Η αίσθηση της ευτυχίας είναι μια υπόθεση εντελώς προσωπική. Ο καθένας την αναζητά στους τομείς που του προκαλούν ενδιαφέρον· μια όμορφη ερωτική σχέση, μια δυνατή φιλία, μια επαγγελματική καταξίωση. Αποτελείται από όλες εκείνες τις στιγμές που νιώθεις γεμάτος, χαρούμενος, αισιόδοξος. Συμβαίνει όμως, κάποιοι να αναζητούν την ευτυχία μέσα απ’ τη δυστυχία των άλλων, δημιουργώντας τους προβλήματα, εσκεμμένα.
Είναι εκείνοι που με την ίδια ευκολία που ανακατεύουν το φαγητό ή την τράπουλα, ανακατεύουν και γεγονότα ή καταστάσεις. Ντύνονται φίλοι, σύντροφοι, γνωστοί και εισχωρούν ύπουλα σε μια ζωή, μόνο και μόνο για να τα κάνουν όλα πουτάνα. Δεν αρκούνται στο να παρατηρούν απλώς, ψάχνουν να βρουν χαραμάδα να τρυπώσουν για να παίξουν ενεργό ρόλο στην έκβαση των –ενίοτε καταστροφικών- γεγονότων.
Είναι εκείνοι που δεν τους γεμίζει η ζωή τους, αλλά αρνούνται να ασχοληθούν με τον εαυτό τους και τη βελτίωσή του. Προτιμούν να μην αγγίζουν τα εσωτερικά τους θέματα, μένουν αδρανείς σε ότι τους προκαλεί να νιώθουν φθόνο κι αρνητισμό και ταυτόχρονα δραστηριοποιούνται μόνο για να οδηγήσουν τους άλλους στο δικό τους τέλμα. Τους αρκεί να έχουν παρέα στη μιζέρια τους κι όχι να γίνουν συνοδοιπόροι στην ευτυχία.
Προφανώς, διακατέχονται από έντονη δημιουργικότητα αφού είναι ικανοί να φτιάξουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Eίναι διορατικοί, αφού εντοπίζουν τις αδυναμίες των άλλων ώστε να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον τους κι έχουν την ικανότητα να υποδύονται έναν άλλον εαυτό με σκοπό να δημιουργήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης. Γίνονται οι καλύτεροι ακροατές, συλλέγοντας έτσι τα όπλα τους, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν και να στηρίξουν τον άλλον κι όταν εδραιώνουν τη θέση τους στη ζωή του, αρχίζουν να μηχανεύονται τον τρόπο με τον οποίο θα τη σαμποτάρουν.
Πόσο εύκολο είναι να αναγνωρίσει κάποιος την υπόγεια δράση τους και να προστατευθεί από αυτήν; Αναγνωρίζοντας κάποιον ως φίλο, έστω κι εν δυνάμει, οι καλές προθέσεις θεωρούνται αυτονόητες· το ίδιο κι η εμπιστοσύνη. Άλλωστε αυτό δημιουργεί και δεσμούς. Η εμπιστοσύνη είναι συνήθως ένα απ’ τα πρώτα βήματα κι όχι το τελευταίο, μιας και είναι το στοιχείο που συσφίγγει τις ανθρώπινες σχέσεις κι όχι το αποτέλεσμα της σύσφιξης.
Κανείς δε θα θεωρήσει κάποιον φίλο, επειδή ήπιαν μαζί τρεις καφέδες και πέντε ποτά, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων. Η εκμυστήρευση κάποιου προσωπικού ζητήματος κι η συζήτηση πάνω σε αυτό, είναι η αρχή της αναγωγής του άλλου από γνωστό σε φίλο. Ο φίλος μπαίνει σταδιακά στη ζωή σου, ώσπου γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι. Η εγρήγορση δίνει σιγά-σιγά τη θέση της στην επανάπαυση κι η γνώμη του φίλου βαραίνει σε αποφάσεις και συμπεριφορές. Όσο πιο ικανός είναι λοιπόν, ο άνθρωπος-αναδευτήρι, τόσο πιο δύσκολα καταλαβαίνει κανείς το σκοπό του. Κι όσο μεγαλύτερο διάστημα περιδιαβαίνει ανενόχλητος στη ζωή κάποιου, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει.
