«Δεν τελειώνει η ζωή σε μια άρνηση, κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα.»
(Μάνος Ξυδούς, Μέλυδρον)
Δεν τελειώνει η ζωή όταν κάποιος σε αφήνει. Ναι, σίγουρα νιώθεις την απόρριψη και το κενό. Ναι, ο χωρισμός είναι άγριο, σκληρό πράγμα. Ειδικά για αυτόν που μένει πίσω. Να παλεύει με τα γιατί και τα πότε. Είναι ζόρι να ζει με την αίσθηση της απώλειας. Να κουβαλά μια ευθύνη που δεν είναι δική του. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο δική του.
Στο τέλος κάθε τούνελ υπάρχει πάντα μια έξοδος που οδηγεί ξανά στο φως. Πώς φτάνεις μέχρι εκεί; Τι έχεις να κερδίσεις από έναν χωρισμό που σου ήρθε κατακέφαλα;
Νούμερο ένα και βασικό: Ωριμότητα. Πολύ πιο γρήγορα από τους φυσιολογικούς ρυθμούς, αλλά όταν ο κόσμος γύρω καταρρέει, γιατί αυτό είναι το συναίσθημα όταν ο άλλος φεύγει, η ωριμότητα επιβάλλεται από τις καταστάσεις. Δεν υπάρχει διέξοδος, πέρα από το να σταθεί ο καθένας απέναντι από τον εαυτό του και να περάσει τη διαδικασία της απόρριψης μέχρι το τέλος της. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σχολείο ωριμότητας από την ενδοσκόπηση στα πιο δύσκολα σταυροδρόμια της ζωής.
Έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τον ίδιο σου τον εαυτό. Μεγάλο δώρο, που αν δεν σε είχε παρατήσει, δεν θα το άνοιγες ποτέ.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η μοναχικότητα είναι πολύ παραγωγική. Οφείλουμε να διαχωρίσουμε τη μοναξιά από τη μοναχικότητα βέβαια. Η μοναξιά δεν είναι επιλογή, αντίθετα με την μοναχικότητα. Εάν η αίσθηση της μοναξιάς, που πνίγει εκείνον που έμεινε πίσω τον πρώτο καιρό, μετασχηματιστεί σε μοναχικότητα από επιλογή, θα βοηθήσει στο ξέμπλεγμα του κουβαριού. Σίγουρα θέλει καιρό κάτι τέτοιο, και οι πιο πολλοί άνθρωποι φοβόμαστε τη μοναχικότητα γιατί δεν μπορούμε να αντέξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αλλά αξίζει.
Επειδή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να θυμηθεί κανείς τι πραγματικά του αρέσει να κάνει. Κακά τα ψέματα, η σχέση καταλαμβάνει σχεδόν όλο το χρόνο και των δύο. Όσο ταιριαστοί κι αν είναι δύο άνθρωποι, σίγουρα κάτι θα υπάρχει που θυσιάζεται προς χάριν της συνύπαρξης. Τώρα είναι η ευκαιρία να ξεκινήσεις ξανά από το μηδέν. Έστω κι ως αφορμή για να ξεχάσεις. Να δοθεί μια ευκαιρία στο μυαλό να ξεκολλήσει από τις σκέψεις που φέρνουν δάκρυα.
Καθώς περνάει ο καιρός, και η μοναχικότητα γεμίζει κομμάτια του χρόνου με θετικό πρόσημο, αρχίζει κανείς να νιώθει μία ισορροπία να επιστρέφει στη ζωή του. Θετικά συναισθήματα εμφανίζονται ξανά, αυτά που τόσο έλλειψαν τόσο καιρό.
Και η μοναχικότητα θα περάσει, η ενδοσκόπηση θα τελειώσει και ένας καινούριος άνθρωπος θα εμφανιστεί. Πιο ώριμος, πιο φρέσκος, πιο μελαγχολικός ίσως, αλλά ακριβώς και για αυτό πιο ευαίσθητος στις χαρές της ζωής. Μαθαίνει να εκτιμά τα μικρά συμβάντα της ζωής που κουβαλάνε αρκετή δόση ευτυχίας για ένα χαμόγελο. Πλέον η αξία ενός χαμόγελου είναι μεγάλη.
Νιώθεις μεγαλύτερος. Με την καλή έννοια του όρου. Όχι της ηλικίας, αλλά με την έννοια της αντοχής. Μπορείς να αντέξεις πολλά περισσότερα από όσα φανταζόσουν. Και οδηγώντας τον εαυτό σου στην άλλη άκρη του τούνελ, βγαίνεις στον ήλιο ξανά, αλλά τούτη τη φορά λίγο πιο «ψηλός».
Είναι ωραία η αίσθηση της δύναμης, της εσωτερικής αντοχής που βγάζει κάποιον από τέτοια σκοτεινά μονοπάτια δακρύων και πόνου. Όταν καταφέρνεις κάτι μόνος σου νιώθεις διπλή τη χαρά της επιτυχίας. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το κάτι είναι η αναδόμηση της ίδιας σου της ζωής.
Φίλοι πάντα θα υπάρχουν τριγύρω και κανένας δεν λέει πως η βοήθειά τους δεν θα είναι χρήσιμη ή δεν θα αποτελέσουν ένα σταθερό σημείο που μπορεί να ακουμπήσει κάποιος. Τις πιο δύσκολες στιγμές όμως θα τις περάσει ο καθένας μόνος του, και τότε είναι που διαμορφώνονται οι καινούριες συνιστώσες του χαρακτήρα του.
Είναι μια μήτρα η περίοδος που ακολουθεί το χωρισμό. Κυοφορεί τον καινούριο σου χαρακτήρα.
Στο επίμετρο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή κάνει κύκλους. Ό,τι έφυγε και σε άφησε ίσως κάποια στιγμή να γυρίσει. Και τότε το ερώτημα είναι τι θέλεις να βρει στο πρόσωπό σου; Το φάντασμα του παλιού σου εαυτού ή έναν καινούριο γοητευτικό, λαμπερό άνθρωπο που ξέρει πλέον πολύ καλά τι θέλει;
Όλα γυρνάνε γύρω από σένα πλέον. Εκείνος ή εκείνη έφυγε, και το κέντρο του κόσμου σου χάθηκε. Ή έτσι νιώθεις τουλάχιστον. Είναι η ευκαιρία να μπεις εσύ στο κέντρο. Και να απολαύσεις τη θέα.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Κυριάκος
