«Πρέπει να στα πω, χρειάζομαι τη συμβουλή σου». Πόσοι καφέδες, τσίπουρα κι ουίσκι έχουν καταναλωθεί μετά από μια τέτοια προσταγή-εκκίνηση. Το σκηνικό γνωστό, κάποιος Βρασίδας έσπασε τα νεύρα κάποιας Αφροξυλάνθης (ή τούμπαλιν) και επιστρατεύθηκαν όλοι οι φίλοι κι οι γνωστοί, ίσως κι οι περαστικοί, ώστε να συνδράμουν με τη συμβουλή τους.
Εκείνο το απόγευμα η Αφροξυλάνθη μπούκαρε στη καφετέρια και άρχισε να μιλάει πριν καν καθίσει. «..και μου είπε ότι στην τελική, έτσι είναι, αν δε μου αρέσει να φύγω» .
«Ε, φύγε», είπαν με μια φωνή οι άλλες δυο της παρέας. «Το ίδιο είπε και ο ταξιτζής..» Κοιτάχτηκαν κι έσκασαν στα γέλια. «Μέχρι και στον ταξιτζή τα είπες βρε αθεόφοβη;» «Μα θα έσκαγα, ήθελα γνώμη. Έλα σοβαρά τώρα, τι να κάνω;» «Σοβαρά φύγε. Στη σχέση δε χωράνε τελεσίγραφα, τι σημαίνει έτσι είμαι δεν αλλάζω, οι άνθρωποι εξελίσσονται και κάνουν κι υποχωρ..»
Συνεχίστηκε η κουβέντα για κάποιες ώρες με τις κλισέ -ή μη- συμβουλές και στο τελευταίο τσίπουρο τσούγκρισαν εις υγείαν της (προσωρινής) αποχώρησης της Αφροξυλάνθης από τη σχέση με το Βρασίδα για να μάθει ο κύριος να μη λέει με τέτοια ευκολία βαριές κουβέντες.
Χαρούμενη η Αφροξυλάνθη που δικαιώθηκε κι ανάλαφρη που έβγαλε το θυμό από μέσα της, ανακοίνωσε στον Βρασίδα ότι «ναι λοιπόν, δεν της κάνει και να φύγει να πάει αλλού».
Τις επόμενες δυο τρεις ημέρες δεν το σκεφτόταν, έβγαινε, χαζολογούσε με τις φίλες, απλωνόταν στο κρεβάτι κι ανέπνεε ανακούφιση. Την τρίτη ημέρα άρχισε να της λείπει και την τέταρτη άρχισαν οι δεύτερες σκέψεις. Ώσπου «μωρέ κορίτσια, ένα καβγαδάκι είχαμε, είπε μια κουβέντα πάνω στα νεύρα του, το τράβηξα κι εγώ, ε τον πήρα τηλέφωνο και τα ξαναβρήκαμε». Εκεί δε ζήτησε συμβουλή, έκανε απλώς αυτό που της υπαγόρευσε ο αυθορμητισμός του συναισθήματος.
«Χρειάζομαι τη συμβουλή σου». Χρειάζεται πραγματικά κάποιος συμβουλές; Αν βγει το περιτύλιγμα «ξεσπάω, τα βγάζω από μέσα μου, δικαιώνομαι, ανακουφίζομαι, έρχεται και μια λύση ουρανοκατέβατη άσχετα αν θα την ακολουθήσω στιγμιαία», χρειάζεται πραγματικά κάποιος συμβουλές;
Φυσικά, εδώ δεν υπονομεύεται η αξία κι η σημαντικότητα μιας συμβουλής· είναι πολύ χρήσιμο να ακούς την τοποθέτηση ενός ανθρώπου που σκέφτεται διαφορετικά ή σχεδόν ίδια με εσένα. Οξύνει τη κρίση σου, αυξάνονται τα οπτικά σου πεδία. Όμως, υπάρχουν προϋποθέσεις ώστε η καθαρή συμβουλή (και όχι η «αλχημιστική.. συμπαντική») να είναι βοηθητική, ασχέτως αν την ακολουθήσεις ή όχι.
Ας ξεκινήσουμε αντίστροφα. Τα συναισθήματα και δη τα ερωτικά προκαλούν αδυσώπητες αντιδράσεις. Πνίγεται κανείς από τη χαρά ή τη λύπη, από τη προσμονή ή την απόγνωση. Σε αυτά τα ζενίθ και ναδίρ ψυχολογίας, η προτεραιότητα είναι να αποφορτιστεί και να ηρεμήσει κι όχι να βρει λύση επί τόπου, που μακάρι (;) να ήταν τόσο εύκολο!
Σε αυτό το στάδιο, το «πες μου τι να κάνω», συνήθως μεταφράζεται σε «άκουσε με, πες μου ότι έχω δίκιο, έστω πες μου ότι κάπου έχω δίκιο, πες μου τι να κάνω τις επόμενες τρεις ημέρες ώσπου να κάνω αυτό που πραγματικά θα θέλω». Η ανάγκη, εδώ, έγκειται στο δούναι και όχι στο λαβείν.
Γελάω πολύ με έναν πολύ καλό φίλο, ο οποίος κάθε φορά που πάω φουριόζα κι αποφασιστική να ζητήσω τη συμβουλή του, μου λέει «εγώ να στα πω, αλλά να σου πω και τι γνωρίζω από τώρα πως δε θα κάνεις».
Μια συμβουλή δεν είναι τίποτε άλλο από μια τροφή για σκέψη, εκτός από τις τετριμμένες τόσο κλισέ συμβουλές που είναι για τα σκουπίδια. Η συμβουλή δεν είναι τυφλοσούρτης, δεν είναι ο εύκολος τρόπος να αντιμετωπιστεί κάτι χωρίς να κουράσει κανείς το μυαλουδάκι του, δεν είναι το λεξοτανίλ κανενός.
Η συμβουλή είναι μια διαφορετική οπτική, μια λαβή για προβληματισμό, μια πινακίδα που λέει «αν θες μπορείς να δοκιμάσεις κι αυτό το δρόμο». Τα ώτα που είναι έτοιμα να την ακούσουν όμως, έχουν πρώτα δώσει χρόνο στο μυαλό του κάτοχού τους, να βιώσει τη κάθε κατάσταση, να την αναλύσει και μόνος του μετά τη καφετέρια, να διαπραγματευτεί με τις ανοχές του, να συμβουλεύσει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του και τελικά να εμπλουτίσει τη σκέψη του με μια διαφορετική, δεχόμενος ή απορρίπτοντας την.
Ενός λεπτού σιγή, για τις συμβουλές που διακαώς ζητήσαμε-απαιτήσαμε, γνωρίζοντας συνειδητά ή υποσυνείδητα ότι δε θα τις κάνουμε ποτέ πράξη!
ΥΓ1: Αν τέλος πάντων θέλεις μια διαφορετική συμβουλή, ρώτα τη μαντάμ Σουσού!
ΥΓ2: Αν θες τη δική μου συμβουλή.. «σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής».
Συντάκτης: Νανά Πολίτη
