλεφωνητή.
Διαγράφεις το μήνυμα. Προσπαθείς να συντάξεις ένα καινούριο, θες να είσαι περιεκτικός, να καταφέρεις να πεις αυτά που έχεις στο μυαλό σου σε λίγες μόνο γραμμές –μη στείλεις και σεντόνι–, να εκφράσεις όλα σου τα συναισθήματα, αλλά με τρόπο ξεκάθαρο, χωρίς να αφήσεις χώρο για διφορούμενα νοήματα. Πατάς το κουμπί του ηχητικού μηνύματος –σε φιλική συνομιλία, βεβαίως βεβαίως– και ξεκινάς να απαγγέλεις όσα θέλεις να στείλεις στον έρωτα. Ακούς το ηχητικό ντοκουμέντο χιλιάδες φορές και ξαφνικά ανακαλύπτεις πως δε σου αρέσει η φωνή σου, η άρθρωσή σου, πως φαίνεται ότι μιλάς πολύ θυμωμένα ή πως η χροιά σου μοιάζει αδιάφορη.
Μην προσπαθείς να βρεις το τέλειο μήνυμα, το ωραιότερο ηχητικό ή μια τέλεια εικόνα σου για να πεις όσα θες να πεις. Πάρε τηλέφωνο τον άνθρωπο που αφορά ο συγγραφικός σου οίστρος και ζήτα να του πεις αυτά που θέλεις από κοντά. Δες το και σαν mini test. Αν στείλεις οτιδήποτε μέσω κινητού δε θα μάθεις ποτέ ποια ήταν η δική του αντίδραση του και πώς ένιωσε στην ανάγνωση ή στο άκουσμά αυτών που είχες να του πεις. Αν δεχτεί να σε ακούσει από κοντά τότε σίγουρα αξίζει να πεις όσα αποστήθισες. Πήγαινε εκεί όμως, χωρίς πλάνο και άφησε απλώς τον εαυτό σου ελεύθερο να πει όσα νιώθει εκείνη τη στιγμή. Άλλωστε πόσους προσχεδιασμένους διαλόγους κάναμε στο κεφάλι μας που ποτέ μα ποτέ δε κύλησαν όπως είχαμε σχεδιάσει… Αν αρνηθεί σεβάσου, την απόφαση του και μη στείλεις κανένα μήνυμα. Εξάλλου δεν είναι όλοι έτοιμοι και σε θέση να ακούσουν πάντα τον δικό μας καταιγισμό συναισθημάτων.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.