Στις ερωτικές σχέσεις των άλλων, δρα ως πυροσβεστήρας κατά τα ανοιχτά χαρτιά του. Στο μανίκι, όμως, κρύβει τον άσσο μιας δήθεν αθώας, αλλά φαρμακερής ατάκας που θα προκαλέσει αμφιβολίες και προβληματισμό στον αποδέκτη. Από το «τι κοινωνική που είναι η Μαρία, η ψυχή της παρέας, τι χαζοί αυτοί που πιστεύουν ότι απλά φλερτάρει με όλο τοn κόσμο» μέχρι το «ακόμη γραφείο είναι ο Δημήτρης; Ελπίζω να μην σκέφτεσαι ότι βάζει τη δουλειά πάνω από εσένα, είναι εργατικός μωρέ». Ο σπόρος φυτεύεται κι οι σκέψεις δημιουργούνται. Λες στ’ αλήθεια η Μαρία να φλερτάρει; Γιατί το πιστεύουν; Λες ο Δημήτρης να με βαριέται, τον ενδιαφέρει περισσότερο η δουλειά απ’ ότι να περάσουμε χρόνο μαζί; Εύπεπτα παραδείγματα σπίθας, υπάρχουν όμως κι εκείνα που είναι ικανά για φωτιά· εκείνα που πατάνε σε πιο βαθιές ανασφάλειες και πιο σοβαρά ζητήματα. Εκείνα που παίζουν με την ψυχολογία και θέλει πολύ δύναμη κι αυτογνωσία ώστε να σε αφήσουν ανεπηρέαστο.
Στις φιλικές σχέσεις, προσπαθεί να ανταγωνιστεί τους υπόλοιπους που απαρτίζουν την παρέα και να μείνει ο ένας και μοναδικός «φίλος». Συγκαλυμμένα με δήθεν χιούμορ κριτικάρει σε πηγαδάκια αυτούς που λείπουν τη δεδομένη στιγμή, «πάλι δε θα έρθει; Ερωτεύτηκε και μας γράφει; Χαχαχα», τονίζει ατυχείς συμπεριφορές, «καλά γιατί σου μίλησε έτσι χθες; Σε σένα βρήκε να ξεσπάσει;» και του «ξεφεύγουν» κουβέντες που έχει συλλέξει από διάφορες συζητήσεις. Ανακατεύει γεγονότα για να προκαλέσει θυμούς και ροκανίζει εκ των έσω την εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους. Δημιουργεί εύθραυστες ισορροπίες και μπορεί εύκολα να κάνει μια παρέα μπάχαλο, ώσπου να βρεθεί η άκρη.
Στα επαγγελματικά, θα είναι εκείνος απ’ το δίπλα γραφείο που σας έδεσε το καθημερινό οκτάωρο αλλά θα ζηλεύει κατά βάθος την επιτυχία σου. Θα υποσκάπτει την ηθική σου, θα κάνει τα λάθη του δικά σου και θα μεταφέρει στους συναδέλφους κουτσομπολιά, δήθεν ειπωμένα από εσένα. Αλλά στον πρωινό καφέ θα τους θάβει όλους σε εσένα και θα σε προστατεύει υποδεικνύοντας σου ποιους δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι. Τον εαυτό του φυσικά τον εξαιρεί.
Ο άνθρωπος-αναδευτήρι, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Το ζήτημα είναι πόση ζημιά θα έχει προλάβει να κάνει ως τότε, είτε στην καθημερινότητα είτε στον ψυχισμό του άλλου. Σε πόσες σχέσεις μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα ή σε τι διαδικασία εσωστρέφειας μπορεί να βάλει κάποιον, όταν κλονίσει το αίσθημα της εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Ίσως ο μόνος τρόπος άμυνας είναι να είσαι ειλικρινής και ξεκάθαρος σε όλες τις σχέσεις με τους γύρω σου, ώστε να μη δίνεις πολλά περιθώρια διαστρέβλωσης της εικόνας σου από κάποιον άλλον. Όσο για εκείνους; Get a life ρε γαμώτο!
Συντάκτης: Νανά Πολίτη
