Απόκριες. Η ωραιότατη αυτή γιορτή που ό,τι και να κάνεις δικαιολογείται, όσο τρελό καραγκιοζιλίκι και να είναι.
Η εποχή που μπορείς να ντυθείς και να τρέχεις στους δρόμους και να χτυπάς κόσμο με φουσκωτά ρόπαλα σαν καθυστερημένος Ματατζής και αντί να σε πλακώσουν στο ξύλο να γελάνε.
Η σπουδαία αυτή εποχή που στον Τίρναβο γεμίζει ο τόπος πλαστικούς φαλλούς (για να μην πει πούτσες ο Μαρκήσιος και παρεξηγηθεί) και γενικότερα επικρατεί χαρά και γέλωτας.
Τις μισεί ο Μαρκήσιος Παπαχωστας τις Απόκριες. Με μένος. Δε λέει, είναι μια χαρά γιορτή για τα παιδάκια, ευκαιρία να ντυθούν να τρέξουν να διασκεδάσουν και να σου σπάσουν τα νεύρα (κάτι που ούτως η άλλως κάνουν και ντυμένα με τα κανονικά τους ρούχα) και για τους μεγάλους να γίνουν πιο ηλίθιοι από όσο ήδη είναι.
Χθες ο Μαρκήσιος Παπαχωστας πήγε σε ένα πάρτι μασκέ που τον έσουρε με το ζόρι ο κολλητός του.
Κόσμος πολύς, χαρούμενος, ντυμένος γάτες, νοσοκόμες και κλόουν, να κάνει καραγκιοζιλίκια και να το δικαιολογεί γιατί «έλα μωρέ απόκριες έχουμε», και από πίσω να παίζει το «ανέβηκα στην πιπεριά», ένα εξαιρετικό παραδοσιακό τραγούδι το οποίο μιλάει για έναν τύπο που βρήκε μια γκόμενα και την επέθανε στο πήδημα.
Πριν συνεχίσει ο Μαρκήσιος, ας δούμε τι ακριβώς γιορτάζουμε τις απόκριες.
Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από παλιές γιορτές της ρωμαϊκής εποχής, τις γιορτές αφιερωμένες στην έκπτωση του θεού Saturnus (του Κρόνου ντε) από τον Ήλιο τα «Λουπερκάλια» και «Σατουρνάλια» και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο προς τιμή του Διόνυσου.
Παλιότερα το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα με μασκαράτες ομαδικές, χορούς, γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα έθιμα σε κάθε μέρος.
Ήταν ευκαιρία για ξεφάντωμα, κρασί και χίλια δυο πειράγματα.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και πιθανότατα έχει σχέση με τελετές οργίων, και γονιμότητας, και ήταν αφορμή για να βγάλουν οι άνθρωποι της εποχής τη σεξουαλική καταπίεση που υπήρχε λόγο του πουριτανισμού της εποχής. Και πριν πείτε «ποιου πουριτανισμού ρε Μαρκήσιε στην Ρώμη που γαμιόσαντο στους δρόμους» διαβάστε λίγο Ιστορία, και θα δείτε ότι οι Ρωμαίοι ήταν τόσο πουριτανοί που τα παντρεμένα ζευγάρια κάνανε σεξ στο σκοτάδι, χωρίς καν να γδυθούν. Ο μύθος του Οργίου προέρχεται από τους χριστιανούς που θέλανε να τους μειώσουν για να προσηλυτίσουν κόσμο. Τι λες λοιπόν σε πουριτανούς για να τους πείσεις ότι ο Θεός σου είναι ο σωστός; Τους λες ότι οι άλλοι πηδιούνται με τέτοιο τρόπο που σε σοκάρει.
Τότε είχαν νόημα λοιπόν οι Απόκριες και το καρναβάλι. Σήμερα, που για να δεις ένα επεισόδιο friends πέφτεις πάνω σε τσόντες, που το σεξ έχει γίνει πιο εύκολο από το να βρεις δουλειά, και που οι μισές διαφημίσεις μας δείχνουν βυζιά και κώλους, τι σκατά γιορτάζεις ρε;
Βρήκες την ευκαιρία να βγάλεις τον εσωτερικό σου καραγκιόζη, και όλα σου τα κόμπλεξ, και να γίνεις φέσι και να το δικαιολογήσεις με το «έλα μωρέ απόκριες είναι» και να μπουκωθείς με κρέατα, σαν κλασσικός Έλλην που έχει συνδέσει όλες τις γιορτές με το φαΐ και το πότο.
Δεν έχεις δικαιολογία καμιά. Θα σε δεχτεί ο Μαρκήσιος αν πίνεις έτσι κάθε μέρα, γιατί τουλάχιστον έχεις το θάρρος να πεις ότι έτσι είσαι, και να μην το κρύβεις πίσω από την μάσκα του Μπατμαν.
Άλλα βεβαία, τι ευκαιρία θα βρούμε να πιάσουμε τον κώλο της γκόμενας που γουστάρουμε και δεν μας κάθεται μια απλή πέμπτη; Την Τσικνοπέμπτη επιτρέπεται. Στο διάολο από ‘δω.
Καταλήγοντας λοιπόν, θα όφειλαν να εκτελούσουν όσους φοράνε μια μάσκα για να πουν και να κάνουν αυτά που ντρέπονται να κάνουν στην κανονική τους ζωή.
Δε ζούμε στο τετρακόσια, ζούμε στο δυο χιλιάδες δέκα πέντε. Όσοι φοράνε μάσκες για να κρυφτούν δεν πρέπει καν να θεωρούνται σωστά μέλη της κοινωνίας.
Και επειδή μόλις συνειδητοποίησε ο Μαρκήσιος ότι και αυτός φοράει κουκούλα και κρύβεται για να πει αυτά που θέλει να πει χωρίς να τον παρεξηγήσουν, κάνει το βήμα και ανεβαίνει πρώτος στην πυρά να τον κάψουν σαν τον Βασιλιά Καρνάβαλο.
Τουλάχιστον αυτός ο μέγας Άντρας το παραδέχεται. Εσύ;
Συντάκτης: Μαρκήσιος Παπαχώστας
